Nova uloga Nemačke u NATO: Baza za logistiku

Uloga Nemačke u odbrambenoj strategiji NATO znatno se promenila od 1990-ih godina: tada je Zapadna Nemačka bila država koja je direktno graničila s Varšavskim paktom. U slučaju napada sa istoka tadašnja Zapadna Nemačka bila bi prva na udaru. Nemačka vojska (Bundesver) i saveznici pokušali bi da na teritoriji Savezne Republike potisnu trupe Varšavskog pakta.

Danas je položaj Nemačke drugačiji: na istoku se nalaze zemlje poput Poljske, Češke, Slovačke, Mađarske, Rumunija, Bugarske i baltičkih država. Sve one su u međuvremenu pristupile NATO. Na tom proširenom području Alijanse Nemačka više nije na potencijalnoj liniji razgraničenja, nego u sredini.

Nova uloga kao logistička baza

U slučaju mogućeg napada Rusije bojišta bi se, po svemu sudeći, nalazila istočno od Nemačke – na teritoriji novih članica Alijanse koje imaju direktnu granicu sa Rusijom ili njenim saveznikom Belorusijom. Iz toga proizlazi i nova uloga Nemačke kao baze za snabdevanje.

Komandant Pokrajinskog štaba Bavarske, brigadni general i Tomas Hambah, to ovako formuliše: „Osnovni zadatak Nemačke u okviru NATO jeste da omogući da raspoređivanje i snabdevanje funkcionišu.“ Nemačka bi trebalo da funkcioniše kao logističko čvorište za NATO, ističe Hambah.

Velik deo linija snabdevanja iz SAD, južne i zapadne Evrope ukršta se na nemačkoj teritoriji i odatle se dalje raspoređuje prema frontovima.

„Operativni plan Nemačka“

Na tu novu ulogu nemačka savezna vlada i Bundesver reagovali su izradom „Operativnog plana Nemačka“ – strateškim planom za vanrednu situaciju. Mnogo toga iz tog plana je tajno, ali su neki ključni elementi objavljeni: vojnici, oružje, municija i snabdevanje – sve to mora da bude primljeno, smešteno ili pretovareno. U pravo vreme, sve se potom šalje dalje na front na istoku. Princip pritom nije drugačiji od onog kod neke civilne špediterske firme – samo u znatno većim razmerama.

A tu je i tok koji ide u suprotnom smeru: izbeglice, ranjeni i tela poginulih, kao i oštećena ratna oprema moraju da se prevezu nazad u Nemačku. Sveukupno, reč je o ogromnom logističkom pothvatu koji jedna vojska sama ne može da savlada.

Svi su pozvani

U slučaju nužde mogu biti angažovani svi: humanitarne organizacije, volonteri, preduzeća, civilno stanovništvo. U praksi je već sada tako da Bundesver pregovara s humanitarnim organizacijama i privatnim pružaocima usluga. Recimo za privremene lokacije za jedinice u prolazu: jedna privatna firma ima nalog da pribavi i drži spremnu opremu za 17 takvih odmorišta. Strogo je poverljivo gde bi se ta odmorišta nalazila u slučaju vanredne situacije, kako protivnik ne bi mogao lako da ih napadne.

I humanitarne organizacije poput Crvenog krsta ili Malteškog reda u razgovorima su sa Bundesverom. Njihov je zadatak, recimo, zbrinjavanje izbeglica iz ratnih područja ili raspoređivanje ranjenih vojnika po bolnicama.

To se ne sviđa svim humanitarcima, ukazuje Martin Šelajz, savezni poverenik za otpornost na krize pri Malteškom redu. On kaže: „Postoje itekako kritični glasovi koji su pacifistički nastrojeni.“ I odmah dodaje: „Ali, mnogi od onih koji su, na primer, kao civilni regruti došli u Malteški red, nemaju ništa protiv saradnje s Bundesverom. Ima i onih koji čak kažu: danas to vidim sasvim drugačije.“

Nije fokus samo na logistici

Logistika je važna, ali nije jedini deo „Operativnog plana Nemačka“. Tim planom takođe su regulisane i kibernetička bezbednost, kao i korišćenje rezervnog sastava. Osim toga, operativni plan stalno se razvija.

Ipak, suština ostaje ista: reč je o ukupnoj odbrani na vojnom i civilnom planu. U slučaju vanredne situacije svi građani Nemačke – kao i drugih zemalja NATO – moraju da pomognu, kako to predviđa „Operativni plan Nemačka“.