Martesë me gjermanisht

Të mësojë gjermanisht apo jo? Për Vladimir Knakun kjo pyetje nuk është shtruar kurrë. Megjithëse kur erdhi në mes të viteve 90-të nga Kazakistani në Gjermani, nuk dinte asnjë fjalë gjermanisht. Në atë kohë ai ishte 13 vjeç. Gjashtë muaj iu deshën të qëndronte në klasë i vetëm për mësimin e gjuhës, pastaj shkoi në një klasë ku jepej mësim i rregullt. Ishte shumë vështirë, thotë ai, po jo aq vështirë sa për brezin e prindërve të tij, të riatdhesuar por që flisnin pak gjermanisht. "Të rinjtë sigurisht e kishin më të lehtë. Sepse gjuha mësohet pak a shumë në mënyrë automatike nëpërmjet kopshtit dhe shkollës. Por kur fillon me 40 dhe 50 vjeç të mësosh gjuhë, atëherë është më e vështirë."

Vladimiri mbaroi maturën dhe u regjistrua për studime në ekonomi. Në një këmbim studentor me një unversitet partner rus ai njohu Marien. Dhe sapo mori diplomën shkoi tek ajo në Rusi, ku punoi për një firmë gjermane. Një vit më pas qëndruan në Bjellorusi dhe dikur u bë e qartë se donin të martoheshin dhe u kthyen në Gjermani. Për këtë Maries i duhej gjermanishtja. "Unë shkova atje në një shkollë gjuhe dhe bëra provimin, në fillim A1, pastaj B1. Por A1 mjaftonte për të ardhur në Gjermani."

A1 është niveli i parë i provimit të gjuhës gjermane. Ky nivel njohurish gjuhe, ndihmon për kapërcimin e situatave të përditshme, për të njohur shifrat, kohën dhe çmimet dhe për të plotësuar formularët e zakonshëm. Që prej vitit 2007 ky provim u kërkohet të gjithë të huajve që u bashkohen partnerëve të tyre në Gjermani. Pa certifikatën e këtij provimi nuk jepet viza.

Kërkesa të mëdha për provimin

Nuk është çudi që pesë vjet më parë, Instituti Goethe pati mësymje të mëdha në të gjithë botën. Pas lajmërimit të 65 mijë provimeve fillestare të partnerëve që donin të vinin në Gjermani, numri ka arritur në 400 mijë në vit. Një e katërta e tyre vjen nga vendet si Stamboli, Ankaraja, Izmiri që tregon se turqit janë grupi më i madh i të huajve në Gjermani.

Ofertat e filialeve turke janë dyfishuar që prej vitit 2007, thotë Klaus Thomas Frick, i cili merret në qendrën e Institutit Goethe me temën e bashkimit të bashkëshortëve. "Si hapësirat ashtu edhe personeli u zunë menjëherë. Ne na duhet të merrnin hapësira të reja me qira në mënyrë që të mund të përballonim provimet."

Ngritja e shpejtë e kurseve të gjuhës

Shpejt u bë e qartë se nuk ka kuptim që t'i fusësh bashkëshortët që duan të vijnë në Gjermani në kurse të tilla intensive për mësimin e gjuhës sepse ka nga ata që nuk kanë shkuar prej vitesh në shkollë, ose që janë analfabetë. Kështu që Instituti Goethe riorganizoi ofertat e kurseve, punoi shpejt me materialin mësimdhënës dhe i dërgoi mësimdhënësit në specializime.

Por megjithë përpjekjet për t`iu përgjigjur kërkesave, ata që kritikojnë detyrimin për vërtetimin e njohurive të gjuhës nuk janë të kënaqur. Maria Pelzer nga organizata Pro Asyl e quan ligjin si "masë shumë restriktive për të penguar bashkimin familjar", nga i cili vuajnë shumë familje refugjatësh. Sepse ata që vijnë nga rajone krize ose lufte, nuk kanë mundësi të marrin pjesë në kurse për mësimin e gjuhës gjermane. Ligji, thotë ekspertja e organizatës që ndihmon refugjatët, "shkel të drejtën evropiane, nuk është në përputhje me mbrojtjen e familjes, dhe shkakton më shumë dëme se sa sjell dobi."

Dëshmia për njohuritë e gjuhës gjermane nuk kërkohet për të gjithë qytetarët. Partnerët nga vendet e BE-së dhe vendet si SHBA, Japoni apo Australi e marrin lejen e qëndrimit edhe pa certifikatën e gjuhës.