240309 Rasmussen Porträt

Cotygodniowe konferencje prasowe premiera Danii Andersa Fogh Rasmussena kończyły się od miesięcy wciąż tym samym pytaniem: czy będzie kandydował na stanowisko sekretarza generalnego NATO. Premier odpowiadał na nie wciąż tak samo : - „ Jestem kandydatem, ale zamierzam pozostać premierem tak długo, jak długo chcieć tego będą wyborcy”

Konserwatysta z przekonania

Rasmussen kokietował dziennikarzy wolą wyborców, bo był świadom, że konstelacja polityczna w Danii jest bardzo niepewna. Koalicja liberałów Rasmussena z konserwatystami uchodzi za podatną na turbulencje, tak iż szef rządu za kulisami kilkakrotnie sondował swe szanse na sekretarza generalnego NATO. Rasmussen ma 56 lat, uchodzi za zdecydowanego w kwestiach integracji cudzoziemców i ma w sprawach gospodarczych poglądy liberalno – konserwatywne. Jego kandydatura ma poparcie Niemiec.

Kanclerz Merkel uważa go za dobrego przyjaciela i lojalnego partnera. Sekretarz obrony USA Robert Gates również ceni talenty duńskiego premiera, co z pewnością nie będzie przeszkodą w objęciu stanowiska sekretarza generalnego.

Troska o losy własnej partii

Anders Fogh Rasmussen unikał publicznych wystąpień na temat swej kandydatury, a to świadczy o dobrym wyczuciu dyplomatycznym. Takiej wstrzemięźliwości nie okazywał on jednak w sprawie Turcji, która ma wobec niego najwięcej zastrzeżeń. Premier Danii jest zdecydowanym przeciwnikiem akcesu Turcji do Unii Europejskiej i nie czyni z tego tajemnicy. Świat muzułmańsko – arabski ma mu za złe postawę jaką obrał w sporze o karykatury Mahometa. Odmówił wtedy przyjęcia ambasadorów świata arabskiego, którzy domagali się dyskusji z nim o karykaturach. – „ To nie jest spór między kulturami i religiami, tylko spór między oświeceniem a fundamentalizmem, między demokracją i dyktaturą” – powiedział na kongresie swej partii Venstre, tłumacząc swą postawę w okresie, kiedy świat islamu bojkotował Danię. Jeśli istnieje jakaś przyczyna, która miałaby ostudzić zapał Rasmussena w kwestii sekretarza generalnego NATO, to jest nią sytuacja partii Venstre. Rasmussen jest w niej najważniejszą postacią. Bez niego Venstre wróci prawdopodobnie na ławy opozycji.