„FAZ”: readmisje uchodźców do Polski nie funkcjonują

Specjalne ośrodki dla migrantów miały być odpowiedzią na paradoksalną sytuację – zgodnie z unijnym prawem Niemcy powinny przyjmować niewielu uchodźców, przede wszystkim tych, którzy dotarli drogą lotniczą. Zgodnie z umową z Dublina, za rozpatrzenie wniosku o ochronę odpowiada pierwsze państwo UE, którego granicę przekroczył migrant. W rzeczywistości, od lat najwięcej uchodźców przyjmują Niemcy – czytamy w ukazującej się w niedzielę „Frankfurter Allgemeine Sonntagszeitung” (FAS).

Powodem paradoksalnej sytuacji są problemy z readmisją cudzoziemców do krajów sąsiednich – tłumaczy autorka artykułu Leonie Feuerbach. 

Po przekroczeniu niemieckiej granicy, osoba ubiegająca się o azyl otrzymuje oprócz zakwaterowania, ogrzewania i prądu zasiłek w wysokości 440 euro. Nawet jeżeli za kilka lat jego wniosek zostanie odrzucony, często nie oznacza to obowiązku wyjazdu.

Zmiana prawa w reakcji na zamach

Zamach w Solingen, gdzie rok temu migrant z Syrii zabił trzy osoby, doprowadził do zmiany przepisów. Zamachowiec nie powinien przebywać w Niemczech, ponieważ krajem właściwym do rozpatrzenie jego wniosku o azyl była Bułgaria. Nowe przepisy stanowią, że osoby przeznaczone do readmisji otrzymują świadczenia tylko przez dwa tygodnie. Powinny one być umieszczone w specjalnych „ośrodkach dublińskich” i jak najszybciej odsyłane.

Zgodnie z planem, takie ośrodki powinny powstać we wszystkich 16 landach RFN, jednak w rzeczywistości powstały tylko dwa – w Hamburgu i Eisenhuettenstadt w Brandenburgii przy granicy z Polską. Ta druga placówka przeznaczona jest dla migrantów, którzy przedostali się do Niemiec z Polski i podlegają readmisji. W ośrodkach pensjonariusze otrzymują jedynie „łóżko, chleb i mydło”.

Czterech z pięciu wróciło

Celem władz niemieckich jest skłonienie migrantów do dobrowolnego opuszczenia Niemiec, bez konieczności koordynowania readmisji z krajami ościennymi. Jednak państwa te obstają przy oficjalnym przekazywaniu uchodźców.

Jak pisze autorka, ośrodek w Eisenhuettenstadt nie spełnia swojej roli. Ośrodek nie jest więzieniem, co powoduje, że 60 proc. skierowanych w to miejsce osób ukrywa się.  Z 72 umieszczonych w placówce osób, do Polski odesłano zaledwie pięciu uchodźców, z których czterech wróciło z powrotem do Niemiec.

Szef MSW Brandenburgii poddał publicznie pod wątpliwość sens utrzymywania ośrodka  ze względu na „bardzo ograniczone możliwość przeciwdziałania ukrywaniu się” migrantów. Wiele sądów uznało system „łóżko, chleb, mydło” za sprzeczny z prawem. Utworzenie kolejnych „ośrodków dublińskich” planują obecnie tylko dwa landy – Badenia-Wirtembergia oraz Dolna Saksonia.

Chcesz komentować nasze artykuły? Dołącz do nas na Facebooku! >>