گزارش تصویری: دروازبانان تاریخ فوتبال آلمان که در جام جهانی حضور داشته‌اند
۱۳۸۸ اسفند ۱۳, پنجشنبه
تیم ملی فوتبال آلمان برای حضور در بازی‌های جام جهانی ۲۰۱۰ آفریقای جنوبی آماده می‌شود که از ۱۱ ژوئن تا ۱۱ ژوئیه سال جاری برگزار می‌شود. در این مقاله با دروازبانان ملی‌پوش آلمان که جام جهانی را تجربه کرده‌اند آشنا می‌شوید.
آندریاس کوپکه، دروازبان تیم ملی فوتبال آلمان، در ۱۹ ژوئن ۱۹۹۶ در بازی در برابر تیم ملی فوتبال ایتالیا، در چارچوب بازی‌های گروه "C" رقابت‌های جام ملت‌های اروپا؛ ورزشگاه "اولد ترافورد" شهر منچستر انگلستان. کوپکه در این حرکت ضربه دیگو فوزر ایتالیایی را با ضربه‌ی مشت دفع کرد.عکس: picture alliance / dpa
تبلیغات
برای ورق‌زدن آلبوم عکس، روی فلش سمت چپ شماره‌ها کلیک کنید.
"اگر نبود بهتر بود"
تونی تورک، دروازبان آلمان در جام جهانی ۱۹۳۸ - ویلیبالد کرِس نخستین دروازبان تاریخ آلمان بود که در اولین حضور تیم این کشور در جام جهانی (۱۹۳۴) در دروازه ایستاد. تیم آلمان در این رقابت‌ها تا نیمه‌نهایی پیش رفت. کرس در آن زمان در کنار جیان‌پیِرو کومبی از ایتالیا و ریکاردو زامورا از اسپانیا، بهترین دروازبان دنیا بودند. در نیمه‌نهایی جام جهانی ۱۹۳۴ اما نام فرانتیسک پرانیچکا، مشهور به "گربه‌ی پراگ" به میان آمد؛ دروازبان چچنی‌تبار تیم چک که با هنرنمایی‌های خود به‌تنهایی راه تیم آلمان به فینال را بست. دروازبان آلمان در مقابل با اشتباهات خود ۲ گل به چکی‌ها تقدیم کرد. این بازی با نتیجه‌ی ۳ بر یک به سود چک به پایان رسید. روزنامه‌ی ورزشی "کیکِر" در آن زمان نوشت که «اگر دروازبان دیگری داشتیم، پیروز می‌شدیم.» همین موضوع پایانی بر حضور کرِس در دروازه‌ی آلمان پس از تنها ۱۶ حضور ملی بود.عکس: picture-alliance/ dpa
"با دستور رفت"
تونی تورک در میان استقبال هواداران - در بازی رده‌بندی هانس یاکوب در دروازه‌ی آلمان ایستاد. او کار خود را به خوبی انجام داد و آلمانی‌ها بدین ترتیب با شکست ۳ بر ۲ اتریش، در نخستین حضور خود در جام جهانی به مقام سوم جهان رسیدند. جالب این‌که عمر حضور یاکوب در تیم ملی هم چندان به درازا نیانجامید. هیتلر در آستانه‌ی جام جهانی ۱۹۳۸ به "زپ" هربرگر، مربی وقت آلمان، دستور داد که از بازیکنان اتریش که در آن زمان به خاک آلمان اضافه شده بود هم در ترکیب تیم ملی استفاده کند. هربرگر به دستور "پیشوا" ترکیبی ۶ به ۵ از فوتبالیست‌های دو کشور را برگزید. در این میان، قرعه در دروازه به نام رودی رافتل اتریشی افتاد که جانشین یاکوب شود.عکس: picture-alliance/ dpa
"با دستور آمد"
البته رافتل نیز چندان دوران خوشی را تجربه نکرد. تیم آلمان در دور نخست در برابر فرانسه شکست خورد و از دور بازی‌ها کنار رفت و سهم رافتل از حضور در دروازه‌ی آلمان تنها عدد ۴ بود. سال ۱۹۴۵ هم جنگ جهانی دوم شروع شد و وقتی آلمانی‌ها برای بار نخست پس از جنگ در جام جهانی ۱۹۵۴ سوئیس شرکت کردند، نه دیگر اتریش جزو خاک این کشور بود و نه بازیکنان اتریشی نیز جزو تیم ملی. این بار تونی تورک در دروازه‌ی آلمان ایستاده بود؛ دروازبانی که در "شگفتی برن"، نخستین قهرمانی آلمان در جهان، شریک بود و تبدیل به یک اسطوره شد. مجارستان که در دور مقدماتی همین رقابت‌ها آلمان را ۸ بر ۳ از پیش رو برداشته بود، در فینال ناباورانه مغلوب یاران "زپ" هربرگر شد. در تصویر بالا تیم آلمان پس از "شگفتی برن" تصوییر شده است.عکس: picture-alliance/ dpa
"خدای فوتبال"
۴ ژوئیه ۱۹۵۴- خطر بر روی دروازه تیم ملی فوتبال آلمان - تونی تورِک، دروازبان، در برابر ساندر کوچیش، مهاجم مجارستان (وسط). فرد سمت راست هورست اِکِل، مهاجم آلمان است. تیم ملی فوتبال آلمان روز چهارم ژوئیه ۱۹۵۴ در ورزشگاه "وانکدورف" شهر برن در سوئیس، در برابر ۶۰ هزار تماشاچی تیم مجارستان را با نتیجه ۳ بر ۲ شکست داد و برای نخستین بار قهرمان جهان شد. اعضای تیم آلمان در آن زمان به "قهرمانان بِرن" مشهور شدند. هربرت تسیمرمان، گوینده اسطوره‌ای رادیوی آلمان، در عبارتی به یادماندنی، تورک را «خدای فوتبال» نامید. تورک در آن سال‌ها در تیم "فورتونا دوسلدورف" بازی می‌کرد. امروز خیابانی در شهر دوسلدورف به نام این دروازبان نام‌گذاری شده است. تورک در سال ۱۹۸۴ و در سن ۶۵ سالگی درگذشت.عکس: picture-alliance/dpa
"بنیامین"
وولفگانگ فاریان، ۲۹ آوریل ۱۹۶۴ در ورزشگاه شهر لودویگس‌هافن. در مورد دروازبان‌ها معمولا می‌گویند: «هرچه پیرتر، بهتر». البته این گزاره در مورد ولفگانگ فاریان صدق نمی‌کند. اوایل دهه ۱۹۶۰، آهنگ شتابان پیشرفت این دروازبان آغاز شد که آن زمان عضو تیم باشگاهی "ت.اس.گ اولم ۱۹۴۶" بود. سِپ هربرگر، مربی اسبق تیم ملی فوتبال آلمان در جام جهانی ۱۹۶۲ شیلی، این دروازبان ۲۱ سالۀ جوان را به‌عنوان دروازبان نخست تیم ملی برگزید. موفقیت‌های "بنیامین" دو سال بعد و پس از ۱۰ بازی ملی به پایان رسید. فاریان بعدها به‌عنوان مشاور فوتبال مشغول به کار شد.عکس: picture-alliance/Sven Simon
واقع‌بین
هانس تیلکووسکی چندان اهل حرکت‌های نمایشی نبود، در تیم باشگاهی بوروسیا دورتموند بازی می‌کرد و بزرگ‌ترین نقطه‌ی قوتش آرامش حتی در پرفشارترین بازی‌ها و جای‌گیری درست در چارچوب بود. تیلکووسکی در جام جهانی ۱۹۶۶ در انگلستان، سنگربان آلمانی‌ها بود؛ فینالی که در آن گل معروف "وِمبلی" به ثمر رسید و در پایان هم انگلستان با نتیجه ۴ بر ۲ آلمان را به زانو درآورد.عکس: picture-alliance/Sven Simon
موفق‌ترین
سپ مایر، دروازبان آلمان، در پی مهار ضربه از راه دور رویه، مهاجم فرانسه است که البته خود در تصویر نیست. این توپ تیم میزبان، فرانسه، را از تیم ملی فوتبال آلمان یک بر صفر پیش انداخت. ملی‌پوشان آلمان در ۲۳ فوریه ۱۹۷۷ در ورزشگاه "پرنس‌پارک" پایرس، این بازی را با همین یک گل واگذار کرد. سپ مایر تنها دروازبان در تاریخ تیم ملی فوتبال آلمان است که یک پای ثابت سه جام جهانی (۱۹۷۰، ۱۹۷۴ و ۱۹۷۸) بوده است. هنرنمایی‌های او در فینال جام جهانی خانگی (۱۹۷۴) در برابر تیم هلند بود که آلمانی‌ها را (در آن زمان آلمان غربی) در پایان با نتیجه ۲ بر یک به پیروزی و قهرمانی جهان رساند. او به همراه تیم باشگاهی خود، بایرن مونیخ، در عرصه باشگاهی هم افتخارات بسیاری را کسب کرد. او پس از خروج از مستطیل سبز، تجربیات باارزش خود را به‌عنوان مربی، به دروازبان‌های جوان‌تر منتقل کرد.عکس: picture-alliance/dpa
"دیوانه"
هارالد (تونی) شوماخر نه در کنار زمین اهل سازش بود و نه داخل زمین. تیم ملی آلمان نایب‌قهرمانی‌های خود در جام‌های جهانی ۱۹۸۲ و ۱۹۸۶ را مدیون اوست که در آن زمان در تیم کلن بازی می‌کرد. خطای بسیار شدید او بر روی باتیستون، فوتبالیست فرانسوی در سال ۱۹۸۲ نیز در خاطره‌ها ماندگار شد. "تونی" به دلیل مطالبی که در کتاب خود "سوت" نوشته بود، در سال ۱۹۸۷ از تیم ملی کنار گذاشته شد. تصویر، هارالد شوماخر را در اول آوریل ۱۹۸۷ در شهر مونیخ (آلمان غربی سابق) نشان می‌دهد که امضای کتاب خود را متوقف کرده و با نگاهی معنادار به فرد دیگری در سالن می‌نگرد.عکس: AP
کم‌صحبت
تیم ملی فوتبال آلمان در سال ۱۹۹۰ و ۱۹۹۴ هم دروازبان اول خود را از تیم اف.ث.کلن گرفت: بودو ایلگنر، دروازبانی آرام اما با واکنش‌های سریع. او خارج از مستطیل سبز، انسان تک‌رویی بود، به‌ندرت مصاحبه می‌کرد و بیشتر از همسرش، بیانکا، می‌خواست وظیفه سخن‌گفتن را بر عهده بگیرد. ایلگنر در جام جهانی ۱۹۹۰ ایتالیا، با ۲۳ سال سن، به‌عنوان جوان‌ترین دروازبان تاریخ شناخته شد. او پس از جام جهانی ۱۹۹۴ با بازی‌های ملی خداحافظی کرد. بودو ایگنر در تصویر تلاش می‌کند ضربه سَر یوردان لچکوف، مهاجم بلغارستان را در یک‌چهارم نهایی جام جهانی آمریکا در روز دهم ژوئیه ۱۹۹۴ مهار کند. بلغارستان در این دیدار آلمان را ۲ بر یک نیویورک شکست داد و روز چهارشنبه ۱۳ ژوئیه در نیمه‌نهایی به دیدار ایتالیا رفت. ایلگنر بلافاصله پس از این بازی و در رختکن ورزشگاه خداحافظی خود از تیم ملی را اعلام کرد.عکس: AP
صبور
آدنریاس کوپکه ۳۲ ساله بود که در پی خداحافظی بودو ایلگنر، دروازبان شماره یک تیم ملی فوتبال آلمان شد. البته انتظار او ارزش داشت، زیرا آلمان در جام ملت‌های اروپای ۱۹۹۶ قهرمان شد. در جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه، موفقیت‌ها چندان چشمگیر نبودند: تیم آلمان در یک‌چهارم نهایی از دور رقابت‌ها کنار رفت. کوپکه در بوندس‌لیگا، دروازبان تیم‌های برلین، نورنبرگ و فرانکفورت بوده است و در حال حاضر، مربی‌گری دروازبانان تیم ملی فوتبال را بر عهده دارد. تصویر، آندریاس کوپکه را در اول ژوئیه ۱۹۹۶ در یک ساختمان در شهر فرانکفورت نشان می‌دهد، در حالی‌که جام ملت‌های اروپای ۱۹۹۶ را در دست دارد و به ۳۰ هزار علاقه‌مندی دست تکان می‌دهد که برای استقبال از تیم ملی به این مکان آمده‌اند. تیم آلمان روز سه‌شنبه‌ی پیش از این تاریخ (۳۰ ژوئن)، تیم ملی فوتبال چک را در ومبلی لندن با نتیجه ۲ بر یک وادار به تسلیم کرد و قهرمان اروپا شد.عکس: AP
سختکوش
«اگر زیاد زحمت نمی‌کشیدم یک دروازبان خوب می‌شدم، اما من می‌خواستم دروازبانی عالی باشم». اولیور کان این جمله را در باره‌ی خودش گفته است. وی به همین دلیل و تا آخرین روز، دیوانه‌وار تمرین می‌کرد. دروازبان بایرن مونیخ آلمان در جام جهانی ۲۰۰۲ کره و ژاپن، کاپیتان تیم ملی فوتبال آلمان بود و بسیار فراتر از دروازبانی معمولی ظاهر شد. شکست در برابر تیم ملی فوتبال برزیل در فینال این رقابت‌ها هم چیزی از ارزش‌های "اولی" کان کم نکرد. تصویر، بهترین دروازبان جهان را در دوم مارس ۲۰۰۸ در یک بازی باشگاهی تیمش، بایرن مونیخ نشان می‌دهد.عکس: AP
استاد مهار پنالتی
یِنس له‌مان هم همچون آندریاس کوپکه، سال‌های طولانی دروازبان شماره دوی تیم ملی بود. از قضا پیش از بازی خانگی در جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان بود که یورگن کلینزمانِ مربی، این دروازبان ۳۶ ساله‌ی تیم آرسنال انگلستان را به اولیور کان ترجیح داد. له‌مان پس از مهار دو ضربه پنالتی در دیدار یک‌چهارم نهایی در برابر تیم ملی آرژانتین، لقب "استاد مهار پنالتی" را از آن خود کرد. وی پس از جام ملت‌های اروپای ۲۰۰۸ از تیم ملی فوتبال آلمان خداحافظی کرد. تصویر، له‌مان را روز ۳۰ ژوئن ۲۰۰۶ در برلین و در حال مهار ضربه‌ی پنالتی کامبیاسوی آرژانتینی را نشان می‌دهد.عکس: picture-alliance/ dpa
تازه‌وارد
رنه آدلر محافظت از سنگر آلمانی‌ها در جام جهانی ۲۰۱۰ آفریقای جنوبی را بر عهده خواهد داشت. یواخیم لوو، مربی تیم ملی آلمان، پس از ۸ بار حضور آدلر در دروازه این تیم در دیدارهای ملی، سنگربان بایر لورکوزن را به‌عنوان دروازبان نخست تیم ملی برگزید. به گفته آدلر: «برای من مسئولیت بزرگی‌ست که دروازبان تیم ملی فوتبال کشوری باشم که در چارچوب آن از نسل‌ها پیش اسطوره‌های بزرگی ایستاده‌اند.»عکس: AP
