صف‌های طولانی و معضل تهیه بلیت
۱۳۸۸ بهمن ۲۷, سه‌شنبه
روشنفکر جماعت اصولا غرغرو هستند، اینجا هم غر زدن شروع شده است. امورات جشنواره خوب پیش نمی‌رود و حالا که پنج روزی گذشته و جشنواره به نصفه رسیده، معلوم شده که به قول معروف یک جای کار می‌لنگد. هر کسی به یک جنبه از کار جشنواره ایراد می‌گیرد: می‌گویند که مدیریت جشنواره برای تقویت یک وجه یا یک جنبه از فستیوال، سایر وجوه را به غفلت سپرده، و در نتیجه ترکیب و هماهنگی کل جشنواره به خطر افتاده است.
حرف و حدیث فراوان است و جسته گریخته در راهروها و سالن‌ها شنیده می‌شود: جشنواره زیادی برای جلب ستاره‌ها و نام‌های بزرگ نیرو گذاشته است.... جشنواره زیر فشار سینمای هالیوود قرار گرفته است.... سهم سینمای آسیا، چین و هند و ژاپن، زیادی بالاست... جشنواره بیش از حد به سینمای سیاسی جهان سوم توجه دارد، و... حالا هم عده‌ای منفی‌باف، از این منتقدان و نویسندگان هنری، پیدا شده‌اند که می‌زنند زیر همه چیز: جشنواره در هیچ یک از همین جنبه‌ها هم موفق نبوده است!
اما باید انصاف داشت: فستیوال که نمی‌تواند معجزه کند. این درست که جشنواره شصتمین دوره را برگزار می‌کند و قرار بوده این دوره با تدارکات و شکوه بیشتر و توشه‌ی گرانمایه‌تری به میدان بیاید، اما بالاخره رونق هر جشنواره‌ای با عرضه فیلم‌های موجود است، و اگر فیلم کافی در دسترس نیست، از جشنواره چه کاری ساخته است؟
و اما یکی از معضل‌های فستیوال، دست‌کم برای هم‌میهنان ما، در سخت‌گیری بی‌سابقه‌ای است که در کنترل بلیت‌‌ها دیده می‌شود. از آن گذشته تهیه‌ی بلیت با توجه به صف‌های طولانی که جلوی بیشتر گیشه‌ها بسته شده، چندان راحت نیست.
همین سه شنبه از ایران دو فیلم روی پرده می‌رود. فیلم «سبز و سفید و سرخ» که ظاهرا مستندی است درباره انتخابات ریاست جمهوری و ناآرامی‌های مربوطه؛ و بعد فیلم «شکارچی» ساخته رفیع پیتز، که گویا بر پایه یکی از قصه‌های کوتاه بزرگ علوی ساخته شده است.
نویسنده: علی امینی
تحریریه: شهرام احدی
)برای خواندن مطالب پیشین به لینک‌های زیر مراجعه کنید!)