درخواست ازسرگیری صدور ویزای بشردوستانه برای ایرانیان در خطر

بر اساس بند ۲ ماده ۲۲ قانون اقامت در آلمان، در موارد خاص و در صورتی که وزارت کشور فدرال آلمان (BMI) یا نهادی که توسط آن تعیین شده است، به منظور حفظ منافع سیاسی این کشور، موافقت خود را اعلام کرده باشد، اجازه اقامت سه ساله به افراد در خطر اعطا می‌شود.

این قانون در ابتدا برای اتباع روسیه و بلاروس و سپس افغانستان و ایران اجرا شد.

بر اساس اعلام وزارت امور خارجه آلمان، از ابتدای سال ۲۰۲۳ تا کنون تعدادی سه رقمی از اتباع این کشورها به همراه اعضای درجه یک خانواده‌شان (همسر و فرزند زیر ۱۸ سال) توانسته‌اند از طریق این قانون اجازه اقامت در آلمان بگیرند که شامل تعدادی از آسیب‌دیدگان چشمی جنبش زن، زندگی، آزادی هم می‌شود.

اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه‌ وله

همچنین تعداد کسانی که در حال حاضر برای این نوع اقامت درخواست داده‌اند و هنوز پاسخی به آنها داده نشده دورقمی است. وزارت خارجه تعداد دقیق آنها را اعلام نکرده و همچنین نگفته این آمار دورقمی شامل اتباع چه کشورهایی می‌شود.

در پی سیاست جدید و سختگیرانه مهاجرتی دولت کنونی آلمان، از اواخر ماه مه صدور چنین اقامت‌هایی متوقف شده است. وزارت امور خارجه آلمان می‌گوید، این توقف به این دلیل است که درخواست‌ها در وزارت کشور مانده و در آنجا روند بررسی متوقف شده است.

نامه سرگشاده به وزرای آلمان

بهروز اسدی، فعال حقوق بشر نامه‌ای سرگشاده به وزیر امور خارجه و وزیر کشور آلمان فرستاده و خواهان ازسرگیری صدور ویزای بشردوستانه برای ایرانیان در خطر شده است.

در این نامه به سه نفر از ایرانیانی که با استفاده از این روند توانسته‌اند به آلمان بیایند اشاره شده است: فریده صلواتی و کوثر افتخاری، آسیب‌دیدگان چشمی جنبش زن، زندگی، آزادی و اسماعیل عبدی، فعال صنفی کارگری.

در ادامه آمده است: «برای افرادی چون نامبردگان، در گذشته به دلایل سیاسی و بشردوستانه، بر اساس بند ۲ ماده ۲۲ قانون اقامت آلمان، حمایت اعطا شده است. استمرار این حمایت اکنون از اهمیت حیاتی برخوردار است.»

در این نامه همچنین تصریح شده است: «تصمیم اخیر شما تأثیرات مستقیم و فوری بر زندگی انسان‌هایی دارد که به‌شدت نیازمند حمایت در برابر تعقیب و آزار هستند. این افراد شمار بسیار اندکی را تشکیل می‌دهند که بدون این طناب نجات، در معرض خطری جدی قرار می‌گیرند.»

هم‌زمان با این نامه، کارزاری اینترنتی نیز برای جمع‌آوری امضا در این زمینه به راه افتاده است که تاکنون افراد بسیاری از اتباع ایران و آلمان و نیز چندین سازمان و انجمن آن را امضا کرده‌اند، از جمله انجمن پروآزول، جامعه بین‌المللی حقوق بشر (IGFM)، رسانه آوا تودی و انجمن هانا.

بیشتر بخوانید: کشورهای اتحادیه اروپا ملزم به صدور ویزای بشردوستانه نیستند

بهروز اسدی به دویچه‌وله می‌گوید، در حال حاضر یک خبرنگار که از ایران به اربیل کردستان عراق فرار کرده در خطر فوری قرار دارد و جانش تهدید شده و حتی فرزندانش نمی‌توانند به مدرسه بروند.

همچنین چندین آسیب‌دیده چشمی، فعال صنفی معلمان و فعال کارگری برای گرفتن این نوع اقامت اقدام کرده‌اند اما رسیدگی به درخواست‌هایشان متوقف شده است.

بهروز اسدی با اشاره به وضعیت ناامن ایران برای فعالان مدنی و سیاسی می‌گوید: «اخیرا شخصی که از اربیل آمده بود می‌گفت، اطلاعات سپاه در اربیل به شدت فعال شده و مخالفان ایرانی در اربیل به هیچ عنوان امنیت ندارند.»

"ایران نه امن است و نه باثبات"

کوثر افتخاری، آسیب‌دیده چشمی جنبش زن، زندگی، آزادی یکی از کسانی است که از طریق ویزای بشردوستانه توانست در سال ۲۰۲۳ به آلمان بیاید.

او ضمن ابراز تاسف عمیق از این تصمیم دولت آلمان که ظاهرا به دلیل "ثبات نسبی" اوضاع سیاسی ایران گرفته شده، به آمار بالای اعدام و نیز دستگیری‌ها در ایران اشاره می‌کند و می‌گوید چطور ممکن است در چنین وضعیتی دولت آلمان، ایران را از نظر سیاسی "باثبات" بداند.

خانم افتخاری با اشاره به رزگار بیگ‌زاده بابامیری که تنها به دلیل کمک به مجروحان جنبش مهسا به اعدام محکوم شده و شریفه محمدی که به دلیل فعالیت برای حقوق کارگران به اعدام محکوم شده است، می‌پرسد: «دولت آلمان چگونه می‌تواند چنین حکومتی را که انسان‌های بی‌گناه را به اعدام محکوم می‌کند باثبات بداند.»

کوثر افتخاری به یک آسیب‌دیده چشمی اشاره می‌کند که به هردو چشمش شلیک شده و بینایی یک چشمش را به طور کامل از دست داده است. او می‌گوید، این فرد همچنان مورد تهدید و احضار و بازجویی قرار دارد و به ویزای بشردوستانه نیازمند است اما بررسی پرونده او متوقف شده است.

به گفته خانم افتخاری، یک آسیب‌دیده چشمی دیگر که در اعتراضات آبان ۹۸ مورد شلیک ساچمه قرار گرفت و در شهرستان بوکان زندگی می‌کند نیز یکی از دیگر کسانی است که منتظر ویزای بشردوستانه از سوی آلمان است.

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

او می‌گوید: «شرایط در ایران اصلا مناسب نیست، وطن من ایران، امروز با بی‌آبی و بی‌برقی مواجه است، هم‌وطنان من تشنه هستند، آب برای آشامیدن، نظافت و زندگی ندارند. ایران برای ادامه حیات آب ندارد....امیدوارم دولت‌هایی که مدعی حمایت از حقوق بشر هستند صدای ایران را بیشتر بشنوند و از کمک به ایرانیان دریغ نکنند.»