جام ملت‌های اروپا تا ۱۹۶۸ • آغازی دشوار
۱۳۹۱ خرداد ۹, سه‌شنبه
قهرمانی اولین دوره مسابقات جام ملت‌های اروپا نصیب شوروی سابق شد که توانست یوگسلاوی سابق را در وقت اضافه با نتیجه ۲ بر یک مغلوب کند.
در نخستین دوره‌های جام ملت‌های اروپا نقش و حضور کشورهای اروپای شرقی پررنگ بود. ملی‌پوشان شوروی که مدافع قهرمانی بودند، در دوره‌ی ۱۹۶۴ نیز توانستند تا دیدار پایانی پیش روند، اما در فینال ۲ بر یک از اسپانیا که میزبانی بازی‌ها را برعهده داشت، شکست خوردند.
"اتلاف وقت"
در دوره‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۶۴ تیم ملی فوتبال آلمان در بازی‌ها شرکت نداشت. سپ هربرگر، سرمربی تیم ملی آلمان حضور این رقابت‌ها را اتلاف وقت می‌دانست و معتقد بود که نخستین وظیفه او این است که پس از هر دوره‌ی جام جهانی، تیمی جدید و تازه‌نفس برای حضور در دوره‌ی بعد این مسابقات بسازد و از این رو برگزاری تورنمنتی در سطح اروپا تنها ایجاد مزاحمت می‌کند.
میزبانی جام ۱۹۶۸ را ایتالیا برعهده داشت و خود هم سرآخر عنوان قهرمانی را به دست آورد، البته با بخت و اقبال فراوان. ایتالیایی‌ها در دیدار نیمه‌نهایی به مصاف روس‌ها رفتند که حاصل بازی بعد از وقت قانونی و وقت اضافی صفر بر صفر بود.
در آن دوران از ضربات پنالتی خبری نبود و برنده دیدارهای نیمه‌نهایی در چنین مواردی به حکم قرعه مشخص می‌شد.
قرعه پیروزی هم به اسم ایتالیا خورد و میزبان بازی‌ها در فینال روبه‌روی یوگسلاوی قرار گرفت. این دیدار بعد از وقت قانونی و اضافی با نتیجه تساوی یک بر یک به پایان رسید.
البته در فینال دیگر قرعه و قرعه‌کشی سرنوشت بازی را رقم نمی‌زد و در صورت تساوی، بازی باید تکرار می‌شد. در دومین بازی فینال ایتالیا موفق شد، یوگسلاوی را ۲ بر صفر شکست دهد و در خانه‌ی خود قهرمان شود.
ناگفته نماند که تیم ملی فوتبال آلمان که در سال ۱۹۶۶ به عنوان نایب‌قهرمانی جهان دست یافته بود، در این دوره برای نخستین بار در جام ملت‌های اروپا حضور یافت، اما سخت دور از انتظار ظاهر شد و در همان پیکارهای مقدماتی، از گردونه‌ی رقابت‌ها حذف گردید.