تاریخ‌شناس آکسفورد ترامپ را با چنگیز خان مقایسه می‌کند
۱۴۰۳ بهمن ۲۵, پنجشنبه
سبک سیاست‌ورزی رئیس‌جمهوری جدید آمریکا به‌شدت تهاجمی است؛ دونالد ترامپ چه در مورد برنامه‌هایش برای غزه، چه در ارتباط با کانال پاناما، گرینلند و یا سیاست تجاری‌اش همواره جهان را با مطالبات حداکثری و ایده‌های افراطی غافلگیر می‌کند.
پیتر فرانکوپن، تاریخ‌نگار بریتانیایی دانشگاه آکسفورد، این رفتار را روشمند می‌داند و به هفته‌نامه آلمانی "اشترن" می‌گوید، شیوه ترامپ شباهت زیادی به روش‌های چنگیز خان، بنیانگذار نخستین امپراتوری مغول، دارد که سپاهیانش در قرن سیزدهم میلادی خاورمیانه و بخش‌هایی از اروپا را درنوردیدند.
فرانکوپن در توضیح این گفته خود توضیح می‌دهد که چنگیز خان به خوبی می‌دانست که "رفتار خشن تا چه حد می‌تواند مؤثر باشد".
اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه وله
او همچنین یادآور می‌شود که مغول‌ها، علاوه بر رفتار تهاجمی‌شان، رهبران حکومتی ماهری بودند: «آنها به امور مالی خود سامان می‌دادند، شبکه‌های تجاری و ارتباطی ایجاد می‌کردند و از این راه سود می‌بردند.»
ایجاد ابهام همچون امضای سیاسی
این نویسنده کتاب‌های پرفروش در مثال خود شباهتی هم با ترامپ می‌بیند. او می‌گوید که رئیس‌جمهوری آمریکا ایجاد ابهام در مورد جدی بودن یا نبودن تهدیدهایش را به امضای سیاسی خود تبدیل کرده است. به گفته فرانکوپن، "این روش می‌تواند بسیار کارآمد باشد و بدین شکل می‌توان سیاست خارجی را پیش برد".
این تاریخ‌شناس دانشگاه آکسفورد هم‌زمان نسبت به پیامدهای سبک سیاسی ترامپ هشدار می‌دهد.
دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید
فرانکوپن از مقایسه ترامپ با چنگیز خان هم فراتر رفته و اعلام تبدیل نوار غزه به "ریویرای خاورمیانه" از سوی ترامپ را با برنامه‌های آدولف هیتلر مقایسه می‌کند که به گفته او قصد داشته، "اتوبانی از آلمان تا کریمه بسازد و آنجا را به یک ریویرا برای آلمانی‌ها تبدیل کند".
چالش بزرگ اروپا
فرانکوپان می‌افزاید: «تاریخ به ما می‌آموزد، افرادی که چنین سخنانی می‌گویند، بسیار خطرناک هستند.»
به باور این تاریخ‌نگار بریتانیایی اروپا نیز با توجه به مسیر سیاسی دولت ترامپ، با پرسش‌هایی حیاتی روبه‌روست: «آیا ما همچنان متحد آمریکا باقی می‌مانیم؟ آیا موضعی مستقل در برابر روسیه، چین و سایر نقاط جهان خواهیم داشت؟ با اختلافات درونی اروپا چه خواهیم کرد؟»
از نظر فرانکوپن، سیاستمداران برجسته اروپایی پاسخی برای این پرسش‌ها ندارند. او می‌گوید: «اروپا در حال از دست دادن اهمیت خویش است. ما آن‌قدر غرق در خیره شدن به آینه‌ایم که دیگر نمی‌دانیم اروپا برای چه هدفی وجود دارد.»