افسران زن در افغانستان: به ما احترام نظامی نمیگذارند
۱۳۹۳ اردیبهشت ۷, یکشنبهشمار زنان در صفوف نیروهای امنیتی افغانستان در یک دهه اخیر همواره رو به افزایش بوده است، اما با این زنان چگونه رفتار می شود؟ آیا این زنان خود را در کنار همقطاران مردشان راحت احساس می کنند؟
شماری از افسران زن که در ولایت بامیان در صفوف پلیس ملی ایفای وظیفه میکنند با ابراز نگرانی و شکایت از مسئولان میگویند که به خاطر نبود مکانهای مناسب آموزشنظامی، بیاحترامی پلیسهای مرد و بیتوجهی مقامات عالیرتبه به تخطیهای آنان، از علاقمندی زنان برای پیوستن به نیروهای نظامی کشور کاسته است.
سمونیار ناهید رضایی، مشاور حقوقی فرماندهی پلیس بامیان که از ۱۲ سال پیش تا کنون در پلیس ملی افغانستان ایفای وظیفه میکند، میگوید شرایط افسران زن در افغانستان ساده نیست: «افسران مردان نمیخواهند غرورشان را پایین بیاورند و به یک افسر زن سلام نظامی کنند، زیرا هیئت مدیریت تعلیم نیروی پلیس به این موارد توجه نکردهاند. افسران زن هم رتبه نظامیشان را با تلاش خودشان به دست میآورند. اگر مدیریت تعلیم پلیس، به مردها بفهمانند، آنها هیچ وقت در مقابل یک افسر زن بیتوجهی نمیکنند.»
به گفته خانم رضایی، زنانی که تازه در صفوف نیروهای پلیس جذب می شوند در مرکز آموزشی این ولایت با مشکلات زیادی روبرو هستند. او به موارد زیادی از بی احترامی منسوبان مرد به پلیسهای زن اشاره می کند. به باور او همین امر باعث بیعلاقگی زنان در پیوستن به نیروهای نظامی کشور شده است.
این افسر زن میافزاید: «خانمی که برای پیشبرد کارهایش به فرماندهی پلیس میآید اگر ببیند که به زنان پلیس احترام میشود و یک افسر زن قدر، عزت و آبرو دارد، حتما او هم تشویق میشود که به پلیس قدم بگذارد.»
بامیان از جمله ولایات امن افغانستان به شمار می رود.
قرار بود به منظور جذب سربازان زن و آموزش آنان در این ولایت یک مرکز آموزشی پلیس زن به همکاری اتحادیه اروپا و وزارت داخله ایجاد گردد؛ اما مقامهای محلی میگویند تأسیس این مرکز به دلایل نامعلوم متوقف شده است.
محمد آصف مبلغ، معاون والی بامیان دراین باره میگوید: «ما در قسمت ساختارها و تشکیلات هنوز هم در افغانستان مشکل داریم. اینکه کجا را به عنوان یک زون در نظر بگیرم، کجا را به عنوان یک ولایت در نظر بگیریم و کجا را به عنوان یک ساحه بشناسیم؛ اینها مسائلی است که روی این موضوع تاثیر گذاشت و بامیان به عنوان مرکز یک زون در نظر گرفته نشد. کارها در جریان هستند و امیدواریم که بامیان مرکز زون شود تا در این مرکز تربیوی ساخته شود».
سمونمل محمدعلی لکزی، آمر امنیت فرماندهی پولیس بامیان میگوید تلاشها به منظور ارتقای آموزشی پلیس بامیان به مرکز تربیوی جریان دارد: «ما داریم تلاش می کنیم که تا آخر همین سال این تولی آموزشی را به یک مرکز تربیوی ارتقا بدهیم. اما این روند نیاز به حمایت مرکزی دارد.»
سمونیار ناهید رضایی همچنان میگوید که فرماندهان نیروهای نظامی افغانستان توانمندی زنان را باور ندارد. او میگوید: «ما در فرماندهی پولیس بامیان ۲۷ افسر، ساتنمن و سرباز زن داریم، اما هیچ کدام در هیئت رهبری نیستند و در تصمیم گیریها نیز سهم داده نمیشوند؛ چون که هیئت رهبری پولیس توانمندی زنان را نادیده میگیرند و آنها را باور ندارند.»
مقامات وزارتهای داخله، دفاع و امنیت ملی افغانستان همواره از موثر بودن حضور زنان در چارچوب نیروهای امنیتی این کشور سخن میگویند. به خاطر سنتی بودن جامعه، نظامیان مرد در جریان عملیات نمیتوانند وارد خانهها شوند و در ایستهای امنیتی زنان را بازرسی بدنی کنند.
این موضوع در دوره ماموریت نظامیان ناتو در افغانستان همواره یک مشکل جدی بود. این نیروها در بیشتر عملیاتهایشان نیروهای زن را به همراه داشتند تا از برانگیخته شدن احساسات مردمی در مقابل نظامیان خارجی جلوگیری کنند.
در دهه اخیر برای جذب زنان به نیروهای پلیس افغانستان تلاشهای زیادی صورت گرفته و تنها در بخش تبلیغات رسانهای برای جذب آنان هزینههای هنگفتی از سوی جامعه جهانی صرف شده است.
آموزگاران بین المللی نظامیان افغان همواره بر لزوم افزایش نیروهای زن در افغانستان تاکید کردهاند.
تا کنون بارها از مواردی از سواستفاده و تجاوزهای جنسی نظامیان مرد بر نظامیان زن نیز در این کشور گزارش شده است؛ رفتارهایی که به اراده زنان این کشور برای پیوستن به نیروهای نظامی کشورشان لطمه شدیدی وارد کرده است.
نظر سنجیها نشان میدهد که وضعیت زنان در ارتش و امنیت ملی (اداره استخباراتی) افغانستان بهتر از پلیس این کشور است. بیشتر تخطیهای نیروهای مرد در مقابل نیروهای زن در پلیس این کشور به ثبت رسیده است.
نا گفته نباید گذاشت که افغانستان هم اکنون در چوکات نیروهای ویژه، یا همان کماندوهای ارتش و پلیس نیز زنانی را دارد که دوشادوش همقطاران مردشان در عملیاتهای ویژه شرکت میکنند و تأثیر زیادی در موفقیت عملیاتها دارند.