از هویس تا اشتاین‌مایر؛ با روسای جمهور آلمان آشنا شوید

فرانک والتر اشتاین‌مایر از سال ۲۰۱۷ در مقام ریاست جمهوری آلمان فعالیت دارد. او به ویژه به خاطر صراحت، شفافیت و رویکرد روادارانه و در عین حال قاطعانه‌اش زبانزد است.

فرانک والتر اشتاین‌مایر پیش از انتخاب به عنوان رئیس جمهوری آلمان ریاست فراکسیون حزب سوسیال دموکرات در بوندس‌تاگ را عهده‌دار بود و در کابینه آنگلا مرکل وزیر خارجه آلمان بود. او نماینده آلمان در مذاکرات برای رسیدن به توافق هسته‌ای با جمهوری اسلامی بود و بارها با محمدجواد ظریف، همتای ایرانی خود دیدار و گفت‌وگو کرد.

یوآخیم گاوک در آلمان شرقی به عنوان فعال مدنی و کشیش پروتستان فعالیت داشت. او که از لحاظ حزبی مستقل بود، پس از وحدت دو آلمان مسئولیت رسیدگی به امور قربانیان و پرونده‌های دستگاه امنیتی و اطلاعاتی حکومت آلمان شرقی سابق را بر عهده گرفت. او و خانواده‌اش زندگی تحت سرکوب حکومت‌های خودکامه را تجربه کردند.

گاوک در سال‌های ریاست جمهوری سفرهای زیادی به خارج انجام داد. یکی از این سفرها در اکتبر سال ۲۰۱۵ بود. او در جریان سفر سه‌روزه خود به آمریکا از جمله با باراک اوباما، رئیس جمهور وقت ایالات متحده در کاخ سفید دیدار و گفت‌وگو کرد.

کریستیان وولف نه تنها کم‌سن‌وسال‌ترین رئیس جمهوری آلمان محسوب می‌شود، بلکه از لحاظ مدت فعالیت نیز رکورددار است. او که در سال ۲۰۱۰ به عنوان رئیس جمهور جدید انتخاب شده بود، در یکی از سخنرانی‌هایش بر تنوع ادیان تأکید کرده و گفته بود، "اسلام هم مانند مسیحیت و یهودیت اکنون بخشی از آلمان است". وولف اما در سال ۲۰۱۲ به خاطر اتهام فساد مالی ناگزیر شد از مقام خود کناره‌ بگیرد. او البته بعدها تبرئه شد.

کریستیان وولف در دوران ریاست جمهوری از مهمانان مهم در ضیافت‌ها و رویدادهای فرهنگی بزرگ بود. تصویری از او و همسر سابقش در فوریه سال ۲۰۱۱ بر فرش قرمز جشنواره فیلم برلین.

هورست کوهلر كه تحصیل‌کرده رشته اقتصاد است، پیش از آنکه رئیس جمهور آلمان شود، ریاست بانک اتحادیه اروپا برای توسعه و بازسازی و همچنین ریاست صندوق بین‌المللی پول را بر عهده داشت. او در یکی از مصاحبه‌هایش گفته بود استقرار نیروهای آلمان در خارج می‌تواند در خدمت حفظ منافع اقتصادی آلمان نیز باشد. این گفته انتقادات زیادی را برانگیخت و در نهایت کناره‌گیری او را به دنبال داشت.

روسای جمهور آلمان به توجه به اهمیت مناسبات این کشور با اسرائیل همواره میزبان سیاستمدران اسرائیلی بوده و یا خود به اسرائیل سفر کرده‌اند. کوهلر نیز از این قاعده مستثنی نیست. تصویری از او در کنار شیمون پرز که در سال ۲۰۱۰ برای دیدار راهی آلمان شده بود.

یوهانس راو ده سال رئیس دولت ایالتی نوردراین وستفالن؛ پرجمعیت‌‌ترین ایالت آلمان بود. او در دوران ریاست جمهوری خود نهایت تلاشش را کرد تا آلمان درهای خود و همچنین ذهنیت خود را به روی مهاجران باز کند. او گفته بود: «من می‌خواهم رئیس جمهور تمامی آلمانی‌ها باشم و شریک تمامی انسان‌هایی که بدون تابعیت آلمان در این کشور کار و زندگی می‌کنند.»

تصویری از یوهانس راو و ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه که در سال ۲۰۰۱ در سفری رسمی به برلین آمده بود.

رومان هرتسوگ پیش از آنکه به عنوان رئیس جمهور آلمان انتخاب شود، یکی از قاضیان دیوان عالی قانون اساسی این کشور بود. او در حین دوران ریاست جمهوری‌اش از لهستان به خاطر درد و رنج‌های به بار آمده برای این کشور در دوران جنگ جهانی دوم درخواست بخشش کرد. هرتسوگ همچنین سالروز آزادسازی اردوگاه مرگ آشویتس (۲۷ ژانویه) را به عنوان روز رسمی گرامیداشت یاد قربانیان رژیم ناسیونال سوسیالیسم (نازی) اعلام کرد.

رومان هرتسوگ در دوران ریاست جمهوری‌ خود نه تنها با چهره‌های سیاسی جهان دیدار داشت، بلکه میزبان شخصیت‌های فرهنگی نیز بود. او در سال ۱۹۹۸ مدال افتخار آلمان را به پاس خدمات استیون اسپیلبرگ، کارگردان مشهور هالیوود در راه گرامیداشت یاد قربانیان هولوکاست به او تقدیم کرد.

ریشارد فون وایتسکر در سال ۱۹۸۴ به عنوان رئیس جمهور آلمان انتخاب شد. او یک سال بعد در نطقی به "مسئولیت آلمانی‌ها در جنایت رژیم نازی" پرداخت و روز هشتم ماه مه ( پایان جنگ جهانی دوم) را "روز آزادسازی" نامید. او همچنین "ناآگاهی آلمانی‌ها از هولوکاست" را زیر سوال برد و گفت، "آلمانی‌ها باید بدون ملاحظه و خدشه با آنچه روی داده، مواجه شوند. از دید او آشتی بدون پرداختن به گذشته ممکن نیست.

در دوران ریاست جمهوری وایتسکر بود که دیوار برلین فرو پاشید و رویای وحدت دو آلمان محقق شد. تصویری از او در کنار میخائیل گورباچف در سال ۱۹۸۹ میلادی.

کارل کارستنز در شهر برمن به دنیا آمد، پدرش که معلم بود، پیش از تولد او درگذشت. کارستنز در رشته حقوق و علوم سیاسی تحصیل کرد و در جنگ جهانی دوم در نیروی هوایی ارتش نازی بود. عضویت او در حزب ناسیونال سوسیالیسم آلمان در دوران رژیم نازی از جمله مسایلی بود که سبب شد، انتخاب او به عنوان رئیس جمهور بسیار بحث‌برانگیز شود.

در دوران ریاست جمهوری کارستنز بود که پاپ ژان پل دوم از آلمان دیدار کرد. تصویری از کارستنز در کنار پاپ در هنگام ورود او به فرودگاه کلن‌/بن در نوامبر سال ۱۹۸۰ میلادی.

والتر شل در خانواده‌ای کارگری در شهر زولینگن (واقع در غرب آلمان) به دنیا آمد. او نخست دوره بانکداری گذراند اما در سال ۱۹۳۹ با آغاز جنگ جهانی دوم ناگزیر به خدمت در ارتش نازی شد. او پس از پایان جنگ به عنوان مشاور اقتصادی فعالیت داشت و عضو حزب دموکرات‌های آزاد شد. والتر شل به آوازخوانی علاقه زیادی داشت و در اذهان به خاطر خواندن یکی از ترانه‌های بومی آلمان ماندگار شده است.

والتر شل در دوران ریاست جمهوری‌اش سفرهای متعددی به خارج از آلمان انجام داد، از جمله در سال ۱۹۷۲ به جمهوری خلق چین. تصویری از او روی دیوار معروف چین.

گوستاو هاینه‌مان (از حزب سوسیال دموکرات) پیش از احراز مقام ریاست جمهوری به عنوان شهردار شهر اسن و همچنین به عنوان وزیر کشور و وزیر دادگستری فعالیت داشت. او بود که سنت دعوت از شهروندان "عادی" به مراسم جشن سال نو در کاخ ریاست جمهوری را مرسوم کرد. او در سخنرانی‌های خود شهروندان آلمان غربی را تشویق می‌کرد که "ذهنیت رعیتی" خود در برابر خودکامه‌گان را پشت سر گذارند و از ارزش‌های دموکراسی دفاع کنند.

هاینه‌مان در دوران ریاست جمهوری خود نه تنها میزبان مهمانان خارجی بود، بلکه خود نیز سفرهای متعددی به خارج انجام داد. تصویری از او در کنار ملکه الیزابت دوم در کالسکه خاندان سطلنتی بریتانیا در اکتبر سال ۱۹۷۲.

هاینریش لوبکه از حزب دموکرات مسیحی شاید بیشتر به خاطر برخی خطاهای تمسخر‌آفرینش در اذهان باقی مانده باشد؛ خطاهایی که احتمالا به مشکلات جسمی و سلامتی او برمی‌گردد. او سه ماه پیش از پایان دومین دوره ریاست جمهوری‌اش از سمت خود کناره گرفت، پس از آنکه مشخص شده بود، او در دوران جنگ جهانی دوم هدایت یک گروه ساختمان‌سازی را برعهده داشت که در آن زندانیان اردوگاه اجباری به بیگاری گرفته شده بودند.

سفر محمد رضا پهلوی، آخرین پادشاه ایران در ماه مه سال ۱۹۶۷ به آلمان همزمان بود با دوران ریاست جمهوری لوبکه که از جمله وظایفش به عنوان رئیس جمهور استقبال و میزبانی از مهمانان خارجی بود. تصویری از لوبکه (راست) و همسرش (چپ) در کنار محمد رضا پهلوی و فرح دیبا.

تئودور هویس از حزب دموکرات‌های آزاد آلمان اولین رئیس جمهور آلمان غربی بود؛ کشوری که در سال ۱۹۴۹ بنیان نهاده شد. او پیش از احراز این مقام افزون بر فعالیت‌های حزبی به عنوان خبرنگاری سیاسی فعالیت داشت. او به خاطر رویکرد انسانی و صمیمانه‌اش از محبویت زیادی در بین شهروندان آلمان غربی برخوردار بود.

آلبرت شوایتزر، پزشک، فیلسوف و انسان‌دوست مشهور از دوستان تئودور هویس بود. تصویری از این دو چهره در نوامبر سال ۱۹۵۵.