۵۰ سالگی ژولیت بینوش، بازیگر شوریده و شیدا

ژولیت بینوش شاید مهمترین ستاره‌ای باشد که سینمای فرانسه در دهه ۱۹۸۰ ارائه داد. بر همان قیاس که دهه ۱۹۶۰ زیر سلطه کاترین دونوو بود و دهه ۱۹۷۰ زیر نشان ایزابل آجانی. مهارت بینوش در جان بخشیدن به زنی عاشق است که دلدادگی و شیدایی را بدون جنجال و هیاهو در دل بارور می‌کند.

ژولیت بینوش در طول سه دهه در فیلم‌های زیادی از ژانرهای گوناگون ظاهر شد و برای برخی از مهمترین سینماگران جلوی دوربین رفت. او بازی در فیلم را با ایفای نقش‌هایی کوچک شروع کرد که اوج آنها فیلم "سلام بر ماری"، محصول ۱۹۸۴ بود به کارگردانی ژان لوک گدار، سینماگر نامی موج نو.

فیلم "رانده‌وو" (۱۹۸۵) به کارگردانی آندره تشینه، نخستین نقش بزرگی بود که ژولیت بینوش ایفا کرد و استعدادهای خود را آشکار کرد. بینوش (چپ) در صحنه‌ای از فیلم "رانده‌وو".

بینوش با فیلم "سبکی تحمل‌ناپذیر هستی" (۱۹۸۷) به کارگردانی فیلیپ کافمن (بر پایه‌ی رمان معروف میلان کوندرا که در ایران به نام "بار هستی" ترجمه شده است) به عرصه سینمای بین‌المللی پا گذاشت. بینوش در کنار دنیل دی لوئیس در صحنه‌ای از فیلم "سبکی تحمل‌ناپذیر هستی".

بینوش در "دلدادگان پون‌نوف" (محصول سال ۱۹۹۱) به کارگردانی لئو کاراکس، در نقش دختری با استعداد هنری بالا اما علیل، نقشی دشوار ایفا کرد که برای او شهرتی فراوان به بار آورد. ژولیت بینوش در سال ۱۹۹۲ در فیلم "تاوان" به کارگردانی لویی مال، در برابر جرمی آیرنز ایفاگر نقشی جسورانه بود که تحسین فراوانی برانگیخت. صحنه‌ای از فیلم "دلدادگان پون‌نوف".

در فیلم "آبی" محصول ۱۹۹۴ نخستین فیلم از سه‌گانه‌ی معروف "کریستوف کیسلوفسکی" کارگردان لهستانی، در نقشی زنی سوگوار و ماتمزده بازی پرشوری ارائه داد که برای او یک جایزه "سزار" به بار آورد؛ جایزه‌ای که اسکار سینمای فرانسه شناخته می‌شود. بینوش در صحنه‌ای از فیلم "آبی".

فیلم سینمایی "بیمار انگلیسی" که با موفقیت بین‌المللی بزرگی روبرو شد، تا حد زیادی به کاراکتر سینمایی ژولیت بینوش شکل بخشید. او در قالب دلدادگانی که در دل آنها طوفانی از شیدایی و شیفتگی برپاست، اما ظاهری تودار و کم‌هیاهو دارند، مهارتی بی‌سابقه نشان داد. بینوش در صحنه‌ای از فیلم "بیمار انگلیسی".

ژولیت بینوش در سال ۱۹۹۷ به خاطر بازی در فیلم "بیمار انگلیسی" که کارگردانی آن را انتونی مینگلا بر عهده داشت، جایزه اسکار را برای بهترین بازی هنرپیشه مکمل به دست آورد.

پس از "بیمار انگلیسی" بینوش در اغلب مواقع نقش‌آفرین زنی تودار و تا حدی آرام است که همیشه بر فوران عواطف درونی خود دهنه می‌زند و احساسات قلبی را کمتر به زبان می‌آورد؛ تنها در لحظاتی خاص، و معمولا در پایان داستان است، که این شور و شیدایی با تمام قدرت هویدا می‌شود. بینوش در صحنه‌ای از فیلم "کاناپه‌ای در نیویورک".

ژولیت بینوش در سال ۲۰۰۰ در فیلم "شکلات" در کنار جانی دپ، در نقش زنی کافه‌چی ظاهر شد و بازی دلنشین او در موفقیت فراوان فیلم بسیار مؤثر بود. بینوش (چپ) در صحنه‌ای از فیلم "شکلات".

ژولیت بینوش در رشته‌ای از فیلم‌های سینمایی برای برخی از مهمترین سینماگران از ژان پل رپنو و شانتال اکرمن تا میشائل هانکه، به همین کاراکتر بر روی پرده جان بخشید. بینوش در صحنه‌ای از فیلم "پنهان" (۲۰۰۴)، به کارگردانی میشائل هانکه.

ژولیت بینوش که در چند گفت‌وگو علاقه خود را به سینمای عباس کیارستمی ابراز کرده بود، در سال ۲۰۰۸ در فیلمی از این کارگردان ایرانی به نام "شیرین" ظاهر شد.

بینوش در همین رابطه به ایران سفر کرد و یک هفته مهمان این سینماگر نامی بود.

ژولیت بینوش در سال ۲۰۱۰ به خاطر بازی در فیلم "کپی برابر اصل" به کارگردانی عباس کیارستمی جایزه جشنواره سینمایی کن را برای بهترین بازیگر زن از آن خود کرد.

ژولیت بینوش هم در عرصه سیاست روز فرانسه و هم در عرصه بین‌المللی، هنرمندی پیشرو و باتعهد شناخته می‌شود. او با احساس مسئولیت همواره از رژیم‌های دیکتاتوری در سراسر جهان انتقاد کرده است.

یک مورد شناخته‌شده از فعالیت تعهدآمیز او در رابطه با جعفر پناهی روی داد. هنگامی که سینماگر ایرانی در مارس ۲۰۱۰ به زندان افتاد و در اسارت به اعتصاب غذا دست زد، پینوش در بسیج افکار عمومی جهان علیه این بیدادگری نقش مهمی ایفا کرد. زمانی که پناهی پس از سه ماه با قید ضمانت از زندان آزاد شد، بسیاری از ناظران سیاسی، ابراز همبستگی هنرمندان خارجی از جمله ژولیت بینوش را در رهایی او موثر دانستند.

بینوش که در روز ۹ مارس ۲۰۱۴، پنجاهمین سالگرد تولدش را جشن می‌گیرد، در سه دهه گذشته زندگی سینمایی پرباری پشت سر گذاشته و در پنجاه سالگی همچنان از فعال‌ترین ستارگان سینمای فرانسه است. او برای آخرین بار در فیلمی به کارگردانی برونو دومون در نقش کامی کلودل ظاهر شد که مروری بر زندگی این هنرمند شوریده فرانسوی است در سال سرنوشت‌ساز ۱۹۱۵. بینوش در صحنه‌ای از فیلم "کامی کلودل".