زندگی سیاسی آنگلا مرکل
در پی شکست ادموند اشتویبر در انتخابات سپتامبر ۲۰۰۲، مرکل قدرت بیشتری کسب می‌کند و موفق می‌شود، با پشتیبانی اشتویبر، بر فریدریش مرتس که رقیب سرسخت او به شمار می‌رود، غلبه کند. مرکل رباست فراکسیون احزاب مسیحی را از دست مرتس خارج می‌کند.
در سال ۱۹۹۱ به عنوان نایب رئیس حزب دموکرات مسیحی انتخاب می‌شود. برخی او را "سهمیه مؤنث آلمان شرقی" در حزبی که رهبران آن مردان غربی هستند، می‌نامند.
از سال ۱۹۹۴ تا ۱۹۹۸ پست وزارت محیط زیست را به عهده دارد اما برخلاف وزیر پیشین محیط زیست، کلاوس توپفر، نمی‌تواند کاری از پیش ببرد. او خیلی پشتکار به خرج می‌دهد و تلاش می‌کند که به جای جدل، با مذاکره به نتیجه‌ی مطلوب برسد.
در رقابت‌های انتخاباتی برای تصدی پست صدراعظمی، آنگلا مرکل در ژانویه ۲۰۰۲ اعلام می‌کند که به نفع ادموند اشتویبر کنار می‌رود. او اما در تیم کارشناسی انتخابات اشتویبرفعالیت چشمگیری دارد.
در ماه مه ۲۰۰۵ صدراعظم وقت، گرهارد شرودر، تصمیم به انتخابات زودرس می‌گیرد و محبوبیت خود را به رای می‌گذارد. به پیشنهاد ادموند اشتویبر، رئیس حزب سوسیال مسیحی، آنگلا مرکل نامزد انتخاباتی دو حزب مسیحی می‌شود. مرکل نمی‌تواند اکثریت مطلق آراء را از آن خود کند، اما ائتلاف دو حزب مسیحی بیشترین رای را آورده است. دو حزب مسیحی و حزب سوسیال دموکرات تصمیم می‌گیرند، با یکدیگر یک دولت ائتلاف تشکیل دهند.
در سال ۲۰۰۱، در پی بحث و جدل‌های طاقت فرسا بر سر اینکه چه کسی لیاقت رهبری ائتلاف دو حزب دموکرات مسیحی و سوسیال مسیحی را دارد، بالاخره فریدریش مرتس، رئیس فراکسیون دو حزب مسیحی، آنگلا مرکل، رئیس حزب دموکرات مسیحی و ادموند اشتویبر، رئیس حزب سوسیال مسیحی، به عنوان هیات رهبری ائتلاف دو حزب انتخاب می‌شوند.
در نوامبر ۱۹۹۵، پس از یک رسوایی مالیاتی حزب، آنگلا مرکل این امکان را می‌یابد که از کهل فاصله بگیرد و از مراد پیشینش (کهل) می‌خواهد که هرچه زودتر در این زمینه شفاف‌سازی کند. این رسوایی باعث می‌شود که رهبریت حزب به هلموت کهل پشت کند. به نظر می‌رسد که راه برای به قدرت‌رسیدن مرکل در حزب هموار شده است.
پس از شکست حزب دموکرات مسیحی در انتخابات ۱۹۹۸، به عنوان دبیر حزب برگزیده می‌شود. به او این وظیفه محول می‌شود که حزب را از سایه‌ی هلموت کهل بیرون بیاورد و دوباره به قدرت برساند.
جانشین هلموت کهل، ولفگانگ شویبله، نیز در جریان رسوایی مالیاتی ناچار به کناره‌گیری می‌شود. در ماه آوریل آنگلا مرکل به عنوان جانشین او انتخاب می‌شود. اونخستین زنی است که ریاست یک حزب بزرگ مردمی را در آلمان به‌دست می‌گیرد.
رقابت‌های درون حزبی دموکرات مسیحی‌ها و کشمکش با حزب سوسیال مسیحی باعث می‌شوند که اعضای حزب به صلاحیت مرکل برای رهبری شک کنند. او در کنگره‌ی حزب در دسامبر ۲۰۰۴ با آراء کمتری در سمت ریاست حزب تایید می‌شود.
در اوج قدرت: در روز ۲۲ نوامبر ۲۰۰۵ مرکل به عنوان نخستین زن در تاریخ آلمان، ریاست دولت این کشور را به عهده می‌گیرد. در تابستان ۲۰۰۶ مجله‌ی آمریکایی "فوربس" به آنگلا مرکل لقب "مقتدرترین زن جهان" را می‌دهد.
آنگلا مرکل، دکتر فیزیک، نخستین تجربیات سیاسی خود را در پاییز ۱۹۸۹، پس از پیوستن به "فوروم دموکراتیک" کسب می‌کند و یک سال بعد به حزب دموکرات مسیحی می‌پیوندد. او در سال ۱۹۹۱از جانب صدراعظم وقت، هلموت کهل، به عنوان وزیر زنان و جوانان در نخستین دولت آلمان متحد منصوب می‌شود.