بحران اتمى كره شمالى و ديدار آمريكا و كره جنوبى
۱۳۸۴ خرداد ۲۰, جمعه
ديدار امروز ”جرج دبليو بوش“، رييس جمهور آمريكا، با ”رو مو هيون“، رييس جمهور كره جنوبى، در واشنگتن در شرايطى صورت مى‌گيرد كه مشاجرات اتمى با كره شمالى حساس‌تر شده و اختلاف رويكردهاى دو كشور به اين مشكل، ديگر قابل چشم‌پوشى نيست و بيم آن مىرود كه مشاركت نظامى آنان را تحت‌الشعاع قرار دهد.
بوش و هيون، هر دو خواستار توقف برنامه اتمى كره شمالى‌اند. با اين تفاوت كه هر كدام شيوه جداگانه‌اى براى اين رسيدن به اين هدف برگزيده‌اند. نومحافظه‌كاران آمريكا در واشنگتن مى‌خواهند كره شمالى را به لحاظ جهانى منزوى كرده و به زانو درآورند، اما ليبرال‌هاى كره جنوبى به هيچ وجه از سياست ارعاب و فشار حمايت نمى‌كنند. آنان هر اقدام صحيح و يا خويشتن‌دارانه‌ى كره شمالى را ارج مى‌نهند و سعى دارند از اين طريق با اين كشور از در سازش در‌آيند. نه تنها تاكتيك‌هاى آنان در حل اين مشكل متفاوت است، بلكه ديدگاه‌هاى گوناگونى نيز دارند. درست به همين دليل هشدارهاى آمريكا در مورد آزمايش‌هاى اتمى كره شمالى، با واكنش سريع و انكاركننده‌ى كره جنوبى مواجه شد.
به باور حاكمان كره جنوبى، آمريكا از تمامى راه‌هاى سياسى‌اش براى خاتمه بخشيدن به بحران اتمى كره شمالى استفاده نمى‌كند. آنان مى‌گويند، حملات آمريكايىها به رژيم كره شمالى و رهبر مستبدش بى‌حاصل و زيان‌آور است. كره جنوبى از پيشنهاد آمريكا براى بلوكه كردن كره شمالى و نيز ارجاع پرونده اتمى اين كشور به شوراى امنيت سازمان ملل متحد دفاع نمى‌كند. كره جنوبى معتقد است به جاى اعمال فشار بايد از مشوق‌هاى اقتصادى سود جست.
اين در حاليست كه مسئله حضور نظامى آمريكا در منطقه كه با هدف حمايت از كره جنوبى آغاز شد نيز دستخوش تغييراتى شده و دعوا بر سر همين امر نيز به اختلاف‌نظر‌هاى دو كشور در مورد كره شمالى دامن مى‌زند. آمريكا قصد دارد آن تعداد از واحدهاى نظامى خود را كه در تيررس مستقيم قرار دارند، از منطقه خارج كند. همين امر باعث هراس كره جنوبى است. اين كشور بيم دارد كه آمريكا از اين منطقه كاملا خارج شده و با ديگر كشورهاى منطقه پيمان ببندد.
صرفنظر ازاختلاف‌ها، هدف از ديدار امروز تقويت مناسبات سياسى و نظامى بين آمريكاو كره جنوبى است و مسلما هيچ كشورى بدقت و موشكافى كره شمالى اين ديدار را دنبال نخواهد كرد. آيا ممكن است بوش پس از آنكه ”كيم جونگ ايل“، رهبر كره شمالى، را ”مستر يا آقا“ خطاب كرد باز هم لحنى خصمانه در پيش گيرد؟