گرسنگي کشورهاي فقير را تهديد ميکند
۱۳۸۹ دی ۲۷, دوشنبه
در کشورهاي فقير در هر شش ثانيه يک کودک در نتيجه سوء تغذيه جان دهد. در کشورهاي صنعتي انسانها همواره فربهتر ميشوند. در سطح جهاني 30 کشور از کمبودي شديد مواد غذايي رنج ميبرند که بيشتر اين کشورها در قاره افريقا موقعيت دارند.
در اروپا و ايالات متحده امريکا توليد مواد غذايي از حمايت مالي دولت برخوردار است که سطح توليدات بيشتر از نياز مردم است. در نهايت، اين مواد غذايي به صورت ارزان در کشورهاي رو به توسعه صادر ميشوند.
در کشورهايي که انسانها بر اثر پيامدهاي گرسنگي و سوء تعذيه هلاک ميشوند، ميليونرهاي کشورهاي خليج يا چين، هزاران هکتار زمين حاصل خيز را ميخرند تا در آنها غله جات زرع کنند و بعد به کشورهاي شان صادر کنند.
کشوري که يک چيز را به وفور دارد، چيز ديگري کم دارد. اين پيامد ِ نوع معامله با مواد غذايي و توليدات زراعتي است که يکي به آن در قدم اول به عنوان بخشي از صنعت بزرگاش مينگرد و ديگران از قرنها به اين سو، از آن براي حفظ زندگي استفاده ميکنند. اين پيامد نوع توليد مواد غذايي است که در مجموع کاملاً بر اساس قواعد بازي صنعتي عمل ميکند. افزايش مواد غذايي در لاگوس، شهر بزرگ نايجريا، قاهره و الجزيره نيز محسوس است. کمترين افزايش قيمتها در بازار جهاني براي مواد اوليه، براي مصرف کنندگان و فقيرترين انسانها در جهان محسوس است که نميتوانند عليه آن کاري کنند.
از آن جايي که جمعيت جهان رو به افزايش است، مشکل بيشتر ميشود: تا سال 2050 جمعيت جهان از حدود هفت ميليارد انسان، به 9 ميليارد افزايش خواهد يافت. اين مساله بيانگر اين است که در سال آينده، تقاضا بيشتر از عرضه خواهد بود. حتا امروز نيز حدود يک ميليارد انسان در سراسر جهان از گرسنگي رنج ميبرند. در سالهاي 2007 و 2008 صدها هزار انسان گرسنه در امريکاي لاتين، افريقا و آسيا، در سرکها و جادههاي شهر هاي بزرگ دست به اعتراضهاي شديد زدند که بر اثر برخوردهاي خشونت آميز در بيش از 30 کشور، دهها تن جان باختند.
سياست در اين مورد با بيچارگي واکنش نشان ميدهد، آن هم نه تنها در رابطه با پيامدهاي تخريب گرانه اقليم و تاثيرات محيط زيست. زيرا در اين صورت ميشد سفته بازيهاي مالي را در مورد مواد اوليه غذايي متوقف ساخت و تغييرات و نوسانهاي قمت مواد غذايي در سال گذشته کمتر ميبود.
در مقابل رقابتهاي مشکوک سرمايهگذاران مهم در مورد دستيابي به زمين نيز اقدامي صورت نگرفته است: در دو سال اخير 47 شرکت خارجي، ميليونها هکتار زمين را اجاره کردند که دو سوم اين زمينها در افريقا در کشورهاي مانند سودان، موزامبک، کنگو، کنيا و سيراليون قرار دارند.
رژيمهاي فاسد و سياست مداران غيرمسوول در صدد نابودي باارزشترين سرمايههاي کشورهاي شان هستند: يعني زمينهاي حاصل خيز. کشورهاي جي 8 ميخواهند در برابر اينها، با قاعدههاي داوطلبانه براي تصديهاي بزرگ واکنش نشان دهند. اما اين رويايي بيهوده است.
دويچه وله/ احمد حسين مبلغ
ويراستار: عارف فرهمند