ولفگنگ شویبله، وزیر مالیه سابق آلمان در گذشت

ولفگنگ شویبله وزیر مالیه سابق "چهره" صفر سیاه بود. برنامه های مالی او در سال ۲۰۱۴ باعث شد که آلمان برای اولین بار از سال ۱۹۶۹ قرضه جدیدی نپذیرد و در نتیجه بودجه متعادلی به دست آورد. این امر با تأمین مالی افزایش هزینه ها صرفاً با درآمدها و در عین حال کاهش قرضه عمومی به دست آمد.

صرفه جویی شدید آلمان برای عدم بدهی بیشتر به طرق مختلفی برجسته می شد.در اینجا یک کیک "صفر سیاه" مشاهده می شود که توسط حزب دموکرات آزاد (FDP) طرفدار تجارت به پارلمان ایالتی نیدرزاکسن در سال ۲۰۱۵ ارائه شده است.

قانون اساسی آلمان در سال ۲۰۰۹ اصلاح شد تا "توقف قرضه" ("Schuldenbremse") را در بر بگیرد، علیرغم اینکه اقتصاددانان عمدتاً موافق بودند که این قانون نوسانات اقتصادی را کاهش نمی دهد. ایالت های آلمان اجازه نداشتند کسری ساختاری بودجه داشته باشند و دولت فدرال فقط می توانست کسری ساختاری کمتر از ۰.۳۵ درصد تولید ناخالص داخلی داشته باشد.

در زبان آلمانی کلمه Schuld برای قرضه و گناه استفاده می شود. آلمانی ها به طور مثال به اجاره به جای خرید و نداشتن کارت های قرضه مدرن یا کریدت کارت، اگر به معنای کاهش قرضه باشد، راضی هستند. در اینجا، نیلز اشمید، وزیر مالیه بادن-وورتمبرگ، با سمبول "صفر سیاه" در سال ۲۰۱۴ عکس گرفته است.

زمانی که تصور می شد آلمان به سمت رکود اقتصادی پیش می رود، حکمت بودجه متعادل به چالش کشیده شد. تلاش آلمان برای کاهش هزینه‌ها، اقتصادی را ایجاد کرد که فضای کمی برای نوآوری، توسعه یا شکوفایی استارت‌اپ‌ها داشت.

تمایل آلمان به بودجه متعادل نه تنها مانع سرمایه گذاری در آلمان شد، بلکه بر همسایگان آن نیز تأثیر گذاشت. آلمان به عنوان یک اقتصاد مبتنی بر صادرات، از صادرات کالا سود می برد، اما سرمایه گذاری مجدد ناکافی این همه سرمایه اضافی، همراه با سیاست معاش پایین که مانع از مخارج می شد، به ضرر سایر کشورهای اتحادیه اروپا بود.

در سرتاسر آلمان، بدون قرضه بودن با جشن‌های عجیبی همراه بوده است، شهر دوسلدورف حتی ساعتی را نشان می‌داد که چند سال بدون قرضه بوده است. (این گالری عکس در ۲۷ دسامبر ۲۰۲۳ به مناسبت مرگ ولفگانگ شوبله به روز شد.)