ظهور مرض وبا يا کولرا درمناطق فاجعه زده پاکستان

بيماري کولرا درپاکستان کشوري که مليونها مهاجرافغان درآن زندگي مي کنند، همراه با رفت وآمدهاي روزمره بين دوکشور بايد توجه جدي مقامات صحي افغانستان را بخود جلب کند. گذشته ازآن آسيب ديدن جدي زيرساختهاي مواصلاتي مانند سرکها وپلها، اکمالات نظامي نيروهاي ناتو درافغانستان را نيزدچارسکتگي مي سازد. علاوه براين شورشيان دوباره به مناطقي که درگذشته ازدست داده اند جا گرفته اند.

هرچند صليب سرخ آلمان ازبروزيک تعداد وقايع مرض کولرا درمناطق آسيب ديده تصديق کرده است ، اما بنابر خرابي راه ها ويران شدن پل ها در مناطق متأثر از سيلاب، رسانيدن کمک به نيازمندان ، موأجه به مشکلات زيادي ميباشد.

به طور مثال در يکي از سرکهاي عمده ميان اسلام آباد وپشاوردر شمال غرب پاکستان، يک طرف جاده کاملأ مسدود است و هزاران نفر که از اين سيلاب ها فرار کرده اند ، در کنار اين سرک جا گرفته وبدون سرپناهي در انتظار کمک اند.به قول يکي از افراد:" مادست کم به 200 خيمه نياز داريم ، ما خوراک بي نهايت کم دريافت ميکنيم ودر اينجا زيرآسمان وبدون سقفي مانده ايم.حتي حيوانات ما نيز چيزي براي خوردن دريافت نمي کنند."

در پاکستان مليونها انسان مثل همين شخص متأثر از سيلاب گرديده اند.اين آبخيزي ها متوجه يکي از آسيب پذير ترين مناطق اين کشور شده است.اکثر دهقانان وهمچنان مردمان فقير اين مناطق ديگر هيچ چيزي ندارند. مزارع آنها کاملأ ويران شده است، حاصلات زمين ايشان نابود گرديده است وشماري از اينها در فاصله ي زماني کوتاهي ، حتي دوبار دچار مصيبت شده اند.

طور مثال دردره صوات که روزگاري تفريحگاه مردم اسلام آباد، براي مدتي طالبان قدرت را دردست گرفتند ويک رژيم دهشت را برمردم تحميل کردند. وپس ازآن پيشاور را تهديد مي کردند. بعداً براثر حمله ارتش پاکستان طالبان عقب نشيني کردند واز منطقه بيرون رانده شدند. آنگاه اکثر مردم شادمان از اين بودند که بارديگر آرايشگاه ها بازشده و سي دي هاي موسيقي به فروش ميرسيد. سوات منطقه اي است که به دنبال حمله ارتش پاکستان عليه طالبان هزاران باشنده آن مجبور به فرار شده وهمه داراييهاي شان را ازدست دادند. حالا نيز چيزي شبيه آن حادثه تکرارشده است.به قول نيکي بينيت يکي از کارمندان سازمان ملل در پاکستان:"اکثر آنهاييکه اکنون از سيلابها آسيب ديده اند،سال گذشته مشکل شبيه به همين را داشتند.آنزمان مجبور به فرار شده بودند ، اما پس از برگشت به خانه هاي ايشان ، در برابر شان فقط روستاهاي ويران قرار داشت.ايشان از شش تا هشت ماه به اينطرف تلاش کردند تا زندگي شان را بارديگر بسازند. اکنون سيلاب براي مردم خيلي سنگين تمام شده است ، مخصوصأ اينکه حاصلات آنها را کاملأ آب برده است."

سرانجام در حال حاضر اين مسأله مطرح است که دولت چگونه مي تواند به طور موثر به مردمش کمک ميکند و نمي گذارد آنها مجبوربه پناه بردن به تندروان کند. در مناطق آسيب ديده امر نگران کننده اينست که اگر موسسات امداداي هودار تندروان آغاز به کار نمايند، يکبار ديگر پيامد زمين لرزه ي پنج سال پيش تکرار خواهد شد.زمين لرزه ايکه جان هشتاد هزار نفر را قرباني گرفت. درآن هنگام همين گروه ها از موقع استفاده نموده سود برند.

اکنون بارديگر خشم مردم احساس ميشود، زيرا نماينده گي ها وادارات رسمي پاکستان قادر به کمک هاي لازم نيستند.

به قول يکي از دهقانان:"ما مجبور به قبول مصايب ومشکلات زيادي هستيم ، زمين هاي ما نابود شده است، انسانهاي زيادي جان خودرا از دست داده اند، خانه هاي ويران شده است.کمکي از جانب حکومت ، آنهم اگر باشد ؟ فقط يک خيمه است؛ در غير آن فقط مردم عادي اند که به ما کمک ميکنند."

سخنان همين دهقان که آگنده ازخشم ونداشتن اميد به آينده هست ، گواه براينست که وضعيت از چه قرار مي باشد؟

همچنان انفجارهاي بمب در مناطق آسيب ديده از فاجعه ي سيلاب به يک امر روزمره تبديل شده است.آنچه که بيشا پيش گمان آن ميرود که مسوول اين انفجار ها طالبان مي باشند. زيرا پس از اينکه نيروهاي ارتش پاکستان در مناطق مرزي با افغانستان، اين گروه ها را هدف قرار دادند ، فکرمي شود شمار زيادي از تندروان در شهر هاي دروني قلمرو پاکستان جا گرفته اند واز همين جاها ، ايجاد ترس ودهشت ميکنند ، آنهم در مناطقي که مردمانش شديدأ آسيب ديده وهيچگونه آرامي ندارند.

درحالييکه به تدريج سطح آب درمناطق شمالي پاکستان فرود مي آيد، درمناطق جنوب آبخيزيها قريب 100 قريه را درپنجاب تخريب کرده است. مقامت پاکستاني گفته اند که در امتدار درياي سند، دست کم 200000انسان مجبور به ترک خانه هاي شان شده اند.

يورگن ويبرمان/ ناديه فضل

ويراستار: رسول رحيم