زلزله افغانستان؛ امدادگران محلی در مورد وضعیت چه می‌گویند؟
۱۴۰۴ شهریور ۱۳, پنجشنبه
امدادگران محلی که در روستاهای دوردست ولایت کنر در شرق افغانستان مصروف کمک‌رسانی و عملیات نجات اند، وضعیت فاجعه‌آمیزی را به تصویر می‌کشند.
زلزله ۶ ریشتری یک‌شنبه شب ولایت‌های شرقی افغانستان به شمول ننگرهار، کنر و لغمان را زمانی تکان داد که مردم در خواب بودند. شاید هم به همین دلیل تلفات آن بسیار زیاد است. ولایت کنر از این رویداد بیشتر متاثر شده است.
صفحه اینستاگرام ما را دنبال کنید!
شماری از باشندگان و امدادگران محلی روز چهارشنبه به دویچه‌وله گفتند که در مناطق دوردست از رسیدن کمک‌ها خبری نیست. آنان گفتند در مناطقی که خانه‌ها به طور کامل تخریب شده، مردم شب و روز شان را در فضای آزاد سپری می‌کنند.
یکی از باشندگان کنر به دویچه وله گفت که روز چهارشنبه خود را به سختی به منطقه ماما گل رساند و پیامدهای فاجعه را از نزدیک دید. او گفت: «به طور کلی هیچ کمکی به این منطقه نرسیده است و اگر شده بوده هم فقط تا ساحاتی بوده که سرک تخریب نشده است.»
مناطقی که کاملاً ویران شده اند
این باشنده کنر گفت که منطقه ماما گل حدود ده روستا دارد که حدود ۳۵۰ خانواده در آن ها زندگی می‌کنند، اما همه خانه‌ها در اثر زلزله ویران شده اند: «صد درصد خانه‌ها ویران شده اند... اطفال، زنان، مردان، همه در فضای باز مانده اند.»
او به دویچه وله گفت که جاده منتهی به این منطقه در اثر زلزله تخریب شده و به روی تردد وسایط نقلیه مسدود است، و آنها مجبور بودند که حدود سه ساعت پیاده بروند تا به محل برسند. علاوه بر این، در این ناحیه باران نیز باریده است. او افزود: «نیاز است تا هرچه زودتر به این منطقه خیمه و پتو برسد.»
یکی از باشندگان کنر از اداره طالبان به دلیل عدم اقدامات لازم انتقاد کرد. او گفت بعضی از مناطق هیچ کمکی دریافت نکرده اند. او گفت در برخی روستاهایی که تمام خانه‌هایشان ویران شده اند «تا کنون یک خیمه هم فراهم نشده است.»
او افزود: «حکومت فقط کاری که انجام می‌دهد، چشم مردم را سیاه می‌کند. در واقع آنها هیچ اقدامی انجام نمی‌دهند.»
به گفته او کمک‌های مردمی و بنیادهای خیریه وجود دارند، اما به خوبی مدیریت نمی‌شود و «هیچ سیستم سازماندهی شده‌ای وجود ندارد.»
نگرانی از نبود و کمبود داکتران زن در مناطق زلزله‌زده
بخش زنان ملل متحد در اعلامیه‌ای گفته است که زنان و دختران ممکن است بیشتر از همه از این زلزله ویرانگر متاثر شده باشند.
دلیل نگرانی‌ها در مورد زنان و دختران آسیب‌دیده این است که اداره طالبان بر کار و تحصیل زنان محدودیت‌ها و ممنوعیت‌های گسترده‌ای وضع کرده اند و خصوصاَ در مناطق دورافتاده حتی در زمان‌های عادی تعداد کافی داکتر و کارمند صحی زن وجود ندارند.
یک باشنده محل به دویچه وله گفت که سه روز در بخش تخلیه اجساد و کمک‌رسانی در دره دیوه گل در ولسوالی سوکی و مزار دره ولسوالی نورگل ولایت کنر شرکت داشته است.
مطالب ویدیویی را در صفحه یوتیوب ما ببینید!
او گفت که نبود داکتران و امدادگران زن در این مناطق در روزهای اول و دوم پس از زلزله یک مشکل عمده بود: «در روز اول وضعیت به خصوص برای زنان غم‌انگیز بود... کسی نبود.»
او افزود که در روز سوم وضعیت در منطقه دیوه گل کمی بهتر شد و او «سه کمپ را با داکتران زن دیده است.»
فعالان حقوق زن در داخل و خارج از افغانستان نیز این مشکل را برجسته کرده اند و آن را ناشی از محدودیت‌های وضع شده از سوی طالبان بر تحصیل و کار زنان عنوان کرده اند.
یک فعال زن گفته است: «ما معلوماتی در مورد مرگ چندین زن باردار زخمی داریم که به دلیل کمبود داکتران زن جان خود را از دست داده اند.»
برخی مخالفان طالبان نیز به این موضوع پرداخته اند. امرالله صالح که در حکومت ساقط شده جمهوری معاون رئیس جمهور بود، در شبکه ایکس نوشت که «اگر فرض کنیم که ۳۰ درصد زخمیان را زنان و دختران تشکیل بدهند، در حالی که داکتران زن یا کشور را ترک کرده یا خانه‌نشین شده اند، سوال این است که این هزاران زن زخمی را چه کسی تداوی می‌کند؟ یا که این زنان در خانه‌های متروکه رها می‌شوند تا بدون داکتر بمیرند؟»
اداره طالبان گفته است که بیش از ۲۲۰۰ نفر در اثر زلزله اخیر کشته و هزاران تن دیگر زخمی شده اند.