رواداری: بازداشت شدگان در زندان‌های طالبان شکنجه شده اند
۱۴۰۴ تیر ۴, چهارشنبه
نهاد حقوق بشری رواداری روز سه شنبه با نشر گزارشی گفت که افراد بازداشت شده توسط طالبان در افغانستان از مراحل اولیه بازداشت تا زمان رهایی انواع مختلف شکنجه و بدرفتاری را تجربه می‌کنند.
در این گزارش که با ۳۴ فرد بازداشت شده توسط طالبان گفتگو شده، آمده است: «این رفتارها شامل انواع شکنجه جسمی، روانی، آزار و اذیت جنسی، نگهداری طولانی‌مدت در سلول‌های انفرادی و زندان‌های شخصی، محرومیت عمدی از خدمات بهداشتی و درمانی، ممانعت از دسترسی به وکیل مدافع، محرومیت از غذای کافی و ایجاد دیگر شرایط تحقیر‌آمیز و غیرانسانی بوده است.»
شکنجه جسمی قربانیان
در گزارش سازمان رواداری آمده است که ضرب و جرح، شلاق زدن، آویزان کردن از سقف، غرق کردن مصنوعی، انداختن پلاستیک بر سر قربانیان، سوراخ کردن پا با برمه کردن، کشیدن ناخن‌ها و کشیدن دندان، شوک برقی و چپه ولچک از جمله روش‌هایی بوده که طالبان با انگیزه کسب اعتراف و معلومات، و یا تهدید و ارعاب قربانیان، از آنها استفاده کرده اند.
بیشتر بخوانید: گزارش: وجود زندان های مخفی،شکنجه و تبعیض در نظام قضایی طالبان
قربانیان شکنجه فزیکی گفته اند که در جریان بازداشت و تحقیق، با مشت و لگد، قنداق و میل تفنگ، چوب، شلاق، زنجیر، شلنگ/پیپ آب، ریسمان، قفل و زنجیر، و کیبل در مناطق حساس بدن خود مانند سر، گردن، صورت، پشت، دست و پا مورد ضرب شتم قرار گرفته اند.
در گزارش رواداری آمده است که طالبان این اقدامات را به صورت عمدی و به منظور اجبار آنها به اعتراف، دادن معلومات یا با هدف تهدید و تنبیه، انجام داده اند.
در گزارش به نقل از یکی از قربانیان آمده است: «لباسم را در می‌آوردند، بر بدنم آب می‌ریختند، یک نفر روی پاهایم می‌نشست و یک نفر سرم را محکم می‌گرفت و چنان شدید لت و کوب می‌کردند که می‌گفتم خدایا مرگ، فقط مرگ، و هر لحظه مرگ می‌خواستم.»
صفحه اینستاگرام ما را دنبال کنید!
این قربانی شکنجه به این سازمان گفته است: «گاهی لباسم را می‌کشیدند و با یک زنجیر که سر آن پر از تیغ بود و بدن را پاره می‌کرد، به پشتم می‌زدند و هر بار که می‌زدند خون فوران می‌کرد و من بیهوش می‌شدم. سه یا چهار بار زمانی که مقاومت کردم با همان زنجیر شکنجه ام کردند.»
آزار و اذیت جنسی
شماری از این افراد به رواداری گفته اند که اشکال مختلف آزار و اذیت جنسی را در بازداشت طالبان تجربه کرده اند. دو تن از آنها گفته اند که در جریان بازداشت برهنه شده اند و یک تن از هفت زن مصاحبه‌شونده گفته است که افراد طالبان حین شکنجه او را با لمس بدن مورد آزار و اذیت قرار داده اند.
یکی از قربانیان این نوع آزارها گفته است: «... ابتدا مرا تهدید کردند که باید صحبت کنی و در مورد هم‌دستان خود به ما معلومات بدهی. وقتی پاسخ دادم که کسی را نمی‌شناسم، مرا برهنه کردند و از من ویدیو گرفتند.»
شکنجه روانی و توهین قومی و مذهبی
براساس این گزارش، تمامی ۳۴ مصاحبه شونده این تحقیق گفته اند که از لحظه گرفتاری تا زمان رهایی و به ویژه در جریان بازجویی، مورد اشکال مختلف شکنجه‌های روانی بوده اند. شماری از آنها گفته اند که مورد تحقیر و توهین قومی و مذهبی قرار گرفته اند.
مطالب ویدیویی را در صفحه یوتیوب ما ببینید!
در گزارش آمده است: «تحقیر و توهین، دشنام دادن، تهدید به قتل، اعدام یا سنگسار، تهدید به سربریدن قربانیان و اعضای خانواده‌های آنان، تهدید به بازداشت اعضای خانواده قربانیان، تحقیر و توهین‌های قومی و مذهبی، نگهداری طولانی مدت در سلول‌های انفرادی و اخذ اعتراف اجباری از جمله شیوه‌های این نوع شکنجه بوده اند.»
بیشتر بخوانید: عفو بین‌الملل طالبان را به «کشتار وحشیانه» چندین مرد هزاره متهم کرد
رواداری گفته است که برای تحقیر برخی قربانیان از عباراتی چون «هزاره کافر» و «هزاره پدر لعنت» استفاده شده است. یکی از قربانیان این نوع تحقیرها گفته است: «مرا به خاطر هزاره بودنم زیاد توهین می‌کردند، می‌گفتند هر نوع تعرض بر تو، بر ما حلال است... مرا کافر مطلق خطاب می‌کردند و می‌گفتند باید پیرو مذهب ما باشی.»
رواداری به نقل از یکی از قربانیان در گزارش نوشته است: «از همان ابتدا به من دشنام قومی و مذهبی می‌دادند. به من کافر و رافضی می گفتند. می‌پرسیدند که «کلمه» خواندن را یاد داری؟ مرا مجبور می‌کردند که کلمه بخوانم، بعد می‌گفتند نه تو کافر استی باید اینطور بخوانی.»
قربانیان شکنجه چه کسانی بوده اند؟
به گفته رواداری، طالبان از شکنجه به عنوان ابزاری برای سرکوب اعتراضات مدنی و دادخواهانه و نیز وسیله‌ای برای انتقام‌جویی از کارمندان حکومت پیشین به ویژه مخالفان و منتقدان، استفاده کرده اند.
مصاحبه‌های این گزارش بین ۹ اپریل تا ۳ جون سال ۲۰۲۵ انجام شده اند.
بیشتر بخوانید: «می توانیم آنها را بکشیم»: جزئیات تازه از شکنجه زنان معترض در زندان طالبان
رواداری گفته است که ماموران اداره استخبارات طالبان «قربانیان را برای تفریح و سرگرمی نیز شکنجه کرده و شماری از آنان را حتی پس از رهایی، مورد آزار و اذیت قرار داده اند.»
در این تحقیق با ۳۴ تن از افرادی که پس از بازگشت طالبان به قدرت، بازداشت و زندانی شده‌اند، به شمول ۷ زن، مصاحبه‌های مستقیم صورت گرفته است. در گزارش آمده است که این افراد در فاصله زمانی ۱۵ آگست ۲۰۲۱ تا ۴ جنوری ۲۰۲۵ بازداشت شده اند.
رواداری گفته است که تمامی مصاحبه‌ها پس از آزادی افراد یاد شده انجام شده که از میان آنها ۲۲ نفر در حال حاضر خارج از افغانستان زندگی می‌کنند. براساس این گزارش، قربانیان شامل کارمندان حکومت پیشین، فعالان مدنی، خبرنگاران و مدافعان حقوق بشر هستند.
این نهاد گفته است که طالبان تمامی ساختارهای قانونی مؤثر برای حمایت از حقوق اساسی بازداشت‌شدگان را با لغو قانون اساسی و دیگر قوانین مرتبط داخلی، از بین برده‌اند و این امر فضای مصونیت مطلق از مجازات را برای شکنجه‌گران فراهم کرده و منجر به تداوم فرهنگ مصونیت و عدم پاسخ‌گویی شده است.
رواداری گفته است که یافته‌ها و اطلاعات ارائه شده در این گزارش که روایت دست اول قربانیان می‌باشد، مورد توجه جدی نهادها و مجامع بین‌المللی ذیربط قرار گیرد و زمینه‌ساز اقدامات فوری برای تحقیق بیشتر و رسیدگی به وضعیت مراکز سلب آزادی تحت کنترل طالبان، جلوگیری از تداوم شکنجه و بدرفتاری و تأمین حمایت مؤثر از قربانیان شود.
طالبان تا حالا در رابطه به این گزارش چیزی نگفته اند، اما در گذشته در موارد مشابه این گونه رفتارها را رد کرده اند.