پاناما: بی‌سرنوشتی مهاجران اخراج شده افغان از امریکا
۱۴۰۳ اسفند ۱۹, یکشنبه
این اقدام بسیاری مهاجران را که برای یافتن راهی به سمت مقصد تلاش می‌کردند، در برزخ قانونی قرار داده است، مانند حیات الله اوماغ جوان ۲۹ ساله‌ای که در سال ۲۰۲۲ پس از تصرف دوباره افغانستان توسط طالبان این کشور را ترک کرد.
اوماغ در مصاحبه‌ای با اسوشیتدپرس گفت: «ما پناهنده هستیم. ما پول نداریم. ما نمی‌توانیم مصارف بودوباش در هوتل در پاناما سیتی را بپردازیم، ما اینجا خویشاوندی نداریم. من تحت هیچ شرایطی نمی‌توانم به افغانستان برگردم... این کشور تحت کنترل طالبان است و آنها مرا خواهند کشت. من چگونه برگردم؟»
صفحه اینستاگرام ما را دنبال کنید!
مقامات گفته اند که اخراج شدگان در صورت نیاز می‌توانند اقامت خود را تا ۶۰ روز تمدید کنند، اما پس از آن بسیاری‌ها مانند اوماغ نمی‌دانند چه کنند.
اوماغ که همراه با ۶۵ مهاجر دیگر از افغانستان، ایران، پاکستان، چین، روسیه، نیپال و سایر کشورها از امریکا اخراج و در پاناما سیتی مرکز پاناما پیاده شد، توسط حکومت پاناما بازداشت شد و هفته‌ها در شرایط بد در کمپ گذراند. حکومت پاناما گفته که می‌خواهد با اداره دونالد ترامپ "برای ارسال پیام بازدارنده" به کسانی که برنامه مهاجرت دارند، همکاری کند.
گروه‌های حقوق بشری و وکلای مدافع مهاجران در ایستگاه اتوبوس منتظر بودند و برای یافتن پناهگاه و سایر منابع برای مهاجران آزاد شده تلاش کردند. هنوزهم ده ها نفر دیگر در کمپ ها هستند.
در میان کسانی که از بس‌ها پیاده شدند، مهاجرانی بودند که از خشونت و سرکوب در پاکستان و ایران فرار کرده اند. نیکیتا گاپونوف ۲۷ ساله، که به دلیل سرکوب به دلیل عضویت در جامعه "ال‌جی‌بی‌تی‌کیو‌پلوس" از روسیه گریخته گفت که در مرز ایالات متحده بازداشت شد، اما اجازه درخواست پناهندگی برایش داده نشد. وی افزود: «وقتی از بس پیاده شدم، مجبور شدم روی زمین بخوابم.»
این مهاجران گفتند با آنکه اخراج شده اند، راه دیگری جز عبور مرز و رسیدن به ایالات متحده ندارند.
اخراج شدگان بیشترشان از کشورهای آسیایی اند. اخراج آنها بخشی از توافق بین حکومت‌های ترامپ، پاناما و کاستاریکا است؛ زیرا حکومت ایالات متحده تلاش می‌کند تا اخراج‌ها را تسریع بخشد. حکومت امریکا بسیاری از خانواده های دارای فرزند را به پناهگاه‌های دو کشور امریکای مرکزی فرستاد و مقامات کشورهای امریکای مرکزی می‌خواهند راهی را برای بازگرداندن این مهاجران به کشورهای شان پیدا کنند. منتقدان اما این توافق را تسهیل روند اخراج توصیف کردند.
این توافق زمانی نگرانی سازمان‌های حقوق بشری را تشدید کرد که صدها اخراج شده در یک هوتل در پاناما سیتی در بازداشت نگهداری شدند. اخراج شدگان یادداشت‌هایی را در کلکین‌های هوتل نصب کردند و خواهان کمک شدند. آنها در این یادداشت‌ها گفتند که از برگشت به کشورهای خودشان ترس دارند.
بر اساس قوانین بین‌المللی مهاجرت، افراد حق دارند زمانی که از درگیری یا آزار و اذیت فرار می‌کنند، درخواست پناهندگی بدهند.
آنهایی که از بازگشت به کشورشان خودداری کردند، بعداً به یک کمپ دورافتاده در نزدیکی مرز پاناما با کلمبیا فرستاده شدند، جایی که هفته‌ها را در شرایط بد گذراندند، تلفن های همراه شان از آنها گرفته شد، قادر به دسترسی به وکیل حقوقی نبودند و به آنها گفته نشد که به کجا انتقال داده می‌شوند.
وکلا و مدافعان حقوق بشر هشدار دادند که پاناما و کاستاریکا در حال تبدیل شدن به "سیاه چال" برای اخراج شدگان هستند و گفتند که آزادی این اخراج شدگان اقدامی از سوی مقامات پانامایی برای کاهش انتقادات سازمان‌های حقوق بشری است.
همه کسانی که شنبه شب آزاد شدند، مانند اوماغ گفتند که نمی‌توانند به کشورشان برگردند. او به عنوان یک آتئیست و عضو یک گروه اقلیت قومی در افغانستان موسوم به هزاره، گفت که بازگشت به افغانستان تحت حاکمیت طالبان به معنای کشته شدن او است. او پس از سال‌ها تلاش برای زندگی در پاکستان، ایران و کشورهای دیگر، به امریکا رفت.
اوماغ پس از معرفی خود به مقامات امریکایی و درخواست پناهندگی در ایالات متحده، درخواستش رد شد. او گفت: «امید من آزادی بود. فقط آزادی. آنها به من فرصت ندادند. من بارها خواستم با یک افسر پناهندگی صحبت کنم، ولی آنها به من گفتند: «نه، نه، نه، نه، نه.»
با این حال، او گفت که ترک اردوگاه سبب آرامشش شده است. اوماغ و سایر مهاجرانی که با اسوشیتدپرس گفتگو کردند، اطلاعات زیادی در باره کمبود غذا، گرمای شدید، آرامش اندک و برخورد شدید و تهاجمی مقامات پانامایی ارائه دادند.
در یک مورد، اوماغ و اخراج شدگان دیگر گفتند که یک مرد چینی دست به اعتصاب غذایی یک هفته‌ای زد. در یک مورد دیگر، شورش کوچکی به دلیل خودداری نگهبانان از دادن تلفن به یک مهاجر آغاز شد. آنها گفتند که شورش توسط محافظان مسلح سرکوب شد.
مقامات پانامایی اتهامات مربوط به شرایط کمپ را رد کردند، اما دسترسی خبرنگاران به کمپ را ممنوع کردند و هفته گذشته بازدید مطبوعاتی برنامه‌ریزی شده را لغو نمودند.
در حالی که سازمان‌های کمک رسان بین‌المللی گفتند که سفر به کشور سوم را برای افرادی که نمی‌خواهند به کشورشان بازگردند، برنامه ریزی می‌کنند، اما مقامات پاناما گفتند که افراد آزاد شده قبلاً از دریافت کمک خودداری کرده اند.
مطالب ویدیویی را در صفحه یوتیوب ما ببینید!
اوماغ گفت که در کمپ به او گفته شده که اگر کشور سومی به مردم افغانستان ویزا بدهد، می‌تواند به آنجا فرستاده شود. او گفت که این کار بسیار دشوار است، زیرا کشورهای کمی دروازه‌های خود را به روی افرادی که پاسپورت أفغانستان را دارند، باز می کنند.
او گفت که چندین بار از مقامات کمپ پرسیده است که آیا می‌تواند در پاناما پناهندگی بگیرد یا خیر، او گفت برایش گفته شد که «ما پناهندگی را نمی‌پذیریم.»
کارلوس رویز هرناندز، معاون وزیر خارجه پاناما، ماه گذشته در مصاحبه با اسوشتیدپرس گفت: »هیچ یک از آنها نمی‌خواهند در پاناما بمانند. آنها می‌خواهند به ایالات متحده بروند.»
این مورد برای برخی از پناهجویان صدق می‌کرد، مانند یک زن چینی که از ترس عواقب مقامات پانامایی به شرط ناشناس ماندن با اسوشتیدپرس گفتگو کرد.
او به محض پایین شدن از بس اولین کاری که انجام داد این بود که یک کوکاکولا پیدا کند. سپس، او در تلاش پیدا کردن راهی برای بازگشت به ایالات متحده شد و گفت: «من هنوز می‌خواهم به ایالات متحده بروم و رویای امریکایی خود را برآورده کنم.»