منع آموزش؛ دختران افغان به آموزش آنلاین رو آورده اند
۱۴۰۴ مرداد ۱۵, چهارشنبه
فرصت‌ها در چهار سال اخیر یکی پی دیگر از بین رفتند و سودابه مانند سایر زنان افغان کار زیادی ازدستش بر نمی‌آمد جز این که نظاره‌گر اعمال محدود کننده حکومت جدید طالبان بر حقوق زنان در افغانستان باشد.
طالبان که در سال ۲۰۲۱ در افغانستان قدرت را به دست گرفتند و به سرعت شروع به تطبیق محدودیت‌های گیج کننده برای زنان کردند، از جمله ممنوعیت رفتن به پارک‌ها و مراکز ورزشی، ممنوعیت غذا خوردن در رستورانت‌ها، ممنوعیت کار کردن در اکثر مشاغل. اما برای این دانشجوی رشته فارمسی یا دواسازی، یکی از بی‌رحمانه‌ترین محدودیت ها، ممنوعیت آموزش بالاتر از دوره ابتدایی برای دختران بود.
به اینستاگرام دویچه وله دری بپیوندید
او از روی ناچاری به اینترنت روی آورد و راهی برای امید تازه یافت: یک دوره رایگان برنامه‌نویسی کمپیوتر برای زنان در افغانستان. این دوره به زبان خودش، دری، توسط یک پناهنده جوان افغان که در آن سوی دنیا، در یونان، زندگی می‌کند، تدریس می‌شد. سودابه گفت: «من معتقدم که یک فرد نباید تسلیم شرایط شود، بلکه باید رشد کند و از هر طریق ممکن به رویاهایش برسد.»
او شروع به یادگیری برنامه‌نویسی کمپیوتر و توسعه وبسایت کرد.
این زن ۲۴ ساله که به دلایل امنیتی و ممنوعیت تحصیل خواست فقط با نام کوچکش معرفی شود، گفت: «مهارت‌های جدید به من کمک کرد تا اعتماد به نفس و مسیرم را دوباره به دست بیاورم. من خیلی خوشحالم که بخشی از این سفر هستم.»
این کورس‌ها توسط بخشی از شرکت «افغان گیکس» برگزار می‌شود، شرکتی که توسط مرتضی جعفری، که اکنون ۲۵ سال دارد، ایجاد شده است. او سال‌ها پیش به عنوان یک پناهنده نوجوان با قایق از ترکیه به یونان رسید.
او گفت: «من اصلاً چیزی نمی‌دانستم. مثل صفر صفر»
جعفری پس از ورودش به آتن، در حالی که در یک پناهگاه مهاجران زندگی می‌کرد، از یک معلم برای ثبت نام در یک دوره برنامه‌نویسی کمپیوتر کمک گرفت. او چیزی در مورد کمپیوتر نمی‌دانست - حتی نحوه روشن کردن آن را هم نمی‌دانست، برنامه‌نویسی چیست و یک کلمه انگلیسی که برای برنامه‌نویسی کمپیوتر ضروری است، صحبت نمی‌کرد.
او گفت: «من هیچ ایده‌ای در مورد انگلیسی نداشتم. هیچ ایده‌ای، مثل صفر صفر، همزمان تلاش می‌کردم یونانی و انگلیسی یاد بگیرم و سپس کمپیوتر هم یاد بگیرم. برایم خیلی سخت بود.»
اما چند ماه بعد، او مدرک خود را گرفت.
جعفری گفت: «برنامه‌نویسی دنیای جدیدی را به رویم گشود.» چند سال پیش، او «افغان گیکس» را تاسیس کرد.
جعفری گفت که او از دسمبر سال گذشته برای کمک به زنان در سرزمین مادری‌اش و به عنوان ابراز قدردانی از کمکی که به عنوان یک جوان تنها در یک کشور خارجی دریافت کرده بود، شروع به ارائه دوره‌های کورس آنلاین کرد. او در حالی که در آپارتمان تک اتاقه و کوچک خود در مرکز شهر آتن نشسته بود، گفت: «هدف اصلی این بود که آنچه را که از دیگران به صورت رایگان دریافت کرده بودم، به جامعه، به ویژه به زنان افغان، بازگردانم.»
او گفت: «من فکر می‌کنم شریک کردن دانش چیزی است که واقعاً تفاوت ایجاد می‌کند. و اگر آن را به اشتراک بگذارم، فقط گسترش می‌یابد و سپس افراد بیشتری یاد می‌گیرند.» جعفری اکنون ۲۸ دانش‌آموز دختر در افغانستان در سه صنف دارد: ابتدایی، متوسط و پیشرفته.
او علاوه بر تدریس، به دانشجویانش در یافتن کارآموزی و شغل آنلاین با استفاده از مهارت‌های جدیدشان نیز مشاوره می‌دهد. برای زنان در کشوری که تقریباً همه حرفه‌ها ممنوع است، فرصت کار آنلاین یک راه نجات است. واجد شرایط ترین افراد به تیم او در «افغان گیکس» می‌پیوندند که خدمات توسعه وبسایت و ایجاد چت‌بات را نیز ارائه می‌دهد. او می‌گوید اکنون چندین مشتری از افغانستان، ایالات متحده، بریتانیا و اروپا دارد.
جعفری گفت: «آن مشتریان خوشحال بودند که در یک هدف معنادار مشارکت می‌کنند. بنابراین هدف حمایت از زنان بود... و به همین دلیل است که آنها این پروژه را ادامه می‌دهند.»
اگرچه جعفری هفت ماه است که به دانش‌آموزانش آموزش می‌دهد، اما هرگز چهره آنها را ندیده است. او از آنها می‌پرسد که حالشان چطور است و اوضاع در افغانستان چگونه است، «اما من هرگز از آنها نخواسته ام که دوربین‌هایشان را باز کنند یا هویت خود را به اشتراک بگذارند. من هرگز این کار را نکرده ام.»
من نمی‌خواهم این کار را انجام دهم، زیرا به فرهنگ و انتخاب آنها احترام می‌گذارم.»
آموزش‌های آنلاین با محدودیت‌های فزاینده اداره طالبان که زنان را به خانه‌هایشان محدود کرده و حتا رسماً صدای زنان و چهره‌های برهنه آنها را در ملاء عام ممنوع کرد، دنیای جدیدی از امکانات را برای زنان در افغانستان گشوده است.
راه اندازی اکادمی آنلاین برای زنان
یک و نیم سال پیش، زحل، زن جوان افغان که رویای رفتن به دانشگاه را در سر می‌پروراند، با یک استاد دانشگاه برای راه‌اندازی یک اکادمی آنلاین برای زنان همکاری کرد.
او گفت، تیمی که با پنج نفر شروع به کار کرد، اکنون ۱۵۰ معلم و مدیر و بیش از ۴۰۰۰ دانش‌آموز دارد. این جوان ۲۰ ساله که از ترس انتقام‌جویی پس از دریافت تهدیدهایی به خاطر فعالیت اکادمی از نام مستعار استفاده می‌کند، گفت: «همه ما داوطلبانه و بدون حقوق و بدون حمایت کار می‌کنیم. تنها هدف یا آرمان ما ارائه آموزش رایگان برای دختران و ارتقای تحقیقات در افغانستان است.»
یوتیوب دویچه وله دری را ببینید
این آکادمی که تحت نام «دانشگاه آنلاین ویژن» فعالیت می‌کند، اکنون دوره‌هایی را در طیف وسیعی از موضوعات، از روانشناسی و زبان‌های خارجی گرفته تا مطالعات قرآنی، پرستاری و سخنرانی عمومی و موارد دیگر، برگزار می‌کند. زحل گفت: وقتی ممنوعیت تحصیل عملی شد، «من افسرده شدم زیرا هیچ چیز در دسترس نبود. نه مکتبی وجود داشت، نه دانشگاهی، نه هم کورسی. و این واقعاً من را تحت تاثیر قرار داد.»
او افزود: «بعد با خودم فکر کردم که این راه حل نیست. اگر افسرده شوم، نه برای من و نه برای دختران دیگر مفید نخواهد بود. گفتم نباید تسلیم شوم. باید کاری برای دختران کشورم انجام دهم.» اکنون او همچنین در حال تحصیل در رشته علوم کمپیوتر از طریق یک دانشگاه آنلاین امریکایی بنام دانشگاه «پیوپل»، است.
او گفت پیش‌برد این فعالیت بدون بودجه سخت است و اکادمی زنان نمی‌تواند هزینه خدمات آنلاین را که امکان جلسات گروهی بزرگ را فراهم می‌کند، بپردازد. او خودش اغلب برای پرداخت هزینه خدمات اینترنتی خود مشکل دارد.
زحل گفت: «اما من این کار را انجام می‌دهم چون هدفی دارم. و هدف من حمایت از دختران است. اگر آن را متوقف کنم، بیش از ۴۰۰۰ یا ۵۰۰۰ دختر دوباره افسرده خواهند شد.»