سفر ميرکل به ايالات متحده امريکا

ديموکراتان و جمهوري خواهان مانند بيست سال اخير، آشتي ناپذير در برابر هم قرار دارند.

اين درز را هيچ موضوع ديگري چون تلاش اوباما براي رويکار آوردن بيمۀ صحي در سرتاسر امريکا واضحاً آشکار نمي سازد. همچنان در سياست اقتصادي و مالي و يا درين رابطه که در افغانستان چه راهي به پيش گرفته شود: در همه ساحات بلاتکليفي، حتي بعضاً جدال در بين نمايندگان کانگرس حکمفرما است. هردو جانب بسيار به مشکل به توافقي ميرسند. شايد هم به اين دليل که زخم هاي جمهوري خواهان از شکست شان در انتخابات رياست جمهوري تا حال شفا نيافته اند.

درين فرصتي که کشمکش سياسي نميخواهد پاياني داشته باشد، صدراعظم آلمان از واشنگتن بازديد ميکند. دعوت از مرکل براي سخنراني در هردو مجلس کانگرس، مبين تحسين و قدر داني از وي مي باشد. او از ارزش و احترام مساوي اي در بين جمهوري خواهان و ديموکرات ها برخوردار است. مرکل در شام روز قبل از تجليل رسمي اتحاد دوبارۀ آلمان، براي بسياري ها در واشنگتن روياي امريکايي را تمثيل کرد: خانمي از بخش (آلمان) شرق کمونستي شاهد دگرگوني هاي تاريخي اي بوده، که خود نيز تا اندازه اي در شکل گيري آن سهم داشته است، و حتي سرانجام توانسته است در رأس حکومتي قرار داشته باشد، که به طور ديموکراتيک انتخاب شده است. اينکه اين روياي امريکايي در اروپا به حقيقت مبدل شده است، براي نمايندگان کانگرس تفاوتي ندارد.

در عصر نوسانهاي اقتصادي، در سال هايي که در آن با اسلامگرايان افراطي جنگ جريان دارد، ايالات متحد امريکا به همکاران قابل اعتماد ضرورت دارد. تا 6 ماه ديگر دوام جنگ در افغانستان بيش از هر جنگ ديگري خواهد بود که ايالات متحد امريکا زماني انجام داده است. در واشنگتن نگراني اي پيدا شده است مبني بر اينکه آنکشور از طرف کشور هاي دوست خود در جنگ با تروريزم بين المللي تنها گذاشته ميشود. باوجود همه قربانيهايي که تا کنون دراين جنگ داده شده است، نه تنها نمايندگان کانگرس، بلکه همه از باخت جنگ در افغانستان ترس دارند.

ازين سبب هميشه تأکيد ميگردد، که مبارزه عليه اسلامگرايان افراطي بهيچ صورتي تنها مسووليت امريکا نمي باشد. رئيس جمهور اوباما تلاش دارد تا کشور هاي ديگر را نيز بيش از پيش متوجه مسووليت شان بسازد، در قدم اول اعضاي ناتو را در اروپا . در آنجا او همواره حاميان کمتري پيدا ميکند. احتمال ميرود گوردون براون صدراعظم بريتانيا در انتخابات آينده ناکام شود. اوباما بر نيکولا سرکوزي، رئيس جمهور فرانسه نيز نميتواند اعتماد کامل داشته باشد. نيکولا سرکوزي را بسياري ها در ايالات متحد امريکا فاقد پايداري در اراده ميخوانند. سيلويو برلِسکوني، رئيس حکومت ايتاليا بيش از همه بخاطر مسائل شخصي اش در سرخط رسانه ها قرار دارد. جاي تعجب نيست که صدراعظم آلمان در واشنگتن از ارزش بخصوصي برخوردار است.

انگلا مرکل تنها از اوباما در جنگ برضد ترور حمايت نميکند. آنها که مشترکاً اصلاحات بازار هاي اقتصادي را براه انداخته اند، ميخواهند ارزش گروه 20 را بيشتر سازند. مسووليت ثبات اقتصادي بايد بر شانه هاي زيادي تقسيم شود.

همچنان در قسمت سياست اقليمي نيز چنين است. صدراعظم آلمان ميخواهد، ايالات متحد امريکا را در هر موضوع ممکن با خود يکجا داشته باشد، تا به نتايج قابل قبولي نايل آيد. بايد خاطرنشان ساخت که جورج دبليو بوش نميخواست از سياست اقليمي ايکه بر اساس توافق بين المللي بوجود آيد، چيزي بداند، و همواره ميخواست وقت کمايي کند. درين بخش بارک اوباما تفاوت واضحي از سلفش داشته و در حال حاضر شديداً خواهان انرژي هاي بديل در ايالات متحد امريکا مي باشد. ازين سبب هم مورد تحسين انگلا مرکل که يک دانشمند علوم طبيعي است، قرار ميگيرد. به طور روز افزوني نمايندگان کانگرس پي مي برند که مبارزه عليه گرم شدن زمين، تنها فشار بر بودجۀ دولت تعبير شده نميتواند، بلکه چانسي است که باعث ايجاد کار جديد ميشود. هرگاه مرکل عضو حزب سبز ها، و يا سوسيال ديموکرات ميبود، بسياري سياستمداران امريکايي نسبت به وي اعتماد کمتر ميداشتند. مرکل بحيث رئيس يک حزب محافظه کار باعث بي اعتمادي مبني بر عقيدۀ سياسي نميشود.

ميودراگ زوريش/ خالد صديقي

ويراستار: رسول رحيم