آلبوم عکس: مسجدهای برلین پایتخت آلمان

در میان خانه های مسکونی در منطقه ویلمسدورف برلین قدیمی ترین مسجد آلمان برجستگی خاصی دارد. مسجد احمدیه را معمار آلمانی کارل آگوست هرمن از روی بنای تاج محل در هند نمونه برداری و طراحی کرد که در سال 1928 افتتاح شد.

با وجود خطاطی به زبان عربی در نمازخانه مسجد، از زمان افتتاح تمام خطبه ها و موعظه ها در این مسجد به زبان آلمانی انجام شده اند. این مسجد به هدف اش رسیده است. در سال 1934 اولین زوج آلمانی در این مسجد به دین اسلام روی آورده و دوباره نکاح اسلامی کردند. امروزه هم از اتاق های این مسجد به عنوان مرکز معلومات اسلامی و محل برگزاری نماز جماعت و جمعه استفاده می شود.

در داخل مسجد احمدیه می توان آثاری را از گذر زمان به وضوح دید. در جریان جنگ جهانی دوم آسیب های شدیدی به این مسجد وارد شد. بعد از این که نیروهای آلمان نازی در این مسجد جای گرفتند، نیروهای قشون سرخ آن را هدف تیراندازی قرار دادند. بعد از جنگ جهانی دوم با کمک متفقین و پول های کمکی و خیرات از لاهور این مسجد ترمیم شد و در سال 1993 به عنوان میراث فرهنگی شناخته شد.

یک مسجد دیگر فرقه احمدیه در شرق منطقه هایندرسدورف برلین قرار دارد. مسجد خدیجه آمیخته ای از معماری غربی و اسلامی است. نمودار این ساختمان گنبدی با ویژگی خاص مسجد و مناره هایی با ارتفاع 12.5 متر می باشد.

در سال 2008 بیش از 200 عضو فرقه احمدیه به این مسجد رجوع کردند. افتتاح این مسجد با اعتراض های زیادی همراه بود. سرانجام پذیرش این مسجد دست آوردی برای ی حرکت منطقه هاینرسدورف برای تساهل میان مردم و عبدالباسط طارق نخستین ملا امام این مسجد بود که با شعار "دوستی برای همه، نفرت برای هیچ کس" وارد صحنه شده بود.

کاربرد این مسجد بیشتر مربوط به بخش داخلی آن است. مبشر الیاس، معمار این مسجد از کاربرد بیش از حد اشیاء تزئینی در این مسجد خودداری کرده است. اتاق های این مسجد برای حدود 250 تن جای فراهم می کند. بالای نمازخانه این مسجد در طبقه همکف، مکانی جداگانه برای زنان ساخته شده است.

مسجد جامع "سهیتلیک"، در منطقه نیوکولن برلین به عنوان مرکز فرهنگی و مسجد شناخته می شود. این مسجد بزرگترین مسجد در پایتخت آلمان است که دست کم برای 1500 تن در یک زمان جای دارد. این مسجد همچنان در یکی از جاهایی است که یواخیم گاوگ، رئیس جمهور آلمان در سال 2012 همراه با هیئت دولتی همراه اش از آن دیدن کرد.

این مسجد در سال های 1980 در جوار قبرستان "سهیتلیک" که مربوط به مسلمان است ساخته شد و رفته رفته توسعه یافت. در سال 1866 ویلیام اول پادشاه پروس این مکان را به جامعه ترک تبار ساکن آلمان واگذار کرده بود. امروزه فقط در این قبرستان مراسم تشییع و نماز جنازه برگزار می گردد. حالا میت های مسلمانان بیشتر در دیگر قبرستان ها دفن شده و یا به وطن های شان منتقل می گردند.

انجمن سهیتلیک همواره به دنبال برقراری ارتباط با جوامع غیرمسلمان می باشد. در کنار برنامه های اسلامی و دیگر موضوعات مرتبط با آن، اینجا همه روزه جلسه های راهنمایی برگزار می گردد. گروه های مختلف بازدیدکنندکان از این مسجد بازدید می کنند.

در نخستین نگاه چنین تشخیص می شود که مسجد عمر ابن الخطاب در هرزن کرویزبرگ خودش را در میان بلاک های رهایشی این منطقه جای داده است. این مسجد بخشی از مرکز اسلامی مشعری می باشد. در این مسجد در کنار نمازخانه یک مهمانخانه و دفتر مسافرتی نیز ایجاد شده اند. در کنار این همه در سال 2008 برای ساکنان این محل یک مکتب قرآن نیز در این مسجد افتتاح شد.

یک وضوء خانه با شکوه با دیوارهای آراسته شده که با عکس ها پوشیده شده اند، در زیرزمین مرکز اسلامی مشعری موقعیت دارد. اینجا وضوخانه های جداگانه برای زنان و مردان ایجاد شده است.

زیر قندیل چراغان و مجلل نمازخانه مسجد دست کم 1000 انسان می توانند بنشینند. بیشتر کسانی که از در اینجا نماز می خوانند از جامعه ترک تبار می باشند، اما عرب ها، بوسنیایی ها، افریقایی ها، افغان ها و مسلمانان دیگر کشورها هم برای عبادت به این مسجد می روند. دو مانتیور بزرگ در این مسجد به زبان های ترکی و آلمانی ترجمه آیات و خطابه ها را به نمازگزاران و مراجعین ارائه می کنند.

در منطقه هینترهوف گنبدهای مسجد از دور خودنمایی می کنند. در برلین مقررات ساخت و ساز همچنان برای ساختن مساجد نیز باید رعایت گردد. برای مسجدها از سوی قانونگذاران گنبدهای سبز رنگ تجویز شده است. اما اینجا یک گنبد شیشه ای هم در جلو قرار گرفته است، آنجا خادم مسجد زندگی می کند.