Σε μια ασφυκτικά γεμάτη αίθουσα στην ΕΣΗΕΑ, συγγενείς θυμάτων στο δυστύχημα των Τεμπών, επιστήμονες και τεχνικοί σύμβουλοι-πραγματογνώμονες επιχείρησαν για άλλη μια φορά να ενημερώσουν την κοινή γνώμη γύρω από τις τελευταίες εξελίξεις. Εξελίξεις που αφορούσαν το τεχνικό κομμάτι γύρω από τις αιτίες πρόκλησης της πυρόσφαιρας, αλλά και πτυχές της νομικής εξέλιξης της υπόθεσης.
Και είχε κανείς την εντύπωση πως όλοι αυτοί οι άνθρωποι που καταβάλλουν μια υπεράνθρωπη προσπάθεια δίνουν τη μάχη του αυτονόητου. Και δίνουν τη μάχη του αυτονόητου, διότι τα ερωτήματα που θέτουν και οι απαντήσεις που δίνουν φαίνονται απλά πολύ λογικά. Η συνέντευξη Τύπου σε έναν μεγάλο βαθμό εμπεριείχε εξειδικευμένες πληροφορίες και μια ορολογία που δεν είναι οικεία σε όσους δεν έχουν βαθύτερες γνώσεις χημείας, μηχανικής, αλλά και νομικής. Κι όμως, όχι μόνο οι απαντήσεις, αλλά και τα ερωτήματα δεν άφησαν περιθώρια παρανοήσεων.
Ναι, μεταφέρονταν κάποιο καύσιμο, δεν ξέρουμε ποιο, αλλά δεν ήταν τα έλαια σιλικόνης που προκάλεσαν την έκρηξη. Οι επιστήμονες στο πάνελ προκάλεσαν την επιστημονική κοινότητα να αμφισβητήσει τα πορίσματά τους, να αποδομήσει την έκθεσή τους. Κανείς, όπως είπαν, δεν το έχει πράξει. Αντίθετα, προστίθενται φωνές επιστημόνων που ενισχύουν την άποψή τους. Άνθρωποι που κατάφεραν να επιζήσουν από τη σύγκρουση απανθρακώθηκαν από την έκρηξη. Με τα μέχρι τώρα στοιχεία, η πιθανότητα να γινόταν ένα δυστύχημα εξαιτίας των λαθών και των παραλείψεων, σύμφωνα με επιστημονικά μοντέλα, ανέρχεται στο τρομακτικό 78% , αν όχι και στο εφιαλτικό 99,8%.
Η φωτιά έκαιγε επί 29 λεπτά. Προχειρότητα σε όλα τα επίπεδα. Και πάλι το ερώτημα, τεκμηριωμένο με εντυπωσιακές φωτογραφίες, γιατί ο χώρος του δυστυχήματος δεν φυλάχθηκε, γιατί απομακρύνθηκαν τεκμήρια, γιατί μεταφέρθηκαν τα χώματα, γιατί έσκαψαν και αφαίρεσαν χώματα σε βάθος 50 εκατοστών έως 1,5 μέτρο, μια διαδικασία δηλαδή που αφορά την απομάκρυνση υδρογονοανθράκων, και όχι ελαίων σιλικόνης, γιατί οι γιατροί που εξέτασαν εγκαυματίες κάνουν λόγο για χημικές ουσίες που προκάλεσαν τα εγκαύματα, γιατί στοχοποιούνται οι γονείς, γιατί για τη μεγαλύτερη τραγωδία που έχει συμβεί στους ελληνικούς σιδηροδρόμους μόνο ένας ανακριτής έχει αναλάβει την υπόθεση, μια υπόθεση χιλιάδων σελίδων δικογραφίας. Γιατί, γιατί, γιατί …
Τόσα πολλά και τόσο εύλογα τα ερωτήματα. Γιατί η πολιτεία δεν στέκεται αρωγός στους συγγενείς των θυμάτων και στους επιζώντες; Γιατί ζητάει τα διπλώματα των τεχνικών συμβούλων τους; Γιατί έπρεπε να ακούμε τους επιστήμονες στη συνέντευξη Τύπου στην ΕΣΗΕΑ, μεταξύ σοβαρού και αστείου, να παραθέτουν τα εντυπωσιακά βιογραφικά τους; Και γιατί εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου βγαίνει στους δρόμους με αφορμή τα Τέμπη.
Κάποιες φορές οι ερωτήσεις είναι το ίδιο σημαντικές, αν όχι και σημαντικότερες, από τις απαντήσεις. Και στην ΕΣΗΕΑ τα ερωτήματα που τέθηκαν έδωσαν για άλλη μια φορά την απάντηση πως οι συγγενείς των θυμάτων και οι επιζώντες δίνουν την μάχη του αυτονόητου. Υποδεικνύουν, με την υποστήριξη σοβαρών επιστημόνων σε όλους τους κλάδους, λάθη και παραλείψεις. Και αν τα καταφέρουν, δεν θα δικαιώσουν μόνο τον σισύφειο αγώνα τους, αλλά θα έχουμε κερδίσει πολλά και ως κοινωνία.