Ο κυβερνοχώρος νέο πεδίο μάχης

Πρόσφατα ο Αμερικανός υφυπουργός Άμυνας Γουίλιαμ Λιν παρουσίασε στο National Defence University τη νέα στρατηγική του αμερικανικού στρατού στον κυβερνοχώρο, αναγνωρίζοντας έτσι και επίσημα τον κυβερνοχώρο ως πεδίο δράσης των ενόπλων δυνάμεων.

Ο αμερικανικός στρατός διπλασίασε τα κονδύλια για την ηλεκτρονική ασφάλεια και σκοπεύει να δαπανήσει μέχρι το 2014 περί τα 12 δις δολάρια.

Οι ΗΠΑ δεν είναι φυσικά η μοναδική χώρα που επενδύει σε αυτό το πεδίο. Tον περασμένο Μάιο και ο Βρετανός υπουργός Άμυνας Νικ Χάρβει είχε κάνει λόγο για ένα πρόγραμμα ανάπτυξης "κυβερνοόπλων", ως μέρος του εξοπλισμού των βρετανικών ενόπλων δυνάμεων.

Πρώτη σε πωλήσεις στον τομέα αυτό είναι σήμερα η εταιρία αεροδιαστημικής τεχνολογίας Lockheed Martin. Μερίδιο της πίτας από την αγορά ηλεκτρονικών όπλων προσπαθούν να κερδίσουν και άλλες μεγάλες εταιρίες, όπως η Boing και η EADS.

Πόσο αποτελεσματικά μπορεί να είναι αυτά τα όπλα έδειξε πέρσι η περίπτωση του ιού Stuxnet που "χτύπησε" εγκαταστάσεις εμπλουτισμού ουρανίου στο Ιράν. Όπως σημειώνει ο Φιλανδός ειδικός Μίκο Χιπόνεν:

"Όταν ο Stuxnet μπορεί και μολύνει σε τέτοιο βαθμό, τότε μιλάμε για μια επανάσταση όσον αφορά την επικινδυνότητα μιας τέτοιας επίθεσης και θα πρέπει να μας απασχολήσει αυτό. Γιατί ό,τι βρίσκεται γύρω μας κατευθύνεται από ανάλογα συστήματα. Έχουμε ευάλωτες υποδομές. Επισκεφθείτε ένα εργοστάσιο, οποιεσδήποτε εγκαταστάσεις, για παράδειγμα της βιομηχανίας τροφίμων. Όλα κατευθύνονται από υπολογιστές".

Και τα συμβατικά οπλικά συστήματα του στρατού κατευθύνονται βέβαια από υπολογιστές. Πόσο επικίνδυνο μπορεί να είναι αυτό φάνηκε με τον πλέον τραγικό τρόπο τον Οκτώβριο του 2007 στη Νότια Αφρική, όταν ένα αντιαεροπορικό πυροβόλο εκπυρσοκρότησε σκοτώνοντας συνολικά 9 στρατιώτες και τραυματίζοντας σοβαρά άλλους 14, εξαιτίας ενός λάθους στο λογισμικό του συστήματος.

Ο κυβερνοχώρος ως νέο πεδίο μάχης απασχολεί στο μεταξύ και νομικούς κύκλους.

Μια ομάδα 15 ειδικών από διάφορες χώρες ετοιμάζει ένα "Εγχειρίδιο του διεθνούς δικαίου για χρήση στον κυβερνοπόλεμο". Ένας από τους συντάκτες είναι ο Τόμας Βίνγκφιλντ, ο οποίος υποστηρίζει ότι μια χώρα μπορεί να απαντά και με συμβατικά στρατιωτικά μέσα σε επιθέσεις στον κυβερνοχώρο:

"Όταν αντιμετωπίζεις μια ένοπλη επίθεση, που ισοδυναμεί δηλαδή με μια επίθεση με τεθωρακισμένα, μια επίθεση σε βάρος πολιτών ή στρατιωτών, τότε το διεθνές δίκαιο επιτρέπει αμέσως σε αυτές τις χώρες να αντιδράσουν στρατιωτικά για να σταματήσουν την απειλή".

Στον κυβερνοχώρο υπάρχει ωστόσο μια σημαντική διαφορά σε σχέση με τα υπόλοιπα πεδία των μαχών. Εδώ πολύ εύκολα μπορεί κανείς να σβήσει τα ίχνη του και να ενοχοποιήσει άλλους. Προς το παρόν θεωρείται σχεδόν αδύνατο να εξακριβωθεί με απόλυτη βεβαιότητα ο δράστης μιας επίθεσης.