Μία ελληνογερμανική «γέφυρα» πολιτισμού στη Μαρώνεια

Νέοι μουσικοί από Ελλάδα και Γερμανία γίνονται μία φωνή. Μια ξεχωριστή μουσική σύμπραξη της Φιλαρμονικής Ορχήστρας Φοιτητών Tübingen με τη Συμφωνική Ορχήστρα του ΑΠΘ και μουσικούς από τη Ροδόπη, στο Αρχαίο Θέατρο Μαρώνειας.

Μια εβδομάδα μουσικής, με πρόβες, μουσικά εργαστήρια, αλλά και ελληνικούς παραδοσιακούς χορούς, ακόμα και την αρχαία ελληνική λύρα. Μια ιδιαίτερη πολιτισμική ώσμωση, με αποκορύφωμα μια μοναδική συναυλία στο μαγευτικό Αρχαίο Θέατρο Μαρώνειας.

Μια μαγευτική μουσική βραδιά στο Αρχαίο Θέατρο Μαρώνειας

Το αρχαίο Θέατρο Μαρώνειας γέμισε ασφυκτικά από κόσμο. Όχι μόνο από φίλους της κλασικής μουσικής, αλλά και από καθημερινούς ανθρώπους και τουρίστες των γειτονικών βαλκανικών χωρών που παραθερίζουν αυτήν την εποχή στην περιοχή της Ροδόπης. Ο κόσμος στην ελληνική περιφέρεια αγκαλιάζει άλλωστε την κλασική μουσική ακόμα και στις λιγότερο εύληπτες μορφές της, όταν του δοθεί η κατάλληλη ευκαιρία. Οι έντονοι άνεμοι που παρέσερναν τις παρτιτούρες των μουσικών και σήκωναν σκόνη από το κοκκινόχωμα της περιοχής μπορεί να δυσκόλεψαν την εκτέλεση, αλλά οι Έλληνες και Γερμανοί μουσικοί έκαναν την υπέρβαση, χαρίζοντας μια μοναδική μουσική βραδιά.

«Εμπλέκονται δύο πανεπιστήμια με διαφορετική κουλτούρα. Ο ένας μουσικός ακούει τον άλλο. Υπάρχει κάτι ωραίο ενεργειακό και στο αρχαίο Θέατρο Μαρώνειας συνδέθηκε το αρχαίο με το κλασικό σε ένα ιδιαίτερο κράμα», αναφέρει στη Deutsche Welle ο συνθέτης Δημήτρης Σβιντρίδης. Η συναυλία ξεκίνησε με μια μουσική απόδοση του «Ἀπολείπειν ὁ Θεὸς Ἀντώνιον» του Κωνσταντίνου Καβάφη και ακολούθησαν κοντσέρτα για φαγκότο και τρομπόνι με ορχήστρα, και η Συμφωνία αρ. 3 σε φα μείζονα, έργο 90, του Γιοχάννες Μπραμς. Η συναυλία ολοκληρώθηκε με το έργο Τροΰρω, του Δημήτρη Σβιντρίδη, έναν συμφωνικό θρακιώτικο χορό όπου ο ρυθμός αυξάνεται σταδιακά, οδηγώντας σε μια εκρηκτική και πανηγυρική κορύφωση.

Η μουσική ως κοινή γλώσσα

«Είναι απίστευτα σημαντικό ότι η ευρωπαϊκή νεολαία αναπτύσσεται μαζί, συνεργάζεται, και μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά και παγκοσμίως έχει κοινούς στόχους, κοινές αξίες παίζοντας μουσική μαζί. Κάποιες φορές η επικοινωνία ήταν δύσκολη αλλά γρήγορα βρήκαμε κοινό ρυθμό, γιατί μιλάμε όλοι την ίδια γλώσσα μέσα από τη μουσική. Αυτά τα μνημεία έχουν απίστευτη αξία. Λειτουργούν εδώ και περίπου 3000 χρόνια ουσιαστικά αμετάβλητα και φιλοξενούν τέτοιες εκδηλώσεις», παρατηρεί μιλώντας στη Deutsche Welle ο Φέλιξ Χενν, από τη Συμφωνική Φοιτητική Ορχήστρα Tübingen.

«Είναι πολύ όμορφο να παίζω εδώ, σ’ αυτό το μοναδικό σκηνικό. Δεν είναι κάτι που το ζεις κάθε μέρα. Σίγουρα εδώ υπάρχουν πολύ ωραίοι άνθρωποι και η ανταλλαγή μαζί τους είναι ανεκτίμητη. Μουσικά και τεχνικά, με κάθε πρόβα μαθαίνεις όλο και περισσότερα», τονίζει ο μόλις 17χρονος Ελίας Μελλ, σολίστ στο τρομπόνι που εξέπληξε το κοινό με την απόδοσή του.

«Τέτοιες συνεργασίες με βοηθάνε ως μουσικό να ανοίξω τον ορίζοντά μου και να δω τι υπάρχει έξω. Είναι και μια ευκαιρία να κάνεις καινούριους φίλους», επισημαίνει η φαγκοτίστρια Ευαγγελία Χατζηνάσιου, από τη Συμφωνική Ορχήστρα του ΑΠΘ.

Η μουσική γεφυρώνει πολιτισμούς και νοοτροπίες

Οι μουσικοί κέρδισαν εμπειρίες σε ανθρώπινο αλλά και μουσικό επίπεδο. «Από το πώς κουρδίζουμε, από το πώς καθόμαστε, από το πώς αντιμετωπίζουμε την κάθε μουσική, τις συνέπειες στις πρόβες, είναι πολλά τα επίπεδα τα οποία συναντιούνται και κερδίζουν και οι μεν και οι δε. Και οι Γερμανοί λίγο από αυτή τη χαλαρότητα που έχουμε και από το διαφορετικό ταμπεραμέντο αλλά και από τον διαφορετικό τρόπο που παίζουμε και τα όργανα. Δεν είναι ακριβώς ο ίδιος. Μπολιάζεται η μία και από την άλλη πλευρά», λέει ο μαέστρος Συμεών Ιωαννίδης. Η εγγύτητα του αρχαίου Θεάτρου της Μαρώνειας προς τη θάλασσα αλλά και η ωραία θέα ενθουσίασε τους μουσικούς. «Το ξερό κλίμα χωρίς υγρασία τους βοηθάει πολύ, κυρίως τα ξύλινα όργανα. Ένας ανοιχτός χώρος είναι πάντα μια πρόκληση», λέει ο Έλληνας αρχιμουσικός.

«Η μουσική ως παγκόσμια γλώσσα έχει σίγουρα τη δυνατότητα να φέρει κοντά ανθρώπους από διαφορετικά έθνη όταν συνεργάζονται για ένα κοινό καλλιτεχνικό σκοπό. Μπορεί να λειτουργήσει επικουρικά στη συναδέλφωση των λαών, διαλύοντας τις προκαταλήψεις που καλλιεργούν τον φόβο του “ξένου” και δηλητηριάζουν τις ευαίσθητες παιδικές ψυχές», αναφέρει ο Βλαδίμηρος Συμεωνίδης, καθηγητής Μουσικής στο ΑΠΘ. «Μέσα από τέτοιες συναντήσεις οι νέοι συνειδητοποιούν ότι η διαφορετικότητα δεν είναι απειλή, αλλά πλούτος. Πιστεύω ότι η τέχνη μπορεί να δείξει στους νέους ότι το μέλλον δεν οικοδομείται με αποκλεισμούς, αλλά με γέφυρες και όχι με τείχη. Σε μια εποχή με γεωπολιτικές εντάσεις και κοινωνικές ανισότητες η τέχνη προσφέρει μια πρόταση συνύπαρξης», λέει χαρακτηριστικά στη Deutsche Welle ο Γεώργιος Τσομής, καθηγητής Φιλολογίας του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης, που διοργάνωσε τη βραδιά.

Έτσι, η μουσική, που δεν χρειάζεται μετάφραση, δεν γνωρίζει σύνορα, γίνεται το νήμα που υφαίνει δεσμούς φιλίας και κατανόησης ανάμεσα στους λαούς.