Η εξέγερση των ακραίων σιιτών στο Ιράκ: το 'Βιετνάμ' δεν επαναλαμβάνεται, όμως υπάρχουν και χειρότερα'.

Οι εξελίξεις στο Ιράκ κυριαρχούν στα σχόλια του σημερινού γερμανικού τύπου. Η Frankfurter Allgemeine Zeitung υπογραμμίζει τη δύσκολη θέση του προέδρου Μπους: "Για τον πρόεδρο Μπους, ο οποίος επιθυμεί διακαώς να επανεκλεγεί, η παράταση της παράδοσης της εξουσίας στους Ιρακινούς θα σήμαινε ότι η πολιτική του είναι ανεπαρκής στο Ιράκ, ενώ ταυτόχρονα παίζει με τη συγκρατημένη δυσαρέσκεια εκείνων των σιιτών που ακόμη προσδοκούν την αλλαγή και συμμετέχουν στις διαδικασίες. Ποιός όμως θα περιορίσει τους σημερινούς εξτρεμιστές;"

"Οι μάζες και η αδυναμία διεξόδου" τιτλοφορεί το σχόλιό της η Süddeutsche Zeitung. "Η πλειοψηφία των σιιτών χρειάζεται μια αξιόπιστη πολιτική τακτική εκ μέρους τους Σιστανί για να παραμείνει στο πλευρό του. Μπορεί ο Σιστανί να εκπροσωπεί την παραδοσιακή αυθεντία στην κορυφή του σιιτικού ιερατείου, ομως χωρίς αξιοπιστία, χωρίς συγκεκριμένα αποτελέσματα, δηλαδή έστω μια επιτυχία στην διαδικασία της ανασυγκρότησης, δεν μπορεί να τον ακολουθήσει κανείς. Η δραματική εξέλιξη της κατάστασης δεν ευνοεί καθόλου τον Σιστανί".

"Οι φρικαλεότητες της Φαλούτζα και η δραματική όξυνση της κατάστασης με την εξέγερση των ακραίων σιιτών" γράφει η Frankfurter Rundschau "παραπέμπουν σε μια νέα διάσταση που αφορά ολόκληρη την Εγγύς και Μέση Ανατολή και όχι μόνον το Ιράκ. Και αυτό διότι εάν όντως οι φρικαλεότητες της Φαλούτζα ήταν πράξεις εκδίκησης για τη δολοφονία του ηγέτη της Χαμάς Γιασίν, τότε σημαίνει ότι μπορεί οι συγκρούσεις να γενικευθούν και να εξαπλωθούν σε όλη την περιοχή, και τότε η επέμβαση της κυβέρνησης Μπους στο Ιράκ πέτυχε αυτό ακριβώς που δεν ήθελε: χάος στη Μεσοποταμία και εξέγερση σε ολόκληρη την περιοχή. Είναι αλήθεια ότι το 'Βιετνάμ' δεν επαναλαμβάνεται, όμως υπάρχουν και χειρότερα."

Οι δηλώσεις Αριέλ Σαρόν ότι δεν μπορεί να εγγυηθεί πια την σωματική ακεραιότητα του Παλαιστίνιου ηγέτη Γιασέρ Αραφάτ και ότι δεν ισχύουν οι εγγυήσεις του προς τις ΗΠΑ για τη ζωή του απασχολούν επίσης τον γερμανικό τύπο. Χαρακτηριστικό είναι το σχόλιο της Süddeutsche Zeitung: "Το μόνο που μπορούμε να αναγνωρίσουμε στον Σαρόν είναι ότι ποτέ δεν άρθρωσε λέξεις κενές περιεχομένου. Οποτε απείλησε για κάτι ή κάποιον, αμέσως ακολούθησαν πράξεις και έργα. Εάν όμως πραγματοποιήσει αυτή τη φορά την έμμεση απειλή του, τότε αυτό θα έχει επιδράσεις στην ισραηλινο-παλαιστινιακή σύρραξη και σε όλο τον αραβικό κόσμο και ο Αραφάτ θα περάσει στις μαρτυρικές μορφές του παναραβισμού. Το χειρότερο όμως είναι ότι η τακτική αυτή του Αριέλ Σαρόν μπορεί να δημιουργήσει 'σχολή' στη διαχείριση των διεθνών διενέξεων και συρράξεων. Ο μεγάλος φίλος του Ισράηλ, οι ΗΠΑ, οφείλουν να γνωρίζουν αυτούς τους κινδύνους και κυρίως οφείλουν να εμποδίσουν πάραυτα τον Σαρόν να πραγματοποιήσει την απειλή του."