Αργεντινή: Τι αντίκτυπο έχουν οι μεταρρυθμίσεις του Μιλέι;

Ο Χαβιέρ Μιλέι συμπλήρωσε 500 ημέρες στο αξίωμα του προέδρου της Αργεντινής. Και -εξαιρουμένου μάλλον του Ντόναλντ Τραμπ-  ο «ελευθεριακός» Μιλέι τραβά την προσοχή της διεθνούς κοινότητας περισσότερο από κάθε άλλον επικεφαλής κυβέρνησης. Πολλοί αριστεροί πολιτικοί τον αντιμετωπίζουν ακόμα και με πραγματικό μίσος – αλλά υπάρχουν και πολλοί οικονομολόγοι, οι οποίοι θεωρούν πως η φιλελεύθερη οικονομική πολιτική του Μιλέι απελευθερώνει την Αργεντινή από τα δεσμά της γραφειοκρατίας και των πολυσύνθετων νομοθετικών πλαισίων.

Κατάργηση του συναλλαγματικού περιορισμού

Η τελευταία αλλαγή του Μιλέι ήταν η κατάργηση του λεγόμενου " el cepo” – μία πολιτική που εφάρμοζαν οι αργεντίνικες κυβερνήσεις από το 2003 και η οποία περιόριζε την πρόσβαση σε ξένο συνάλλαγμα, ιδίως στο δολάριο, με απώτερο σκοπό την αντιμετώπιση του πληθωρισμού.

«Εν αντιθέσει με τις κινδυνολογίες πολλών εγχώριων και διεθνών οικονομολόγων και αναλυτών, η συναλλαγματική ισοτιμία δεν έχει εκτροχιαστεί», δηλώνει στην DW ο Άλντο Άμπραμ από τη φιλελεύθερη δεξαμενή σκέψης Fundacion Libertad y Progreso του Μπουένος Άιρες. Αντιθέτως, η συναλλαγματική ισοτιμία σταθεροποιήθηκε και το εμπόριο ομαλοποιήθηκε. Η κυβέρνηση γιόρτασε το γεγονός με μία εικόνα, στην οποία ο Μιλέι εμφανίζεται σαν να πανηγυρίζει γκολ, παρέα με τον υπουργό Οικονομίας της χώρας, Σαντιάγο Καπούτο.

Ο Μιλέι δημιουργεί ελπίδες και ζητά υπομονή

«Μετά από περισσότερα από 100 χρόνια διαχρονικά ελλειμματικών προϋπολογισμών ανήκουμε σήμερα στα πέντε κράτη του κόσμου που ξοδεύουν μόνο τόσα χρήματα όσα εισπράττουν – ούτε ένα πέσο παραπάνω», επεσήμανε ο Μιλέι πριν από λίγες ημέρες.

Ο Αργεντίνος πρόεδρος δημιουργεί ελπίδες στους πολίτες για ένα πολλά υποσχόμενο μέλλον: «Μέσα στα επόμενα 30 χρόνια η Αργεντινή θα γίνει η χώρα με τη μεγαλύτερη οικονομική ανάπτυξη». Αυτό βέβαια δεν μπορεί να συμβεί εν μία νυκτί, όπως τονίζει και ο ίδιος ο Μιλέι. Ωστόσο, μπορεί να γίνει βήμα-βήμα και εφ’ όσον «κάνουμε αυτά που πρέπει τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό, προκειμένου να εκμηδενίσουμε κάθε αρνητική μεταβολή των συνθηκών».

Το θετικό είναι πάντως πως ήδη, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, η φτώχεια έχει μειωθεί στο 38,1%, δηλαδή λίγο κάτω από το επίπεδο που ήταν, όταν ανέλαβε την εξουσία ο Μιλέι, ενώ επί προεδρίας του έχει υποχωρήσει και ο πληθωρισμός κατά 44,5% σε σύγκριση με το προηγούμενο έτος.

Επιφυλακτικές αντιδράσεις

Η Σβένια Μπλάνκε από το προσκείμενο στο SPD Ίδρυμα Friedrich-Erbert στο Μπουένος Άιρες αντιμετωπίζει πάντως με αρκετή επιφυλακτικότητα την οικονομική ανάπτυξη της Αργεντινής. Κατά την ίδια, η κυβέρνηση χρησιμοποιεί τη συναλλαγματική ισοτιμία ως μέσο για την επιβράδυνση του πληθωρισμού.

Με αυτόν τον τρόπο το πέσο έχει γίνει ισχυρότερο σε σύγκριση με άλλα νομίσματα. Ως αποτέλεσμα όμως ένα "Big Mac” στην Αργεντινή κοστίζει γύρω στα 5,48 ευρώ, όσο δηλαδή και στη Γερμανία, τη στιγμή που το ελάχιστο ωρομίσθιο στην Αργεντινή είναι στα 1,06 ευρώ, ενώ στη Γερμανία στα 12,82 ευρώ – και αυτή η διαφοροποίηση θα επηρεάσει τα πάντα, από τα εισοδήματα έως τον πολιτισμό και τις δημόσιες υποδομές.

Η συμφωνία ΕΕ-Mercosur ως ευκαιρία

Ο Χανς-Ντίτερ Χόλτσμαν από το Ίδρυμα Friedrich-Naumann στο Μπουένος Άιρες είναι πιο αισιόδοξος: «Με την άρση των κεφαλαιακών ελέγχων και καθιστώντας πιο ελαστική τη συναλλαγματική ισοτιμία καταργούνται δύο σημαντικά εμπόδια για την οικονομική ανάκαμψη της Αργεντινής», δηλώνει ο Χόλτσμαν στην DW.

«Παρά τα φορολογικά κίνητρα, οι διεθνείς επενδυτές ήταν ως τώρα απρόθυμοι να δραστηριοποιηθούν έντονα στην Αργεντινή, αν και η χώρα έχει ελκυστικά αποθέματα στον ενεργειακό τομέα (φυσικό αέριο, υδρογόνο) και στις πρώτες ύλες (λίθιο, χαλκός)». Γι’ αυτό και είναι σημαντική η κατά το δυνατόν ταχύτερη επικύρωση της συμφωνίας μεταξύ ΕΕ και Mercosur, προκειμένου η Αργεντινή και η Γερμανία να μπορέσουν να εκμεταλλευτούν πλήρως τις υπάρχουσες εμπορικές και επενδυτικές ευκαιρίες.

Τα δύο πρόσωπα της Αργεντινής

Στο κέντρο της πρωτεύουσας μπορεί κανείς να δει τα δύο πρόσωπα της χώρας: γεμάτα εστιατόρια και καφετέριες, που δεν ταιριάζουν με τα όσα λέει η αντιπολίτευση περί κρίσης. Σε μία γενική απεργία πριν από λίγες ημέρες συμμετείχαν λίγοι άνθρωποι. Η πλειονότητα των Αργεντίνων φαίνεται να θέλει να προχωρήσει παρακάτω, να εργαστεί και να αφήσει την κρίση πίσω της.

Ταυτοχρόνως όμως υπάρχουν και οι εικόνες από τις εβδομαδιαίες διαδηλώσεις των συνταξιούχων, οι οποίες αντιτίθενται από την άλλη πλευρά στις υποσχέσεις του Μιλέι, ο οποίος έλεγε ξανά και ξανά πως οι μεταρρυθμίσεις τους θα επιβαρύνουν μονάχα την ελίτ και τους περονιστές που βρίσκονταν στην εξουσία τα προηγούμενα χρόνια. Προς το παρόν όμως και πολλοί απλοί πολίτες, όπως οι συνταξιούχοι, νιώθουν στην τσέπη τους τις προεκτάσεις της πολιτικής λιτότητας της νέας κυβέρνησης.

Επιμέλεια: Γιώργος Πασσάς