taz: «Να αποκλειστεί το Ισραήλ από την Eurovision»
19 Μαΐου 2025
Στον απόηχο της φετινής Eurovision η tageszeitung του Βερολίνου εστιάζει ιδίως στη συμμετοχή του Ισραήλ, προτείνοντας μάλιστα και τον αποκλεισμό της χώρας από τέτοιου τύπου διοργανώσεις.
«Από τις αρχές Μαρτίου το Ισραήλ εμποδίζει τις ανθρωπιστικές προμήθειες προς τη Λωρίδα της Γάζας. Τα τρόφιμα και τα φάρμακα τελειώνουν και οι ανθρωπιστικές οργανώσεις προειδοποιούν για ακραίο λιμό στην περιοχή, […] τη στιγμή που ο Νετανιάχου ανακοινώνει νέα προέλαση του ισραηλινού στρατού. […] Ακόμη και η επικεφαλής της ιταλικής κυβέρνησης, Τζόρτζια Μελόνι, η οποία μέχρι στιγμής τηρούσε σιγή ιχθύος για τις επιχειρήσεις του συμμάχου της του Ισραήλ, ανέφερε χαρακτηριστικά πως η κατάσταση στη Γάζα "δεν μπορεί να δικαιολογηθεί με κανέναν τρόπο”.
[…] Έχει έρθει εδώ και καιρό η ώρα να αποκλειστεί το Ισραήλ από διεθνείς διαγωνισμούς, όπως η Eurovision», προτείνει η taz. «Το ίδιο ισχύει και για τις ευρωπαϊκές ποδοσφαιρικές διοργανώσεις, όπως ακριβώς συνέβη και με τις ρωσικές ομάδες, όταν ξεκίνησε η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία».
Κατά την εφημερίδα του Βερολίνου «το γεγονός ότι το Ισραήλ είναι ένα πιο δημοκρατικό κράτος από τη Ρωσία, δεν αποτελεί αντεπιχείρημα: και οι Δημοκρατίες είναι υποχρεωμένες να σέβονται το δίκαιο του πολέμου και να τηρούν το διεθνές δίκαιο. Η συμμετοχή του Ισραήλ σε τέτοιου είδους διοργανώσεις συμβάλλει μονάχα στο να διατηρείται μία βιτρίνα υποτιθέμενης κανονικότητας, η οποία όμως αποτελεί προ πολλού παρελθόν. Και η σκηνή της Eurovision μετατρέπεται επιπλέον σε χώρο προώθησης της ισραηλινής προπαγάνδας.
Κάθε χρόνο στέλνεται στον διαγωνισμό μία τραγουδίστρια που έχει επιβιώσει από την επίθεση της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου 2023, γεγονός που είναι απολύτως συμβατό με την προπαγανδιστική γραμμή της κυβέρνησης, η οποία διαρκώς εστιάζει στα εγκλήματα πολέμου της Χαμάς και τον πόνο που αυτά προκάλεσαν, προκειμένου να στρέψει την προσοχή μακριά ή ακόμη και να δικαιολογήσει τα δικά της εγκλήματα πολέμου.
[…] Ταυτοχρόνως στη Γερμανία ακυρώνονται ξανά και ξανά συναυλίες συγκροτημάτων που επικρίνουν πολύ έντονα το Ισραήλ, όπως των Kneecap και των The Murder Capital – και αυτό δεν προκαλεί καν αντιδράσεις. Η σιωπή που τηρεί και η γερμανική μουσική σκηνή είναι επίσης τρομακτική», καταλήγει η taz.
Η Eurovision πετυχαίνει εκεί που η πολιτική αποτυγχάνει
Η Süddeutsche Zeitung εξηγεί από την πλευρά της τους λόγους για τους οποίους η Eurovision είναι ένας πολύ σημαντικός διαγωνισμός για την Ευρώπη.
«Η Eurovision είναι εκνευριστική. Θα μπορούσε κανείς εύκολα να την απορρίψει ως μία χαζομάρα, μία trash παρέλαση. Και εν μέρει ίσως είναι κιόλας […] Κάθε χρόνο όμως η Eurovision καταφέρνει αυτό που δεν μπορεί να πετύχει η πολιτική: να φέρει κοντά τις ευρωπαϊκές χώρες, αλλά και άλλες χώρες εκτός της ηπείρου. Και αυτό όχι μέσω ενός κοινού νομίσματος ή ενός απομακρυσμένου κοινοβουλίου που βρίσκεται κάπου στις Βρυξέλλες. Περίπου 200 εκατομμύρια άνθρωποι παρακολουθούν κάθε χρόνο τον διαγωνισμό – πρόκειται για μία τεράστια εμβέλεια απήχησης».
Σύμφωνα με την εφημερίδα του Μονάχου μάλιστα «όσο και αν το αρνούνται οι διοργανωτές, η Eurovision είναι και πολιτικοποιημένη, απλώς αυτό δεν είναι πάντοτε τόσο προφανές – […] είναι πιο εμφανές όταν πρόκειται για την εκπροσώπηση των περιθωριοποιημένων κοινωνικών ομάδων και πιο διακριτό όταν το ζήτημα είναι πώς και τι θέλει να είναι η Ευρώπη. Η δε αλληλεπίδραση των διαφόρων αντιπροσωπευτικών ομάδων στον διαγωνισμό, όπως και η συμμετοχή χωρών όπως το Ισραήλ και η Αυστραλία από άλλες περιοχές του πλανήτη, δείχνουν πως η Ευρώπη, για την οποία μιλάμε εν προκειμένω, είναι μία ιδέα, ένα φιλελεύθερο ιδανικό.
[…] Γι’ αυτό και οι διοργανωτές θα έπρεπε να σταματήσουν να αρνούνται τα πολιτικά στοιχεία του διαγωνισμού και να επιτρέψουν αντιθέτως την εμφάνιση και άλλων συμβόλων πέραν των σημαιών των συμμετεχόντων κρατών, όπως για παράδειγμα τις σημαίες της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας. Ειδάλλως, συμβάλλουν οι ίδιοι στο να στερηθεί ο διαγωνισμός μέρος της σπουδαιότητάς του. Και αυτό σε μία περίοδο που η Eurovision, η οποία διεξάγεται σε μία ήπειρο που καλείται να επαναπροσδιοριστεί, είναι σημαντικότερη από ποτέ, μεταξύ άλλων επειδή καταφέρνει αυτό που δεν μπορεί να πετύχει η πολιτική: να δώσει ψυχή στην Ευρώπη».
«Τελειώνει η υπομονή του Τραμπ με τον Νετανιάχου»
Η Frankfurter Allgemeine Zeitung γράφει για την προέλαση του ισραηλινού στρατού στη Γάζα, αλλά και την υπομονή του Τραμπ απέναντι στον Νετανιάχου, η οποία μάλλον σταδιακά τελειώνει.
«Εάν στο εγγύς μέλλον επιτευχθεί μία νέα συμφωνία με τη Χαμάς, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός θα θελήσει σίγουρα να την παρουσιάσει ως δική του επιτυχία: μόνο η σιδηρά πυγμή του, η πολιτική της μέγιστης στρατιωτικής πίεσης ανάγκασε τους τρομοκράτες σε συμβιβασμό. Ακόμη όμως και αν η πίεση αποτελεί πράγματι έναν παράγοντα, είναι ολοένα και πιο δύσκολο για τον Νετανιάχου να κρύψει το γεγονός ότι η κατάσταση έχει αλλάξει για αυτόν.
Ενώ ο επικεφαλής της ισραηλινής κυβέρνησης συνεχίζει χωρίς ενδοιασμούς αυτόν τον παράλογο και ολοένα πιο βάναυσο πόλεμο, προκειμένου μεταξύ άλλων να διασφαλίσει και τον κυβερνητικό συνασπισμό του με τα εξτρεμιστικά κόμματα, ο άνθρωπος στον οποίο εναποθέτει τις ελπίδες της η ισραηλινή Δεξιά φαίνεται πως έχει στρέψει εδώ και καιρό αλλού την προσοχή του: στην Ιερουσαλήμ πρέπει να έφριξαν, όταν είδαν πως κατά το ταξίδι του στη Μέση Ανατολή ο Τραμπ δεν τάχθηκε απλώς μονομερώς στο πλευρό του Ισραήλ, όπως ήλπιζαν πολλοί.
Ο Αμερικανός πρόεδρος δεν φημιζόταν ποτέ για την υπομονή του και ο Νετανιάχου την έχει ήδη εξαντλήσει – κάτι που φάνηκε και από τη συμφωνία της Ουάσινγκτον με τη Χαμάς για την απελευθέρωση του τελευταίου Αμερικανού ομήρου. Επομένως, το καλύτερο που μπορεί να ελπίζει τώρα η περιοχή είναι και ο Ισραηλινός πρωθυπουργός να αντιδράσει και να δώσει μία ευκαιρία στην επίτευξη μίας πολιτικής λύσης με τη διαμεσολάβηση των Αμερικανών», καταλήγει η εφημερίδα της Φρανκφούρτης.