SPIEGEL: Έλληνες δόκιμοι προσβάλλουν την Τουρκία

Θέμα και στον γερμανικό Τύπο έγινε το υβριστικό σύνθημα κατά της Τουρκίας που φώναξαν φοιτητές της Σχολής Μονίμων Υπαξιωματικών Ναυτικού (ΣΜΥΝ) κατά τη διάρκεια της παρέλασης για τους εορτασμούς της 25ης Μαρτίου. Τα βίντεο από το συγκεκριμένο περιστατικό έγιναν viral, τόσο στα ελληνικά όσο και στα τουρκικά social media.

«Οι παρελάσεις των ενόπλων δυνάμεων στο κέντρο της Αθήνας είναι ένα υπερθέαμα για όσους είναι φαν του στρατού. Κάθε χρόνο ανήμερα της 25ης Μαρτίου πολεμικά αεροσκάφη και ελικόπτερα πετούν πάνω από την πρωτεύουσα και διάφορα άρματα μάχης κυκλοφορούν στους δρόμους. Μικρότερες παρελάσεις γίνονται και στην υπόλοιπη χώρα, τα παιδιά φορούν παραδοσιακές φορεσιές και παντού υπάρχουν ελληνικές σημαίες», γράφει το SPIEGEL Online.

«Στην παρέλαση των φοιτητών της ΣΜΥΝ όμως η εθνική υπερηφάνεια εκφράστηκε με υποτιμητικούς χαρακτηρισμούς προς την Τουρκία. Όπως φαίνεται σε βίντεο από την παρέλαση, οι φοιτητές φώναξαν "Η Κύπρος είναι ελληνική”, προσθέτοντας και έναν υβριστικό χαρακτηρισμό προς την Τουρκία. Και τέτοιες εκφράσεις επιδεινώνουν ξανά τις ήδη περίπλοκες σχέσεις μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας», με την Τουρκία να ζητάει ρητά τη διερεύνηση του περιστατικού.

Το γερμανικό μέσο προσθέτει ακόμα πως «οι Έλληνες εθνικιστές επιμένουν πως παρά την εθνοτική διαίρεση της Κύπρου, μία συνθήκη που υπάρχει πλέον εδώ και δεκαετίες, ολόκληρο το νησί παραμένει ελληνικό – μία άποψη που φαίνεται να συμμερίζονται και οι φοιτητές της ΣΜΥΝ. Σε βάρος των τελευταίων ενδέχεται όμως να υπάρξουν επιπτώσεις. Διότι οι κύκλοι της ελληνικής κυβέρνησης και των ενόπλων δυνάμεων φέρονται να αποδοκιμάζουν επίσης το σύνθημα».

Θα μείνουν τα Μάρμαρα του Παρθενώνα στο Λονδίνο;

Το SPIEGEL Online δημοσιεύει επίσης ρεπορτάζ σχετικά με τη νέα επιμελήτρια του Βρετανικού Μουσείου, την ιστορικό Τίφανι Τζένκινς, και τη στάση της γύρω από το ζήτημα της επιστροφής των Μαρμάρων του Παρθενώνα.

«Η Τζένκινς είναι μία από τους πέντε επιμελητές που διόρισε την περασμένη εβδομάδα ο Βρετανός πρωθυπουργός για το Βρετανικό Μουσείο. […] Η επιστήμονας δεν τάσσεται υπέρ της επιστροφής κλεμμένων αρχαιοτήτων, θεωρώντας μάλιστα πως το Βρετανικό Μουσείο έχει νομίμως την κυριότητα των Μαρμάρων του Παρθενώνα.

Η Τζένκινς έχει γράψει μάλιστα και βιβλίο σχετικά με το θέμα, το οποίο φέρει έναν τίτλο που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί τουλάχιστον προκλητικός: "Keeping Their Marbles”. […] Σε αυτό η ιστορικός υποστηρίζει πως τα μουσεία δεν πρέπει να εξαναγκάζονται σε επανορθώσεις χρεών που δημιουργήθηκαν κατά την περίοδο της αποικιοκρατίας.

Με αυτήν τη στάση η Τζένκινς έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις εξελίξεις των τελευταίων ετών, κατά τα οποία πολλά ιδρύματα σε ολόκληρο τον κόσμο ξεκίνησαν να αναγνωρίζουν τη σημασία της επιστροφής πολιτιστικών αγαθών και ταυτοχρόνως να προωθούν την παγκόσμια πρόσβαση στην πολιτιστική κληρονομιά. Το ελληνικό Υπουργείο Πολιτισμού ήλπιζε από την πλευρά του πως αυτή η νέα, πιο ανοιχτή προσέγγιση θα διευκόλυνε και τις πολυετείς προσπάθειες για την επιστροφή των Μαρμάρων του Παρθενώνα» - μάλλον μάταια.

Ένα αφιέρωμα στο Ελληνικό Φεστιβάλ Κινηματογράφου στο Βερολίνο

Η tageszeitung φιλοξενεί αφιέρωμα για το Ελληνικό Φεστιβάλ Κινηματογράφου στο Βερολίνο, το οποίο ξεκίνησε χθες στη γερμανική πρωτεύουσα.

«Ακόμη και δέκα χρόνια μετά την ίδρυσή του, το Ελληνικό Φεστιβάλ Κινηματογράφου στο Βερολίνο φαίνεται να τραβάει εξίσου πολύ κόσμο με όταν πρωτοξεκίνησε: το "Υπάρχω” του Γιώργου Τσεμπερόπουλου για τον Στέλιο Καζαντζίδη, η πρώτη ταινία του φεστιβάλ, έγινε sold-out μέσα σε μία εβδομάδα. Μέσα στα χρόνια το φεστιβάλ έχει εξελιχθεί σε ένα από τα σημαντικότερα κινηματογραφικά δρώμενα της πόλης, προσελκύοντας κάθε χρόνο χιλιάδες επισκέπτες.

Από τις 26 έως τις 30 Μαρτίου θα προβληθούν συνολικά 33 ελληνικές ταινίες. Στο φεστιβάλ "μπορεί να δει κανείς ταινίες που δεν θα είχε την ευκαιρία να παρακολουθήσει αλλού”, τονίζει η Σοφία Σταυριανίδου. Η 54χρονη είναι μέρος του πρότζεκτ από την πρώτη χρονιά που ξεκίνησε, ενώ από το 2020 είναι και επικεφαλής του φεστιβάλ. […] "Όχι μόνο στο Βερολίνο, αλλά και στην Ελλάδα το φεστιβάλ έχει μεγάλη απήχηση ως ένα από τα σημαντικότερα ελληνικά φεστιβάλ του εξωτερικού”, προσθέτει η Σταυριανίδου».

Σε αυτό παίζει σημαντικό ρόλο και το Βερολίνο, «στο οποίο η ελληνική κοινότητα έχει βαθιές ρίζες, διαρκή παρουσία και μακρά ιστορία», συνεχίζει η taz. «Στις δεκαετίες του 1950 και του 1960 ήρθαν πολλοί μετανάστες στην πόλη για να εργαστούν, ενώ το 1967 έφυγαν για το Δυτικό Βερολίνο και πολλοί ακόμα Έλληνες εξαιτίας της χούντας. Μάλιστα, οι εξόριστοι Έλληνες ήταν πολύ ενεργοί πολιτικά στην πόλη και οργάνωναν και την αντίσταση ενάντια στη δικτατορία».

Κατά την περίοδο της πρόσφατης οικονομικής κρίσης «υπήρξε και ένα δεύτερο ελληνικό μεταναστευτικό ρεύμα. Οι άνθρωποι που ήρθαν αυτήν τη φορά στην πόλη "είναι εντελώς διαφορετικοί από τους πιο ηλικιωμένους”, λέει η Σταυριανίδου. "Είναι μορφωμένοι, μιλούν αγγλικά και μαθαίνουν γερμανικά”. Κατά την ίδια, η γερμανική πρωτεύουσα δεν είναι μία τυχαία πόλη για όσους μεταναστεύουν προς εύρεση εργασίας. "Όλοι θέλουν να έρθουν στο Βερολίνο. Επειδή η πόλη είναι λιγότερο συντηρητική και περισσότερο εναλλακτική”».