BM: Μονόδρομος η συνεργασία στο μεταναστευτικό

Σύμφωνα με την Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Μετανάστευσης και Ασύλου μεταξύ Ιανουαρίου και Μαΐου 2025 περίπου 8.000 πρόσφυγες που είχαν προηγουμένως αναγνωριστεί στην Ελλάδα έχουν υποβάλει αίτηση ασύλου στη Γερμανία.

«Τα καλά νέα για όποιον πρόσφυγα έχει καταφέρει να έρθει στην Ελλάδα από τη Συρία ή το Σουδάν είναι το ότι είναι ασφαλής, πως επέζησε το επικίνδυνο ταξίδι στη Μεσόγειο. Τα κακά νέα όμως είναι ότι οι ελληνικές αρχές προσπαθούν να κάνουν τους αιτούντες άσυλο να νιώσουν κάθε άλλο παρά ευπρόσδεκτοι», γράφει η Berliner Morgenpost για τις συνθήκες που συναντούν οι πρόσφυγες στην Ελλάδα. «Άνθρωποι ζουν στους δρόμους, πρέπει να εργαστούν μαύρα για να βρουν φαγητό και στέγη. Και αυτό είναι κάτι που μπορέσαμε να διαπιστώσουμε και εμείς οι ίδιοι με επιτόπιες έρευνες».

Έτσι, πολλοί φεύγουν για τη Γερμανία – όπου κι εκεί όμως τα πράγματα γίνονται σταδιακά πιο δύσκολα για τους μετανάστες. «Η Ευρώπη ωστόσο δεν θα πρέπει να επιδοθεί σε έναν διαγωνισμό για το ποια χώρα θα έχει τις χειρότερες συνθήκες για τους πρόσφυγες. Η Ευρώπη έχει υποχρέωση απέναντι στην ανθρωπότητα. Και επιπλέον, δεν θα πρέπει να υπάρχουν περιοχές πρώτης και δεύτερης κατηγορίας όσον αφορά την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Τα κέντρα ασύλου πρέπει να έχουν τα ίδια στάνταρ, το ίδιο και οι διαδικασίες ασύλου όπως και οι παροχές ασύλου.

Αυτό είναι κάτι για το οποίο πρέπει να μεριμνήσει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στις Βρυξέλλες. Με κυρώσεις κατά των κρατών που δεν τηρούν αυτά τα στάνταρ, αλλά και με κίνητρα. […] Το να ακολουθεί κανείς τον δρόμο της σκληρότητας, όπως κάνει ολοένα και περισσότερο η Γερμανία, μπορεί πρόσκαιρα να φέρει αποτελέσματα, μακροπρόθεσμα όμως η Γερμανία θα χάσει τον αγώνα. […] Μία νίκη μπορεί να επιτευχθεί μόνο από κοινού, με τη συνεργασία όλων των ευρωπαϊκών κρατών», καταλήγει η Berliner Morgenpost.

Σε διαφορετικό τόνο πάντως η WELT παρατηρεί πως οι ευρωπαϊκές πρωτεύουσες «έχουν συνειδητοποιήσει για πρώτη φορά εδώ και μία δεκαετία πως πρέπει να υπάρξει πιο αυστηρή στάση απέναντι στην παράνομη μετανάστευση. Και με τη νέα γερμανική κυβέρνηση υπάρχει η ευκαιρία για μία “ευρωπαϊκή λύση”, που δεν θα αποτελεί έναν συμβιβασμό με μισή καρδιά αλλά μία πραγματική καμπή.

Επιστολή 130 διπλωματών για τη γερμανική στάση προς το Ισραήλ

Ζωηρό είναι το ενδιαφέρον της γερμανικής κοινής γνώμης αλλά και του εγχώριου Τύπου για την επιστολή 130 διπλωματών του γερμανικού Υπουργείου Εξωτερικών, αναφορικά με τη στάση της Γερμανίας απέναντι στο Ισραήλ.

«Στο Υπουργείο Εξωτερικών αυξάνεται προφανώς η επιθυμία για μία σκληρότερη στάση της ομοσπονδιακής κυβέρνησης απέναντι στο Ισραήλ, ιδίως λόγω των εξελίξεων στη Λωρίδα της Γάζας», γράφει η tageszeitung του Βερολίνου. «Σύμφωνα με πληροφορίες του SPIEGEL περίπου 130 – κατά κύριο λόγο νεαροί – διπλωμάτες συνασπίστηκαν και ζήτησαν να ασκείται πιο σαφής κριτική σε βάρος της ισραηλινής κυβέρνησης.

[…] Για το Υπουργείο Εξωτερικών η δημιουργία μίας τέτοιας ομάδας είναι μάλλον ασυνήθιστο φαινόμενο. Τις τελευταίες εβδομάδες πάντως πληθαίνουν και στο πλαίσιο του κυβερνητικού συνασπισμού οι φωνές που ζητούν να υιοθετηθεί πιο σκληρή γραμμή απέναντι στην ισραηλινή κυβέρνηση, ενόψει του ολοένα και μεγαλύτερου αριθμού Παλαιστινίων αμάχων που χάνουν τη ζωή τους».

«Όταν 130 Γερμανοί διπλωμάτες ζητούν αλλαγή ρότας στην πολιτική απέναντι στο Ισραήλ, τότε έχουν αποτύχει στο επάγγελμά τους», σχολιάζει πάντως καυστικά η Frankfurter Allgemeine Zeitung. «Αυτό βέβαια όχι επειδή δεν μπορεί κανείς να διαφωνεί σχετική με τη γερμανική πολιτική στη Μέση Ανατολή. Η κατάσταση στη Γάζα είναι τόσο καταστροφική, ο πόλεμος είναι ένα αδιέξοδο, επομένως κάθε δυτική κυβέρνηση πρέπει να επανεξετάζει διαρκώς την πολιτική της. Το ζήτημα όμως δεν είναι ούτε η ελευθερία έκφρασης. Αυτό είναι ένα δικαίωμα που έχει ο καθένας στη Γερμανία, ευτυχώς ζούμε σε δημοκρατία.

Οι διπλωμάτες ωστόσο δεν είναι πολιτικοί, αλλά δημόσιοι υπάλληλοι. Το Υπουργείο Εξωτερικών έχει μία πολιτική ηγεσία, η οποία έχει νομιμοποιηθεί από τις εκλογές για την Μπούντεσταγκ», με σκοπό να καθορίσει και να εφαρμόσει μία συγκεκριμένη πολιτική στη Μέση Ανατολή, και «οι μη εκλεγμένοι υπάλληλοι του ΥΠΕΞ οφείλουν να υποστηρίζουν επαρκώς αυτήν την ηγεσία».

Εφ' όσον ο υπουργός Εξωτερικών αποφασίσει πράγματι να συνομιλήσει μαζί τους σχετικά με την πολιτική στη Μέση Ανατολή, θα πρέπει «να τους εξηγήσει κιόλας ακριβώς ότι για την εξωτερική πολιτική της Γερμανίας αποφασίζει ο ίδιος, όχι αυτοί».

Η FAZ επισημαίνει τέλος πως, καθώς λέγεται, «πρόκειται πρωτίστως για νεαρούς διπλωμάτες. Αυτοί έχουν αρκετά χρόνια μπροστά τους, για να ακολουθήσουν οποιονδήποτε δρόμο πολιτικής σταδιοδρομίας θέλουν. […] Εάν όμως θέλουν να παραμείνουν στον δημόσιο τομέα, θα πρέπει να αποδεχτούν ότι εκεί προσφέρεις απλώς τις υπηρεσίες σου».