Το αλκοόλ...βλάπτει σοβαρά το χιούμορ

Έρευνες της νευροψυχολόγου Τζένιφερ Έκερμαν μαζί με Βρετανούς επιστήμονες έδειξαν πως οι αλκοολικοί συχνά χάνουν το χιούμορ τους. Εξετάζοντας την αντίδραση 29 ατόμων με εξάρτηση από το ποτό και ισάριθμων υγειών ατόμων σε ανέκδοτα, οι ερευνητές προσπάθησαν να αναλύσουν αν και πώς αντιδρούν οι αλκοολικοί σε συναισθήματα και κοινωνικά ερεθίσματα.

Το αστείο απεικονίζει εξάλλου τις ανθρώπινες σχέσεις.

Μετά από πολύ ψάξιμο βρέθηκαν τα 24 ανέκδοτα, τα οποία πληρούσαν τις προϋποθέσεις για την έρευνα.

Στόχος των ερευνητών ήταν να διαπιστώσουν, όπως εξηγεί η κ.΄Εκερμαν, «αν οι αλκοολικοί μπορούν, για παράδειγμα, να επεξεργαστούν συναισθήματα που εκφράζονται στην ομιλία ή στις εκφράσεις του προσώπου. Και βασιζόμενοι στα αποτελέσματα αυτής της έρευνας, να μάθουν τελικά πως επεξεργάζεται ο ανθρώπινος εγκέφαλος μια ιστορία ή ένα αστείο».

Η επεξεργασία του αστείου γίνεται από τον εγκέφαλο σε δύο επίπεδα: Πρώτα πρέπει να γίνει συνειδητή η ανακολουθία ή το περίεργο και σε δεύτερη φάση έρχεται η δυνατότητα της αξιολόγησής του ως αστείο.

Το τελευταίο είναι δυνατόν μόνο αν το άτομο μπορεί να βάλει τον εαυτό του στη θέση κάποιου άλλου. Η ικανότητα αυτή ονομάζεται «θεωρία του νου».

Κατά τη διάρκεια του πειράματος οι συμμετέχοντες έπρεπε να επιλέξουν ανάμεσα σε τέσσερις εκδοχές το σωστό τέλος για τα ατελή ανέκδοτα.

Το ποσοστό επιτυχίας των αλκοολικών ήταν εξαιρετικά χαμηλό σε σχέση με αυτό των υγειών ατόμων. Σύμφωνα με την κ. Έκερμαν αυτό σημαίνει «πως στην νοητική επεξεργασία των αλκοολικών υπάρχει κάποια βλάβη» και προσθέτει ότι «το ποσοστό επιτυχίας στα εξαρτημένα από το αλκοόλ άτομα ήταν περίπου 68%. Οι υγιείς συμμετέχοντες απάντησαν σωστά σε ποσοστό περίπου 90%»

Φαίνεται ότι στο κομμάτι του εγκεφάλου που ενεργοποιείται κατά την επεξεργασία του αστείου υπάρχει κάποιο πρόβλημα.

«Γνωρίζουμε από άλλες έρευνες πως κατά την επεξεργασία ενός αστείου συνεργάζονται διάφορα μέρη του εγκεφάλου, κυρίως στον μετωπιαίο λοβό», υπογραμμίζει η γερμανίδα νευροψυχολόγος.

Το κομμάτι αυτό του εγκεφάλου βρίσκεται πίσω από το μέτωπο και είναι αυτό που καθορίζει τη συνείδηση, τα συναισθήματα και την αλληλεπίδραση με τους άλλους ανθρώπους. Αυτό το τμήμα του εγκεφάλου ενεργοποιείται επίσης όταν χρειάζεται να οργανώσουμε κάτι, να λύσουμε κάποιο πρόβλημα ή να επεξεργαστούμε κάποιο κοινωνικό ερέθισμα.

Με λίγα λόγια, αν ένα αστείο δεν προκαλεί κάποιο ερέθισμα στον μετωπιαίο λοβό, τότε το άτομο αυτό αντιμετωπίζει πρόβλημα στις κοινωνικές συναναστροφές, τόσο στον επαγγελματικό, όσο και στον προσωπικό τομέα. Τα αποτελέσματα της έρευνας πρέπει τώρα να ενταχθούν στα προγράμματα θεραπείας απεξάρτησης. Γιατί τα προγράμματα αυτά, όπως υποστηρίζουν οι ερευνητές, στοχεύουν έτσι κι αλλιώς στην διευκόλυνση «της καθημερινής ζωής του αλκοολικού» και στην μείωση «των δυσκολιών του στις διαπροσωπικές σχέσεις». Από την άλλη μεριά βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι έχει πρόβλημα όποιος δεν γελά με κάποιο αστείο διότι «η αντίληψη του χιούμορ είναι κάτι πολύ υποκειμενικό».

Ας σημειωθεί ότι για την διεξαγωγή και την ολοκλήρωση της έρευνας η Γερμανίδα νευροψυχολόγος Τζένιφερ Έκερμαν επεξεργάστηκε 20.000 ανέκδοτα.