Λιβύη ώρα μηδέν

«Οι Λίβυοι αντάρτες έχουν να επιτελέσουν ηράκλειους άθλους», γράφει η Frankfurter Rundschau για τις εξελίξεις στη Λιβύη: «Πρέπει να ανασυγκροτήσουν εκ βάθρων την κρατική διοίκηση, και κυρίως πρέπει να συμφιλιώσουν μια ιστορικά διχασμένη χώρα.

Η ανεξάρτητη Λιβύη γνώρισε μέχρι σήμερα μόνον δύο ηγέτες: τον βασιλιά Ιντρίς και τον δικτάτορα Καντάφι. Ο πρώτος στηριζόταν στις φυλές της ανατολικής Λιβύης, ο δεύτερος στις φυλές της δυτικής. Πρέπει ασφαλώς να ληφθούν υπ’ όψιν οι φυλές, αλλά δεν πρέπει να τους εκχωρηθούν δικαιώματα. Η μεταβατική περίοδος απαιτεί όχι μόνον τόλμη, αλλά και φαντασία για ρεαλιστικές λύσεις.»

«Το φορτίο της νίκης», επιγράφει το σχόλιό της η Süddeutsche Zeitung και μετριάζει τις ελπίδες για γρήγορο εκδημοκρατισμό στη Λιβύη: «Μετά από σχεδόν 42 χρόνια άσκοπης και δύστροπης εξουσίας ενός ναρκίσσου οι Λίβυοι έχουν τώρα την ευκαιρία να ανασυγκροτήσουν τη κοινωνία τους και να γίνουν το πρότυπο στον αραβικό κόσμο.

Το ζητούμενο είναι εάν θα τα καταφέρουν. Διότι ούτε η διεθνής κοινότητα, ούτε οι Λίβυοι ξέρουν τα σχέδια των ανταρτών. Είναι άδηλο, εάν η στρατιωτική βοήθεια του ΝΑΤΟ αντισταθμιστεί από τους Λίβυους αντάρτες με την οικοδόμηση δημοκρατικών θεσμών στη χώρα τους. Γιατί μπορεί οι αντάρτες να έλαβαν έξωθεν βοήθεια για την ανατροπή του Καντάφι, αλλά τώρα αποφασίζουν εκείνοι μόνοι τους για το μέλλον της χώρας τους.»

«Είναι σίγουρο ότι χωρίς την επέμβαση του ΝΑΤΟ η εξέγερση θα είχε πνιγεί στο αίμα από τις δυνάμεις του Καντάφι», υποστηρίζει η Frankfurter Allgemeine Zeitung και επικεντρώνεται στο ρόλο της Γερμανίας: «Η επέμβαση του ΝΑΤΟ υλοποιήθηκε επειδή το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ επέδειξε στο ζήτημα αυτό ευελιξία και ικανότητα διαχείρισης της κρίσης. Το γεγονός ότι η γερμανική διπλωματία σε αυτή την αποφασιστική στιγμή δεν στάθηκε στο πλευρό των Ευρωπαίων εταίρων της, της Γαλλίας και της Βρετανίας, αλλά τις εγκατέλειψε ψηφίζοντας αποχή, θα έχει συνέπειες. Γιατί ειδικά η Γερμανία, που εμφανίζεται πάντα ως υπερασπιστής και θεματοφύλακας της ευρωπαϊκής άμυνας, αρνήθηκε με προφάσεις την αλληλεγγύη της. Το επιχείρημα του υπ. Εξωτερικών ότι δεν επιθυμούσε την αποστολή χερσαίων δυνάμεων, ήταν εξ αρχής δικαιολογία, γι’ αυτό είναι ενοχλητικός ο τρόπος που χαιρετίζεται τώρα η νίκη των εξεγερθέντων από την κυβέρνηση.»

«Η Λιβύη δεν έχει μόνον γεωγραφικά έρημο, είναι συνολικά έρημος», υπογραμμίζει η ελβετική εφημερίδα Basler Zeitung για την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα: «Δεν υφίσταται κανένας θεσμός, ούτε κοινωνία των πολιτών. Η δικαιοσύνη δεν αξίζει καν να λέγεται έτσι. Η οικονομία είναι διαποτισμένη από τη διαφθορά και τον νεποτισμό, ενώ η άσκηση τρομοκρατίας από το καθεστώς έκανε τους πολίτες φοβισμένους και τους έκλεψε κάθε ίχνος εμπιστοσύνης προς τους συνανθρώπους τους. Η έννοια ‘ώρα μηδέν’ που χρησιμοποίησαν οι αντάρτες για την πτώση του καθεστώτος Καντάφι ανταποκρίνεται πλήρως στην κατάσταση, διότι σε κάθε τομέα πρέπει να αρχίσουν από το μηδέν.»

«Αντίθετος άνεμος θα υπάρξει», υποστηρίζει η γαλλική εφημερίδα La Croix και τονίζει: «το διαπιστώνουμε και στην Τυνησία και την Αίγυπτο. Στη Λιβύη η μεταβατική περίοδος θα φέρει τα σημάδια του εμφύλιου πολέμου, της βίας και του μίσους, και οι πληγές αυτές δεν επουλώνονται γρήγορα. Η Δύση δεν πρέπει να μείνει αδρανής, οφείλει να συμπαρασταθεί σε αυτή την εύθραυστη περίοδο που περνάει η Λιβύη.»

«Το ΝΑΤΟ έπαιξε σοβαρό ρόλο στην νίκη των Λίβυων ανταρτών», παρατηρεί η ισπανική εφημερίδα El País: «Τώρα απομένει να δούμε πως θα εξελιχθεί η κατάσταση στη Συρία. Εάν δηλαδή το καθεστώς Άσαντ θα έχει την ίδια τύχη με εκείνο του Καντάφι, και γενικά εάν ο επαναστατικός οίστρος που συγκλονίζει την περιοχή αναζωπυρωθεί. Το άμεσο μέλλον της Λιβύης είναι όμως άδηλο. Γι’ αυτό η διεθνής κοινότητα οφείλει βρει κοινή γραμμή και γλώσσα και να μην παρέμβει άμεσα στη διαδικασία εκδημοκρατισμού της χώρας. Σε αυτή την δύσκολη μεταβατική φάση ουδείς επιτρέπεται να κάνει λάθος: ούτε η διεθνής κοινότητα, ούτε οι αντάρτες.»