Ενωματωμένοι αλλά όχι αγαπητοί οι Αμερικανοί μουσουλμάνοι

«Έχουμε μια θαυμάσια σχέση με το FBI, το υπουργείο Οικονομικών, το υπουργείο Εξωτερικών καθώς και με διάφορες διωκτικές αρχές». Τα λόγια αυτά αναγράφονται στην ιστοσελίδα του μουσουλμανικού κέντρου ADAMS. Είναι το πνευματικό κέντρο για περισσότερες από 5.000 μουσουλμανικές οικογένειες στις ΗΠΑ. Πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα μουσουλμανικά κέντρα στη χώρα.

„Θέλουμε να είμαστε σίγουροι πως οι άνθρωποι ξέρουν ποιοι είμαστε και ότι δεν αποδεχόμαστε τον εξτρεμισμό και την τρομοκρατία» λέει ο Ρίζαν Γιάκα, εκπρόσωπος τύπου της κοινότητας. Για το λόγο αυτό στην ιστοσελίδα αναγράφεται καθαρά πως οι γυναίκες έχουν τα ίδια δικαιώματα με τους άνδρες και ότι δίνουν μεγάλη σημασία στη συνεργασία με άλλες θρησκείες.

Όλα αυτά δεν είναι τυχαία. Η συγκεκριμένη μουσουλμανική κοινότητα, η οποία βρίσκεται δυτικά της Ουάσινγκτον, δέχθηκε πολλές επιθέσεις μετά την 11^η Σεπτεμβρίου. Την ίδια εκείνη ημέρα έσπασαν το παλιό τζαμί. Όπως λέει όμως ο Ρίζαν, όλοι ήρθαν να βοηθήσουν από τις διπλανές θρησκευτικές κοινότητες.

Μετά την 11^η Σεπτεμβρίου υπήρξαν πολλές εκδηλώσεις μίσους εναντίον των μουσουλμάνων, πολλές από τις οποίες είχαν πολιτικά κίνητρα, όπως για παράδειγμα εάν δίπλα στο Ground Zero θα έπρεπε να χτιστεί ένα μουσουλμανικό κέντρο που σχεδιαζόταν εδώ και χρόνια. Ο Ρίζαν θεωρεί πως τα ΜΜΕ δεν είναι αμέτοχα σε όλο αυτό.

Παρόλα αυτά είναι αισιόδοξος. Πιστεύει πως αργά ή γρήγορα οι μουσουλμάνοι θα ενταχθούν πλήρως στη μουσουλμανική κοινωνία, όπως συνέβη στο παρελθόν και με τους καθολικούς, τους Ιταλούς και άλλους.

Ακόμα όμως υπάρχει πολύς δρόμος. Η Σαμίρα Χουσεΐν δεν θέλει για παράδειγμα να φωτογραφηθεί μπροστά στο αυτοκίνητό της. Είναι από την Παλαιστίνη και μένει στο Μέριλαντ. Μέχρι τώρα είχε αρκετές άσχημες εμπειρίες επειδή είναι μουσουλμάνα. Όλα άρχισαν με τον πόλεμο στον Κόλπο. «Στην αρχή μας κατέστρεφαν τα αυτοκίνητα, τα λάστιχα, μας έσπαγαν τις πόρτες ή μας πετούσαν σκουπίδια ή πεθαμένα πουλιά, ή χάλαγαν τα φυτά μας» λέει η Σαμίρα. Τα παιδιά της τα χτυπούσαν στο σχολείο και μετά την 11^η Σεπτεμβρίου έπεσε και η ίδια θύμα διακρίσεων στο σχολείο όπου εργάζεται ως κοινωνική λειτουργός.

Η απάντηση της Σαμίρα ήταν η κοινωνική της στράτευση. Προσπάθησε να εξηγήσει στον κόσμο γιατί φοράει μαντίλα στο κεφάλι και δήλωνε πως το όπλο της είναι η εκπαίδευση. Για αυτή της την κοινωνική προσφορά βραβεύθηκε από την κοινότητά της.

Την κοινωνική στράτευση επέλεξε και ο ινδικής καταγωγής Τουφάλ Αχμάντ. «Οι Ινδοί και οι Πακιστανοί έχουν τη φήμη ότι μένουν σε μεγάλα σπίτια και ότι δεν φροντίζουν τους ηλικιωμένους». Ο Αχμάντ γεννήθηκε στην Ινδία και το 1973 πήγε στις ΗΠΑ. Μετά τα τρομοκρατικά χτυπήματα αποφάσισε να ενισχύσει την κοινωνική του δράση και να οργανώσει παράλληλα ενημερωτικές συζητήσεις .

Από το 2001 οι μουσουλμάνοι του Μοντγκόμερι μαζεύουν τρόφιμα. Ο Αχμάντ δεν ντρέπεται να κάθεται έξω από το σουπερμάρκετ και να ζητάει τρόφιμα. Με τον τρόπο αυτό μαζεύονται μεγάλες ποσότητες για αυτούς που έχουν ανάγκη.

Οι διακρίσεις εναντίον των μουσουλμάνων δεν είναι τόσο πολλές, εξηγεί ο Ουαλίντ Χαφίζ, ο οποίος είναι από τη Συρία. Έζησε 20 χρόνια στη Γερμανία και εδώ και δέκα χρόνια ζει στις ΗΠΑ. Είναι και αυτός μέλος της τοπικής οργάνωσης των μουσουλμάνων, η οποία αριθμεί 300 με 400 ενεργά μέλη. Ο Ουαλίντ υποστηρίζει ότι στην περιοχή του οι άνθρωποι είναι καλύτερα ενημερωμένοι από ότι σε άλλες περιοχές, όπως για παράδειγμα στο Τέξας ή τη δυτική Βιρτζίνια.

Τέλος ο Γκουλέντ Κασίμ ήρθε το 1985 στις ΗΠΑ. Κατάγεται από τη Σομαλία και τώρα είναι πρόεδρος ενός μουσουλμανικού ιδρύματος. Στην ερώτηση εάν αισθάνεται περισσότερο μουσουλμάνος ή Αμερικανός απαντά: «Μια τέτοια ερώτηση δεν θα την κάνατε σε έναν χριστιανό. Είμαι και Αμερικάνος και μουσουλμάνος. Η σειρά δεν έχει σημασία».