Šta nam stomak govori o depresiji?

Oko 280 miliona ljudi širom svijeta ima problema s depresijom. Iako sedepresija može manifestovati na različite načine, postoji nešto zajedničko svim pacijentima: pojačana žudnja za ugljenim hidratima. Ovo je otkriće istraživača sa univerzitetskih klinika u Bonu i Tibingenu, kao i sa Univerziteta u Bonu, koji su sproveli novu studiju na ovu temu.

Nils Kremer, koji istražuje u oblastima psihijatrije, psihologije i psihoterapije na obje univerzitetske klinike, ističe da nije bilo značajnih razlika u žudnji za ugljenim hidratima između pacijenata koji su liječeni antidepresivima i onih koji nisu.

Dosad se pretpostavljalo da je želja za hranom bogatom ugljenim hidratima povezana sa povećanim apetitom, koji se često javlja kod osoba s depresijom. Međutim, Lili Turn, koja je vodila istraživanje u Kremerovom timu, objašnjava: „Sada smo mogli da pokažemo da to nije slučaj. U stvari, žudnja za ugljenim hidratima je više povezana s opštom težinom depresije, posebno s anksioznim simptomima.“

Ugljeni hidrati su glavni izvor energije za naše ćelije i najbrži način na koji tijelo može proizvesti energiju.

Kod depresije dolazi do promjena u crijevnoj mikrobioti

Nils Kremer smatra da razlog za pojačanu žudnju za ugljenim hidratima kod depresivnih osoba leži u digestivnom sistemu. Moguće je da su se kod ovih pacijenata razvile promjene u varenju, ili da je poremećena veza između gastointenstinalnog trakta i mozga preko živca lutalca (lat. vagusn nerv).

Mnoge studije su pokazale da depresivni pacijenti imaju izmijenjen crijevni mikrobiom, koji može doprinijeti simptomima depresije. Takođe je primijećeno da se simptomi poboljšavaju kada pacijenti konzumiraju probiotičke namirnice.

Da li bi depresivni pacijenti trebalo da izbjegavaju slatkiše i ugljene hidrate?

Ne, kaže Kremer. „Znamo iz prethodnih istraživanja da izbjegavanje ugljenih hidrata kod osoba sa depresijom nije uspješna strategija." On objašnjava: „Ne izaziva konzumiranje slatkiša depresiju. Tek kada osoba oboli oddepresije, onda se mijenjaju njene prehrambene preferencije."

Ipak, naglašava da dugoročno nezdrava ishrana može doprinijeti određenim promjenama u tijelu. Postavlja se pitanje: „Šta je uzrok, a šta posljedica? Da li loša ishrana vremenom dovodi do lošeg mentalnog stanja? Ili depresivno stanje dovodi do loše ishrane – što onda mijenja mikrobiom?"

Kremer zaključuje da se u liječenju depresije i anksioznih poremećaja mora više obratiti pažnja na ishranu i varenje.

Depresija se ne tiče samo psihe

Ovo, međutim, još nije uobičajena praksa u Njemačkoj. Nacionalna smjernica za liječenje depresije samo preporučuje da pacijenti budu podstaknuti na uravnoteženu i zdravu ishranu.

Smjernica takođe navodi: „Istraživanja sugerišu da se crijevni mikrobiom pacijenata sa depresijom razlikuje od mikrobioma zdravih osoba.“ Međutim, terapijske preporuke za ciljano poboljšanje crijevne flore kod depresivnih pacijenata još uvijek ne postoje, jer nema dovoljno dokaza da bi to zaista pomoglo.

Lili Turn, koja je vodila studiju, smatra da su novi terapijski pristupi neophodni. „Posebno obećavajuće u budućnosti su terapije koje se fokusiraju na vezu između crijeva i mozga." Nils Kremer dodaje: „Promjene u ishrani i varenju ne smiju se smatrati sekundarnim problemima."

Izvori: Studije u stručnom časopisu Psychological Medicine i Nationale Versorgungsleitlinie Depresion

Pratite nas i na Facebooku, na X-u, na YouTube, kao i na našem nalogu na Instagramu